Τα δύο πιο θανατηφόρα κρούσματα αυτού τού αιώνα μπορούν να αποδοθούν σε ένα πράγμα: Την φτώχεια. Η χολέρα εξερράγη στην ύπαιθρο της Αϊτής τον Οκτώβριο του 2010, μολύνοντας περισσότερους από 600.000 ανθρώπους και σκοτώνοντας 8.600. Ο έμπολα εμφανίστηκε αυτόν στην Γουινέα και από εκεί εξαπλώθηκε.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η κατάθλιψη, την οποία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποκαλεί «κύρια αιτία ανικανότητας στον κόσμο», επηρεάζει 350 εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά πλήττει περισσότερο τους φτωχούς.
Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ψυχικά ασθενών δεν λαμβάνουν κανενός είδους φροντίδα -πάνω από το 80% αφήνεται χωρίς θεραπεία στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και για αυτο υπεύθυνη είναι η φτώχεια των ίδιων των νοσούντων αλλά και η εξαιρετικά μεγάλη έλλειψη επαγγελματιών ψυχικής υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι χώρες υψηλού εισοδήματος έχουν 10,5 ψυχίατρους ανά 100.000 ανθρώπουςˑ ο αντίστοιχος μέσος όρος μεταξύ των χωρών με χαμηλό εισόδημα είναι 0,06 . Η Ρουάντα, για παράδειγμα, έχει μόνο 6 ψυχιάτρους σε ολόκληρη την χώρα (για έναν πληθυσμό περίπου 12 εκατομμυρίων) και η Γκάνα έχει μόνο 12 σε εθνικό επίπεδο (για έναν πληθυσμό περίπου 26 εκατομμυρίων). Ακόμη λιγότεροι είναι οι ψυχίατροι που εργάζονται στον δημόσιο τομέα ή σε αγροτικές περιοχές.
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα μη μεταδιδόμενα νοσήματα εμφανίζονται με ταχύτερους ρυθμούς, προτιμούν τα νεαρά άτομα και έχουν πολύ χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες χώρες. Αυτή η επιδημία πηγάζει από τη διαρκή φτώχεια, τη χωρίς προηγούμενο αστικοποίηση και την απελευθέρωση του εμπορίου στα κράτη με αναδυόμενες αγορές, που ακόμη δεν έχουν εγκαθιδρύσει ρυθμιστικό σύστημα και σύστημα υγείας, πράγματα αναγκαία για την αντιμετώπιση και την πρόληψη των μη μεταδιδομένων νοσημάτων.
Σύμφωνα με την έκθεση του 2010 υπό τον τίτλο Global Risks του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, οι ασθένειες αυτές απειλούν την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη πολύ περισσότερο από ό,τι οι δημοσιονομικές κρίσεις, οι φυσικές καταστροφές, η διαφθορά ή τα μεταδοτικά νοσήματα.
