Με αλλαγή της κουλτούρας και συνεργασίας επιτεύχθηκε η μεταρρύθμιση του τομέα Υγείας στην Ισπανία, όπως ανέφερε στην ομιλία του κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου για το Νοσοκομειακό Φάρμακο, που γίνεται σήμερα από το Health Daily και τη Boussias Communications, ο Subdirector General Farmaindustria Espana, Javier Urzay.
Οι μεταρρυθμίσεις έγιναν σε όλο τον τομέα και σ’ αυτό βοήθησε πολύ η ηλεκτρονική διασύνδεση σε όλο το Δημόσιο τομέα. Το θέμα των καθυστερήσεων στις πληρωμές, ήταν και για την Ισπανία ένα πολύ σημαντικό κομμάτι τόσο για τη χώρα, όσο και για τις επιχειρήσεις. Οι μεταρρυθμίσεις ως προς αυτό το σημείο ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2012 και μέσα σε ένα χρόνο ξεκίνησε ο πρώτος σχεδιασμός να υλοποιείται, αλλά χρειάστηκαν 4 έτη να γίνουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις. «Οι προμηθευτές δεν πρέπει να χρηματοδοτούν το Δημόσιο αλλά, να φτιαχτεί ένα σύστημα χρηματοδότησης από το ίδιο το κράτος» τόνισε ο κ. Urzay.
Από τις μεταρρυθμίσεις αυτές έχουν όπως είπε, δει σημαντική μείωση και ο προϋπολογισμός καταρτίζεται με τρόπο ώστε να καλύπτει τις ανάγκες των πολιτών. Ωστόσο τόνισε, ότι ακόμα γίνονται γιατί οι μεταρρυθμίσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Άλλωστε είναι ανοικτό το ζήτημα των χρηματοδοτήσεων των Περιφερειών ενώ είναι και σε εκκρεμότητα το θέμα της συνεργασίας τους με τη νέα κυβέρνηση.
Ένα ακόμα σημαντικό σημείο αναφορικά με τη διαχείριση του φαρμάκου και του τομέα Υγείας συνολικότερα, στη χώρα είναι ο τρόπος που γίνεται. όπως αναφέρθηκε από τον κ. Urzay η διαχείριση της Υγείας γίνεται ανά Περιφέρεια. Όπως είπε έχουν χωριστεί σε όλη τη χώρα 17 Περιφέρειες και ο πελάτης/προμηθευτής δεν έχει άμεση επαφή με τα νοσοκομεία αλλά με τις Περιφέρειες . Αυτές αποφασίζουν για τον προϋπολογισμό και για όλα τα ζητήματα. Η καθυστέρηση των πληρωμών κυμαίνεται από 40 – 200 μέρες, όμως ακόμα και σ’ αυτό η κατάσταση τείνει να βελτιωθεί.
Στις δε Περιφέρειες, υπάρχει κοινό σύστημα αλλά κάποιες Περιφέρειες δρουν ανεξάρτητα καθώς, είναι πολύ καλά οργανωμένες όπως για παράδειγμα οι Βάσκοι.
Επιπλέον, είπε ότι υπάρχει καταρτισμένη, από τα τέλη του 1990, ειδική νομοθεσία για την συνεργασία του κράτους με τις εταιρείες και το κράτος παρεμβαίνει στις τιμές των φαρμάκων μόνο για τις παραγγελίες τις δικές του. «Υπάρχει ελεύθερος τρόπος καθορισμού της τιμής γενικά» τόνισε και επεσήμανε ότι μόνο τα νοσοκομεία παίρνουν άλλες τιμές και έχουν περιορισμούς αλλά δεν εμπλέκονται σ’ αυτό οι φαρμακαποθήκες.
Αναφορικά με τις κλινικές μελέτες, είπε ότι είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης έρευνας. Για να υπάρχει απόδοση πρέπει να δοθούν κίνητρα στους επαγγελματίες Υγείας. Όμως το μυστικό για να γίνουν μεταρρυθμίσεις στον τομέα αυτό το μυστικό είναι εμπλοκή όλων των φορέων. «Εμείς κάναμε προσπάθειες να ξεπεράσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα που υπήρχαν ενώ, καταρτίσαμε ένα πλαίσιο για την ένταξη των ασθενών σ’ αυτές» επεσήμανε και συμπλήρωσε. «Είμαστε η 1η χώρα στην Ευρώπη που άλλαξε τη νομοθεσία της γι αυτό τον τομέα, γιατί θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί» τόνισε. «Στόχος της εναρμόνισης της Νομοθεσίας μας με την Οδηγία είναι η διαφάνεια στην δημόσια καταγραφή. Να σκεφτείτε ότι εκατοντάδες χιλιάδες εγγραφές ασθενών γίνονται κάθε χρόνο σε κλινικές μελέτες».
Δίνοντας ένα παράδειγμα είπε ότι το 2004 είχαν εγκριθεί 473 κλινικές μελέτες και το 2014 έφτασαν στις 554. Ενώ, η δαπάνη της βιομηχανίας ανέρχετο στα 299 εκατ. το 2004 και σκαρφάλωσε στα 487 εκατ. το 2014, με τη συνολική δαπάνη να αυξάνεται κατά 35%.
Το σημαντικότερο όλων ήταν όμως ο πλούτος των πληροφοριών που αποκόμισαν από αυτές τις μελέτες, όπως επεσήμανε, σε όλους τους τομείς υγείας, όπως για τις ογκολογικές παθήσεις, τα καρδιαγγειακά, τις ρευματοπάθειες, τα νευρολογικά νοσήματα κ.λπ.
Έλλειψη υποδομών, ενημέρωσης και πλαισίου διέπει την Ελλάδα στις Κλινικές Μελέτες
Από μεριά του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) κ. Πασχάλης Αποστολίδης, επεσήμανε ότι μια μεσογειακή χώρα με τα ίδια προβλήματα μέσα στα νοσοκομεία έδειξε ότι υπάρχουν λύσεις που μπορούν να γίνουν και στη χώρα μας. Και έφερε σαν παράδειγμα τις περιπτώσεις της Τσεχίας και του Βελγίου που κατάφεραν να βρουν κι αυτές τους τρόπους και αύξησαν σημαντικά τις κλινικές μελέτες και τα έσοδα τους ως χώρα.
Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά όπως και τα έσοδα που μπορούν να επαναεπενδυθούν, τόνισε ο κ. Αποστολίδης, φέρνοντας το παράδειγμα της Τσεχίας και του Βελγίου που μέσα με μικρό χρονικό διάστημα αύξησαν τις κλινικές μελέτες. Η Τσεχία το 2009 ενέκρινε 269 κλινικές μελέτες ενώ, στην Ελλάδα το 2010 είχαν εγκριθεί μόλις 79, στο δε Βέλγιο το 2009 οι εγκρίσεις έφτασαν τις 599. Όσο για το νομικό πλαίσιο που διέπει αυτές, στη χώρα μας προβλέπει ότι χρειάζονται 60 μέρες για να δοθούν εγκρίσεις, όπως είπε ο κ. Αποστολίδης. Ωστόσο, η Επιτροπή Δεοντολογίας που υπάρχει είναι μόνο μία και δεν συνεδριάζει τακτικά, οπότε δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις.
Επίσης, οι Διοικήσεις των Νοσοκομείων αποκλίνουν σημαντικά από την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων (οι αποφάσεις Επιστημονικών Συμβουλίων και οι υπογραφές των απαραίτητων συμβάσεων για τη διεξαγωγή κλινικών μελετών λαμβάνονται σε πολλαπλάσιο χρόνο από τον προβλεπόμενο). Δεν υφίσταται ο απαραίτητος συντονισμός και έλεγχος των Νοσοκομείων ανά ΔΥΠΕ αλλά ούτε και των ΔΥΠΕ από το Υπουργείο Υγείας για την εφαρμογή των προβλεπόμενων διαδικασιών και την τήρηση των σχετικών χρονοδιαγραμμάτων.
Οι συμμετοχές ασθενών σε Κλινικές Μελέτες είναι κάτω από τον μέσο όρο της Ευρώπης (235 νέες μελέτες ανά κράτος μέλος ανά έτος και 7440 ασθενείς ανά χώρα μέλος της ΕΕ).
Ενώ, η έλλειψη υποδομής των Νοσοκομείων και των ΕΛΚΕ/ΕΛΚΕΑ για την ηλεκτρονική, λογιστική και νομική διαχείριση των μελετών καθώς και για την πιστοποίηση των νοσοκομειακών εργαστηρίων και δομών είναι μεγάλη όπως και η έλλειψη, συνεχιζόμενης εκπαίδευσης περί των Κλινικών Μελετών για την ευαισθητοποίηση καθώς και η ενημέρωση των ασθενών και του ευρύτερου κοινού γενικότερα, για την αξία των Κλινικών Μελετών.
Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η απουσία φορολογικών κινήτρων για τις εταιρείες.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι κάθε κλινική μελέτη αποφέρει άμεσα 250.000 ευρώ ενώ, η επίπτωση στη φαρμακοβιομηχανία είναι 500.000 ευρώ. Όμως το καθεστώς που διέπει τη χώρα μας είναι αρνητικό για την επένδυση αυτή. Αν δούμε τα κονδύλια που έδωσαν οι εταιρείες σε χώρες της Ευρώπης για έρευνα και ανάπτυξη το 2013 τα νούμερα φαντάζουν εξωπραγματικά. Η Γερμανία ξεπέρασε τα 6 δις. εκατ. ευρώ, το Βέλγιο τα 2 δις. 493 εκατ. ευρώ, η Ισπανία έφτασε τα 950 εκατ. ευρώ, η Αυστρία τα 453 εκατ. ευρώ, η Πολωνία τα 203 εκατ. ευρώ, ενώ μας ξεπέρασε και Κύπρος φτάνοντας τα 85 εκατ. όταν εμείς με το ζόρι αγγίξαμε τα 80 εκατ. ευρώ, τόνισε κλείνοντας ο κ. Αποστολίδης.
