Η πληροφορία ότι η χώρα μας συνεχίζει να κατέχει το θλιβερό πρωτείο, μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών, της μεγαλύτερης κατανάλωσης και αλόγιστης χρήσης των αντιβιοτικών αντιμετωπίστηκε με πλήρη αδιαφορία από την κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι όλη η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί ότι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών οδηγεί στην μεγαλύτερη ανθεκτικότητα των μικροβίων, αφήνοντας έτσι ιατρούς και ασθενείς «άοπλους» απέναντι σε επικίνδυνες έως και θανατηφόρες λοιμώξεις.
Όπως αναφέρει η εκπρόσωπος της ΔΡΑΣΗΣ Πολίτες και όχι Πελάτες, κα Γεωργία Πανοπούλου, τα αποτελέσματα επίσημων δημοσκοπήσεων στη χώρα μας δείχνουν ότι σταθερά τα τρία τελευταία χρόνια (2013 - 2014 - 2015) 1 στους 2 Έλληνες παίρνει αντιβιοτικά, κατά κανόνα χωρίς λόγο, ενώ το 2015 στις οικογένειες με παιδιά κάτω των 18 ετών, σε 3 από τα 4 παιδιά (75%) χορηγήθηκε αντιβιοτικό.
Οι κυριότερες αιτίες για τις οποίες οι Έλληνες καταναλώνουν αντιβιοτικά είναι το συνάχι, ο βήχας και ο πονόλαιμος, δηλαδή ιώσεις, στις οποίες εξ ορισμού δεν είναι δραστικά τα αντιβιοτικά. Επιπλέον, το 2013 και το 2014, το 25% όσων έλαβαν αντιβιοτικά ήταν χωρίς ιατρική συνταγή, είτε αγοράζοντάς τα από το φαρμακείο, είτε χρησιμοποιώντας αντιβιοτικά που είχαν στο σπίτι τους από προηγούμενη χρήση. Το 2015 το ποσοστό μειώθηκε στο 20% αλλά με αντίστοιχη αύξηση των συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών όπως και της συνταγογράφησης εκ των υστέρων, δηλαδή αφού ο ασθενής πήρε το αντιβιοτικό από το φαρμακείο (αύξηση 50%). Επίσης, 1 στους 3 Έλληνες (35%) δήλωσε ότι έχει σταθερά αντιβιοτικά στο σπίτι «για ώρα ανάγκης», ενώ 1 στους 4 (25%) απ’ όσους πήραν αντιβιοτικά δήλωσε κάποια παρενέργεια όπως εξανθήματα και διάρροια. Αποτέλεσμα: από το 2009 η χώρα μας είναι σταθερά πρώτη σε υπερκατανάλωση αντιβιοτικών μεταξύ όλων των Ευρωπαϊκών χωρών.
Σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης για προστασία από τη γρίπη και τον πνευμονιόκοκκο στους ενήλικες, που παρατηρείται επίσης στη χώρα μας, το πρόβλημα της μικροβιακής αντοχής «πολλαπλασιάζεται» και αποτελεί σοβαρή απειλή για το μέλλον της υγείας του γενικού πληθυσμού, αφού χωρίς εμβόλια καταργείται η πρόληψη των σοβαρών λοιμώξεων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μιλάει ήδη για το τέλος των φαρμάκων αυτών, με την έννοια ότι δεν προβλέπεται στο ορατό μέλλον η κυκλοφορία πιο ισχυρών ακόμη αντιβιοτικών.
Το θέμα είναι τι κάνει η υπεύθυνη Πολιτεία απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, τα οποία είναι σε όλους γνωστά. Η απάντηση είναι «τίποτα απολύτως». Γι’ αυτό και πέρυσι θρηνήσαμε 197 νεκρούς από τη γρίπη, τους περισσότερους από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Διότι η γρίπη χρειάζεται εμβόλιο και όχι αντιβιοτικά.
Αυτό που χρειάζεται είναι πιστή εφαρμογή των νόμων (π.χ. κανένα αντιβιοτικό χωρίς τη συνταγή γιατρού) αλλά και σωστός σχεδιασμός (εκπαίδευση των ιατρών, που και οι ίδιοι πολλές φορές υπερσυνταγογραφούν στο πλαίσιο της «αμυντικής ιατρικής»), ενημέρωση των πολιτών ιδιαίτερα στα σχολεία και γενικότερα σε χώρους συνάθροισης και διαφημιστική εκστρατεία για τους θανατηφόρους κινδύνους από την αυθαίρετη χρήση των αντιβιοτικών. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται πρέπει όμως να υπάρχει και κυβέρνηση που να ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων.