«Στο χειρότερο επίπεδο από το 1950 διαμορφώθηκε το ποσοστό για το CSU στις βαυαρικές εκλογές» γράφει το βρετανικό περιοδικό Economist. «Το CSU προσπάθησε να οικειοποιηθεί στοιχεία της στρατηγικής του AfD και πλήρωσε το τίμημα –και μάλλον θα «πέσουν κεφάλια» μέσα στο κόμμα»
Σύμφωνα με τον Economisrt, η καγκελάριος Μέρκελ από την πλευρά της, δικαιολογημένα δε θα θρηνήσει για την καριέρα του Ζεεχόφερ –και ίσως η πτώση του CSU ίσως κάμψει και τον ενθουσιασμό κάποιων αντιμερκελικών συντηρητικών στο δικό της κόμμα που την πίεζαν να μιμηθεί τις τακτικές των Σέντερ-Ζεεχόφερ.
Ωστόσο, ο κατακερματισμός της γερμανικής πολιτικής σκηνής αποτυπώνει κάτι πολύ ευρύτερο. Το CSU δεν ήταν παρά η επιτομή αυτού που οι Γερμανοί ονομάζουν «κόμματα του λαού»: αυτά τα μεγάλα, πολυσυλλεκτικά, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά κόμματα που σχεδόν μονοπωλούσαν την πολιτική σκηνή σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες.
Οι Γκωλιστές και οι σοσιαλιστές χάνουν έδαφος στη Γαλλία. Στην Ολλανδία, την Ισπανία, τη Σουηδία και την Ιταλία, οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλιστές «συρρικνώνονται» από τις δυνάμεις της δεξιάς, της αριστεράς και του κέντρου.
Στην Ελλάδα η κεντροδεξιά προχωρά «σκοντάφτοντας», οι σοσιαλδημοκράτες διέρχονται κρίση. Μόνο στη Βρετανία οι παραδοσιακές δυνάμεις παραμένουν ακόμα ισχυρές. Η φθορά αυτή των λαϊκών κομμάτων αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται η Ευρώπη.
Στις ευρωεκλογές του 2019 ευρωκοινοβούλιο και Κομισιόν δεν αποκλείεται να εμφανίσουν μια εικόνα πιο ασταθή, καθώς το παλιό δίπολο της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς χάνει τα ερείσματά του.
Και σε εθνικό επίπεδο, τα mainstream κόμματα που λειτουργούσαν ως χωνευτήρια διαφορετικών προσδοκιών και συμφερόντων δίνουν τώρα τη θέση τους σε μια εικόνα κατακερματισμού.
Η πτώση του CSU αποτυπώνει κάτι πολύ ευρύτερο: το τέλος μιας εποχής συναίνεσης και την αρχή μιας νέας εποχής ενδοευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
Telegraph: «Η σκληρή γραμμή του CSU για τη μετανάστευση φαίνεται να έχει αποδειχθεί αντιπαραγωγική»
Το περιφερειακό αδελφικό κόμμα της Μέρκελ έχει κυβερνήσει τη Βαυαρία από το 1957, αλλά αυτή τη φορά το CSU έχει μπροστά του αγώνα για την κατοχή της εξουσίας. Το CSU φαίνεται να έχει αυτοκαταστραφεί στις προσπάθειές του να αντιμετωπίσει μια πρόκληση. Ο Χορστ Ζεεχόφερ, ηγέτης του CSU, διέλυσε σχεδόν το καλοκαίρι την κυβέρνηση Μέρκελ.
O Ζεεχόφερ απαίτησε το δικαίωμα να γυρίζει πίσω τους μετανάστες στα σύνορα. Εάν δεν έπαιρνε αυτό που ζητούσε, απείλησε να παραιτηθεί από τη θέση του ως υπουργός εσωτερικών, να αποσύρει το CSU από τον κυβερνητικό συνασπισμό και να της στερήσει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Ωστόσο οι φόβοι για νέα κύματα μεταναστών δεν υλοποιήθηκαν και, αντί να διασφαλίσει το εκλογικό του σώμα, το CSU κατέρρευσε στις εκλογές.
«Η σκληρή γραμμή του CSU για τη μετανάστευση φαίνεται να έχει αποδειχθεί αντιπαραγωγική. Αντί να κερδίσει πίσω τους ψηφοφόρους που έχασε από το AfD τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι απενεργοποιεί πιο μετριοπαθείς ψηφοφόρους», δήλωσε ο Πέπιζν Μπέργκσεν του Economist Intelligence Unit.
