Πλησιάζουμε στην έξοδο από το τρίτο κατά σειρά πρόγραμμα διάσωσης και οι προοπτικές για την ελληνική οικονομία είναι πλέον θετικές. Τα δημοσιονομικά στοιχεία, η εξέλιξη του ΑΕΠ και οι επιδόσεις σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς συνηγορούν σε αισιόδοξες προβλέψεις.
Λείπει όμως ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο Made in Greece, που θα αποτελέσει πολύτιμο οδηγό σ’ αυτή την πορεία, διαμορφώνοντας κατευθυντήριους άξονες και ιεραρχώντας στόχους και προτεραιότητες. Η εκπόνηση του αποτελεί υποχρέωση της χώρας για το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης. Όμως δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.
Στο αρκετά εκτενές κεφάλαιο υπό τον τίτλο «Growth strategy» («Στρατηγική για την ανάπτυξη») το αναθεωρημένο μνημόνιο μνημονεύει την υποχρέωση της κυβέρνησης να παρουσιάσει εντός του Δεκεμβρίου ένα σχέδιο «ελληνικής έμπνευσης και ιδιοκτησίας» για την αναπτυξιακή στρατηγική των επόμενων χρόνων, με αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων, εθνικών και κοινοτικών.
Επίσης εντός του Δεκεμβρίου η κυβέρνηση καλείται να παρουσιάσει το αρχικό σχέδιό της για την ίδρυση Αναπτυξιακής Τράπεζας, ενός φορέα με ρόλο-κλειδί στο συντονισμού και προώθηση αναπτυξιακών σχεδίων.
Δυστυχώς, ο απολογισμός πεπραγμένων στον αναπτυξιακό σχεδιασμό είναι μέχρι στιγμής φτωχός. Ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης που καταρτίσθηκε τον περασμένο Μάρτιο, κρίθηκε από τους Θεσμούς των δανειστών ως ανεπαρκές. Όχι άδικα: το σημαντικότερο μέτρο που περιλαμβάνει, είναι ένα φαραωνικών διαστάσεων πρόγραμμα απασχόλησης για τη μείωση της ανεργίας κατά 10% σε τρία χρόνια, με κόστος 1,5% του ΑΕΠ (σχεδόν 3 δισ. ευρώ). Προβλέπεται μάλιστα ότι η απασχόληση αυτή θα δημιουργηθεί κυρίως στον δημόσιο τομέα.
«Φτωχή» είναι και η επεξεργασία που έχει γίνει ως τώρα για την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων της περιόδου 2014-2020 (35 δισ. ευρώ), για τα κονδύλια του σχεδίου Γιούνκερ και για την απορρόφηση νέων πόρων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Παράλληλα, δυσχέρειες έχουν ανακύψει στην υλοποίηση του φετινού Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων: Στο 9μηνο οι πληρωμές ήταν 50% μικρότερες από το στόχο και υπήρξε 1,76 δισ. ευρώ, που έπρεπε να καλυφθεί με «σπριντ» της τελευταίας στιγμής.
Δυστυχώς, κι αυτή η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση στον αναπτυξιακό σχεδιασμό. Τώρα όμως, οκτώ χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο, δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για καθυστερήσεις.