Ουζμπεκιστάν: Ξεκινά η μάχη της διαδοχής του Καρίμοφ

Παρά τις επίμονες φήμες για την εύθραυστη υγεία του, ο Ισλάμ Καρίμοφ δεν είχε ορίσει κανέναν διάδοχο για την προεδρία του Ουζμπεκιστάν, μιας χώρας που συνορεύει με το Αφγανιστάν και είναι από τις σημαντικότερες εξαγωγούς βάμβακος στον κόσμο, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ.
Η μεγαλύτερη κόρη του, η Γκουλνάρα, που κάποτε ήταν η ευνοούμενή του και οι περισσότεροι την θεωρούσαν πιθανότερη διάδοχό του, έπεσε σε δυσμένεια αφού συνέκρινε τον πατέρα της με τον Στάλιν. Η Γκουλνάρα, που εκτός από τη διπλωματική καριέρα της ασχολήθηκε με το τραγούδι και τις επιχειρήσεις, φέρεται ότι τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό από το 2014 και χωρίς εκείνην στο προσκήνιο, με τον θάνατο του Καρίμοφ ενδέχεται να ξεκινήσει μια διαμάχη για την εξουσία, επισημαίνουν διπλωματικές πηγές. Η μικρότερη αδελφή της, η Λόλα Καρίμοβα-Τιλιάγεβα, είναι σήμερα η εκπρόσωπος του Ουζμπεκιστάν στην UNESCO.
"Ακόμη και αν υπάρχει κάποιο σχέδιο διαδοχής, θα το τηρήσουν οι διεκδικητές; Δεδομένης της κατάστασης και καθώς δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στο Ουζμπεκιστάν στα 25 χρόνια από την ανεξαρτησία του, κανείς δεν ξέρει αν οι επίδοξοι διάδοχοι θα τηρήσουν τους κανόνες απόντος του διαιτητή", σχολίασε ο Σκοτ Ράντνιτς, του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, που είναι ειδικός σε θέματα που αφορούν το Ουζμπεκιστάν.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο πρόεδρος της Γερουσίας αναλαμβάνει προσωρινά καθήκοντα προέδρου στην περίπτωση αδυναμίας του τελευταίου να κυβερνήσει.
Ως πιθανότεροι διάδοχοι του Καρίμοφ φέρονται ο πρωθυπουργός Σαβκάτ Μιρζιόγεφ και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ρουστάν Αζίμοφ, που θεωρούνται πολιτικοί αντίπαλοι. Την εξουσία θα μπορούσε να διεκδικήσει και ο Ρουστάμ Ινογιάτοφ, 72 ετών, ο οποίος θεωρείται υπεύθυνος για τον θάνατο 300-500 διαδηλωτών στο Αντιτζάν το 2005, σε μια κινητοποίηση που πνίγηκε στο αίμα από την επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας.
Όπως και οι πρόεδροι των γειτονικών χωρών, του Καζακστάν και του Τατζικιστάν, ο Καρίμοφ ανησυχούσε ιδιαίτερα για την άνοδο του ριζοσπαστικού ισλάμ στη χώρα του, όπου δρούσε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 το Ισλαμικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν (ΜΙΟ), μια οργάνωση που συνδεόταν με την Αλ Κάιντα. Σήμερα, οι αρχές ανησυχούν περισσότερο για την επιστροφή όσων έφυγαν για να πολεμήσουν στη Συρία και στο Ιράκ. Σύμφωνα με τις υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας περισσότεροι από 500 Ουζμπέκοι έφυγαν από την πατρίδα τους τα τελευταία χρόνια για να ενταχθούν στις τάξεις των τζιχαντιστών.