Βοήθησε τους Velvet Underground να ηχογραφήσουν ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ της σύγχρονης εποχής και είναι πασίγνωστη για τη συμβολή της στη rock κουλτούρα.
Ωστόσο, όπως διευκρινίζεται στη νέα βιογραφία της, η Nico παραμένει ένα αίνιγμα, καθώς εξακολουθεί να αποτελεί θέμα συζητήσεων πότε και πού γεννήθηκε η Γερμανίδα καλλιτέχνης.
«Δεν ήταν εύκολο να ξεχωρίσεις τη μυθοπλασία από τη λαογραφία από το συχνά λησμονημένο γεγονός» γράφει η δρ Τζένιφερ Ότερ Μπικερντάικ στις πρώτες σελίδες του βιβλίου της «You Are Beautiful And You Are Alone: The Biography of Nico» αλλά σύντομα δίνει απάντηση στην πρώτη ερώτηση.
H Nico γεννήθηκε ως Christa Päffgen, στην Κολωνία, στις 16 Οκτωβρίου του 1938, από γονείς με ισπανική και γιουγκοσλαβική καταγωγή και μεγάλωσε με τραυματικό τρόπο στα ερείπια της Γερμανίας του Χίτλερ. Οι φρικαλεότητες που υπέστη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τα επακόλουθα τους την στοιχειώνουν για το υπόλοιπο της ζωής της.
Στις 400 σελίδες του βιβλίου της η Ότερ Μπικερντάικ επιδιώκει να διαλύσει τις αντιλήψεις που έχουν παραμείνει συνδεδεμένες με την κληρονομιά της Nico, ότι ήταν απλά μία όμορφη γυναίκα, ότι η καλλιτεχνική της παραγωγή ήταν στην καλύτερη περίπτωση μέτρια και ότι σε μεγαλύτερη ηλικία ήταν τοξικομανής εθισμένη στην ηρωίνη.
Σε ηλικία 16 ετών, η Nico μετακόμισε στο Παρίσι και έγινε μοντέλο της Vogue. Τότε απέκτησε το μονολεκτικό όνομα, που της έδωσε ο φωτογράφος μόδας Χέρμπερτ Τομπίας και άρχισε να χτίζεται ο μύθος της.
Νομαδικό, ανήσυχο πνεύμα, έκανε παρέα με τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ στο Παρίσι στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και φλέρταρε με τον Λέοναρντ Κοέν και τον Μπομπ Ντίλαν.
Ερωτεύτηκε τον Αλέν Ντελόν και γέννησε τον γιο τους, Κριστιάν Ααρόν Μπουλόν το 1962, τον οποίο ονόμασε Άρι. Ο Ντελόν, τότε ο πιο διάσημος ηθοποιός της μεγάλης οθόνης στη Γαλλία, αρνήθηκε την πατρότητα παρόλο που η ομοιότητά του με τον Άρι ήταν αναμφισβήτητη. Το αγόρι μεγάλωσε με τους γονείς του Γάλλου ηθοποιού.
Τα χρόνια που πέρασε με τους Velvet Underground, στους οποίους τη σύστησε ο Άντι Γουόρχολ, στο βιβλίο περιγράφεται ως περίοδος κακομεταχείρισης. Ο Λου Ριντ εμφανίζεται ως ανασφαλής, ζηλιάρης επειδή έστρεφε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της. Και παρ' όλο που η συνεισφορά της στο άλμπουμ τους του 1967 συχνά υποτιμάται, ήταν η Nico -διεθνούς φήμης μοντέλο- που «έκανε το συγκρότημα γνωστό και τους βοήθησε να αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα» γράφει ο Ότερ Μπίκερνταικ.
Η Τζένιφερ Μπικερντάικ, ιστορικός της rock and roll αποκαλύπτει την ιστορία της Nico, ενός συνεχώς εξελισσόμενου μύθου, που από μοντέλο μόδας έγινε ηθοποιός συμμετέχοντας στις ταινίες Ντόλτσε Βίτα του Φεντερίκο Φελίνι (1960) και Τσέλσι Γκέρλς (1966) του Άντι Γουόρχολ και τραγουδίστρια της οποίας όμως το ταλέντο και η συμβολή στη ροκ κουλτούρα συχνά παραβλέπονται, αναφέρεται στην περίληψη του βιβλίου.
«Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της ως σόλο καλλιτέχνης σε περιοδείες, αποφασισμένη να κάνει μουσική, υπομένοντας άδειες αίθουσες συναυλιών, θαυμαστές που την πρόσβαλαν αντιμέτωπη με τη συχνά επικίνδυνη πραγματικότητα του ότι γίνεται μία καλλιτέχνης που μεγαλώνει και εθίζεται στα ναρκωτικά. Δημιούργησε μαγευτικά και μοναδικά έργα που ενέπνευσαν μια γενιά καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Henry Rollins, Morrissey, Siousxie Sioux and the Banshees και Iggy Pop» υπογραμμίζεται.
Προς το τέλος του βιβλίου εμφανίζεται να βρίσκει την ευτυχία, στο Μάντσεστερ και να καταφέρνει να αποτοξινωθεί.
Η Nico πέθανε σε ηλικία 49 ετών, όταν έπεσε από το ποδήλατό της στην Ίμπιζα και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία.
