Σε αλλαγή στρατηγικής και μακροπρόθεσμου επιχειρησιακού σχεδιασμού είναι αναγκασμένος να προχωρήσει ο όμιλος «Ελλάκτωρ», την ώρα που αντιμετωπίζει εσωτερική κρίση, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη η αντιπαράθεση μεταξύ βασικών μετόχων του.
Η «Ελλάκτωρ» είναι η ναυαρχίδα της οικογένειας Μπόμπολα, μία εταιρεία χόλντινγκ κάτω από την οποία στεγάζονται δεκάδες επιχειρήσεις κατασκευών, δομικών υλικών, real estate, ενέργειας, διαχείρισης απορριμμάτων – και πολύ περισσότερες συμμετοχές.
Το πρόβλημα που έχει ανακύψει είναι ότι στον τομέα κατασκευών, όπου είναι leader, ο όμιλος ξεμένει σιγά-σιγά από συμβάσεις και αν δεν γίνει κάτι για να κερδίσει καινούργια έργα, δεν θα έχει (αρκετές) δουλειές τα επόμενα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια εκτελεί έργα με ταχείς ρυθμούς, τα οποία δεν αναπληρώνει με νέα. Το ανεκτέλεστο υπόλοιπο μειώνεται συνεχώς.
«Ανεργία» στον ορίζοντα
Φέτος τα έσοδα του από κατασκευαστικές δραστηριότητες αυξήθηκαν κατά 23% στο 9μηνο, αλλά το ανεκτέλεστο υπόλοιπο περιορίσθηκε κατά 600 εκατ. ευρώ, στα 2,7 δισ. ευρώ.
Με αυτό το ρυθμό, η θυγατρική κατασκευαστική «Ακτωρ» έχει δουλειά για ενάμισυ-δύο χρόνια ακόμη.
Το κακό είναι ότι όχι μόνον δεν παίρνει καινούργια έργα, αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα και με κάποια μεγάλα που εκτελεί στο εξωτερικό.
Στο Κατάρ, όπου η Ακτωρ έχει αναλάβει ως επικεφαλής κοινοπραξίας την κατασκευή του μετρό της πρωτεύουσας Ντόχα, προϋπολογισμού 3,2 δισ. ευρώ, ο όμιλος «μπαίνει μέσα». Κατά πληροφορίες, χάνει μερικά εκατομμύρια κάθε μήνα, με αποτέλεσμα να υπάρχει εσωτερική «γκρίνια» στα ηγετικά κλιμάκια του ομίλου και μεταξύ των μετόχων. Προ μηνών η ανάδοχος κοινοπραξία ζήτησε αναπροσαρμογή της σύμβασης και αύξηση της συμβατικής αμοιβής, αλλά το αίτημα της απερρίφθη από τις αρχές του Κατάρ.
Οι ζημίες στο εξωτερικό –ειδικά στο Κατάρ– συνετέλεσαν ώστε ο όμιλος να εμφανίσει ζημίες 30 εκατ. ευρώ στο 9μηνο.
Τριβές και αντιπαραθέσεις μετόχων
Τα αρνητικά αποτελέσματα ρίχνουν «λαδι στη φωτιά» της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο βασικών μετόχων – της οικογένειας Μπόμπολα και των αδελφών Καλλιτσάντση.
Αντικείμενο διαφωνιών αποτελεί ο στρατηγικός σχεδιασμός και οι προσανατολισμοί του ομίλου, λαμβανομένου υπόψη ότι τα επόμενα χρόνια δεν προβλέπεται να δημοπρατηθούν σημαντικά έργα στην Ελλάδα. Το τελευταίο μεγάλο έργο που διεκδικούσε η «Ακτωρ», το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου, έχει «παγώσει» και μάλλον θα εγκαταλειφθεί.
Ελπίδες υπάρχουν για συμβάσεις μικρότερης κλίμακας, οι οποίες όμως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούν να απασχολήσουν το δυναμικό του ομίλου και να αποφέρουν σημαντικά κέρδη.
Διέξοδο μπορεί να αποτελέσει η στροφή σε άλλες δραστηριότητες και η αναζήτηση εργασιών στο εξωτερικό –κυρίως στα Βαλκάνια.
Εκτιμάται όμως ότι εν πάση περιπτώσει, ο όμιλος δεν πρόκειται να ξαναδεί σύντομα τις «παλιές καλές μέρες» -τουλάχιστον στον κατασκευαστικό τομέα.
