H παραίτηση του Γενικού Διευθυντή της Frontex Φαμπρίς Λεζερί είναι ο επίλογος μιας σιωπηλής μάχης, που δίνεται στα παρασκήνια των ευρωπαϊκών θεσμών, σχετικά με την αποστολή της Frontex και γενικότερα για το νόημα που πρέπει να δοθεί στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική.
Αυτή είναι η άποψη που υποστηρίζει σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro o Ζαν-Τομά Λεσουέρ, γενικός διευθυντής του ιδιαίτερα γνωστού στη Γαλλία πολιτικού Ινστιτούτου Thomas More.
Στο πλαίσιο αυτό υποστήριξε ότι από τη μια ήταν ο Λεζερί και η διοίκηση της Frontex που υπενθύμιζαν συνεχώς ότι η εντολή που είχαν ήταν η φύλαξη των κοινών συνόρων και από την άλλη η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβα Γιόχανσον η οποία ευθυγραμμίστηκε με τις ΜΚΟ που θα ήθελαν να μετατρέψουν κατά κάποιον τρόπο την Frontex σε μια υπηρεσία παρακολούθησης του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων των μεταναστών από τα κράτη μέλη.
Σχετικά με τα πυρά που δεχόταν εδώ και δύο χρόνια ο Λεζερί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Επιτροπή, ορισμένες ΜΚΟ και ΜΜΕ για παράνομες απωθήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, αντίθετες με το δίκαιο της ΕΕ και το διεθνές δίκαιο, ο Λεσουέρ επισημαίνει την κατάρριψη αυτών των κατηγοριών, από τα γεγονότα, τονίζοντας, ότι έρευνες από διάφορους ευρωπαϊκούς φορείς, είτε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν τέτοιες επαναπορωθήσεις είτε υποβάθμισαν τη συμμετοχή της Frontex .
Όπως υπογραμμίζει, των κατηγοριών ηγούνται ΜΚΟ no-borders και Μέσα Ενημέρωσης (κυρίως γερμανικά, όπως το Der Spiegel και πάλι πολύ πρόσφατα) - «εφοδιασμένα αυτάρεσκα από την Τουρκία με μαρτυρίες ή επιθετικές δορυφορικές εικόνες».
Ως προς τη μείωση της επιχορήγησης στην Frontex σε 1 δισ. ευρώ από 1,8 δισ. ευρώ, εκτιμά, ότι «αυτό είναι άλλο ένα μέτωπο της μάχης», σημειώνοντας ότι μετά το μεταναστευτικό κύμα του2015-2016, θα πίστευε ή θα ήλπιζε κανείς ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα εκλάμβαναν επιτέλους το ζήτημα σοβαρά και θα καταλάβαιναν τι σχέση έχει με τις παρακμάζουσες ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι οποίες αμφισβητούν το μοντέλο τους και οι οποίες έχουν ήδη υποδεχθεί μαζική μετανάστευση για πέντε δεκαετίες, το οποίο και δεν έγινε.
