Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, κάνει καθαρό ότι η όποια αναφορά του κ.Ερντογαν στην συνθήκη της Λωζάνης ακουμπά και την Μ.Ανατολή. Στους στόχους των αναφορών του Τούρκου προέδρου, είναι η εισαγωγή της Τουρκίας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που θα εκκινήσουν οι εξελίξεις στο μέτωπο του βόρειου Ιράκ και η επικείμενη νίκη του ιρακινού στρατού επί του Ισλαμικού.
Η Τουρκία διεξάγει την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» στο βόρειο τμήμα της Συρίας, η οποία στοχεύει στο να εκδιώξει το ISIS από τις παραμεθόριες περιοχές και να αποτρέψει τις σχετιζόμενες με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) από το να αποκτήσουν τον έλεγχο εκείνης της περιοχής. Επίσης, επέμεινε να ενταχθεί σε οποιαδήποτε επιχείρηση για την απελευθέρωση της Μοσούλης από το ISIS. Αν τις δει κανείς μαζί, αυτές οι ενέργειες δείχνουν ότι η Τουρκία ούτε μειώνει το μέγεθός των φιλοδοξιών της εξωτερικής πολιτικής της ούτε χρησιμοποιεί ένα συμφιλιωτικό τόνο στην περιοχή, όταν αισθάνεται ότι τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας της βρίσκονται σε κίνδυνο. Η δήλωση του Ερντογάν για ένα νέο προληπτικό δόγμα ασφάλειας, τόσο για εγχώριες όσο και για ξένες απειλές, συνεχίζει αυτήν την τάση.
Καθώς η τουρκική περιφερειακή πολιτική έχει ουσιαστικά περιοριστεί στις δραστηριότητές της στο βόρειο Ιράκ και την βόρεια Συρία, η περιφερειακή δύναμη με την οποία κατά κύριο λόγο ανταγωνίζεται για επιρροή και ισχύ, είναι το Ιράν. Στο σημερινό περιφερειακό περιβάλλον, η Τουρκία είναι σε μειονεκτική θέση. Η Άγκυρα ήταν καλύτερα εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα της Αραβικής Άνοιξης, όταν η εστίαση ήταν στα κοινωνικο-πολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά αιτήματα. Όταν οι εξεγέρσεις μετατράπηκαν σε εθνο-θρησκευτικούς πολέμους, αυτό ενίσχυσε τη λαβή του Ιράν, καθώς η Τεχεράνη είχε από καιρό επενδύσει σε σιιτικές πολιτοφυλακές. Σε αντίθεση με την Τουρκία, το Ιράν μετράει μεταξύ των προσηλωμένων συμμάχων του κινητοποιημένες ομάδες πληρεξουσίων και σιιτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ έως την Υεμένη και από την Συρία έως τον Λίβανο. Αυτό δίνει ένα ισχυρό θεμέλιο στην περιφερειακή πολιτική του.
πηγή: premium.paratiritis
