Χωρίς συμμάχους έναντι του Β. Σόιμπλε και του Π. Τόμσεν μένει η κυβέρνηση, λίγους μήνες μετά τις πομπώδεις διακηρύξεις της ευρω-μεσογειακής συνόδου των Αθηνών κατά της λιτότητας και παρότι, μόλις πρόσφατα, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, υποστήριξε ένθερμα την ελληνική κυβέρνηση στην «κόντρα» με τον Β. Σόιμπλε για το έκτακτο βοήθημα στους συνταξιούχους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η απόλυτη σιγή από πλευράς του Γάλλου υπουργού Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, σε ό,τι αφορά την ενδεχόμενη αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα και τα εναλλακτικά σχέδια που επεξεργάζεται το Βερολίνο, δεν είναι τυχαία: το Παρίσι «νίπτει τας χείρας του» και διαμηνύει στην Αθήνα να τα βρει πάση θυσία με το ΔΝΤ, ώστε να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο πρόωρης ακύρωσης του τρίτου μνημονίου.
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, που εκπροσωπεί αυτές τις ημέρες τη χώρα του στο Φόρουμ του Νταβός, όπου βρίσκεται επίσης ο Γερμανός ομόλογός του, μίλησε στο ελβετικό θέρετρο για το Brexit, αλλά έχει αποφύγει να προχωρήσει σε οποιαδήποτε δήλωση για το θέμα της Ελλάδας.
Αυτό παρότι ο Β. Σόιμπλε προκάλεσε αίσθηση με τις δηλώσεις του στο “Bloomberg”, που έγιναν στο περιθώριο των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρου, τονίζοντας ότι, εάν διακοπεί πρόωρα το ελληνικό πρόγραμμα την πλήρη ευθύνη θα έχει η Ελλάδα, ενώ η γερμανική Βουλή πιθανότατα δεν θα δώσει καν άδεια για να αρχίσει διαπραγμάτευση για ένα νέο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η γαλλική κυβέρνηση, όπως και η ιταλική, που θα μπορούσαν να ρίξουν το βάρος τους κατά των γερμανικών θέσεων, θέλουν να αποφύγουν την παράταση των διαπραγματεύσεων για τη δεύτερη αξιολόγηση και τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και, πολύ περισσότερο, μια σοβαρή εμπλοκή με πρόωρη λήξη του προγράμματος, που θα απαιτούσε τη διαπραγμάτευση ενός νέου, αμιγώς ευρωπαϊκού προγράμματος.
Η παράταση του ελληνικού δράματος θα έδινε πρόσθετους πολιτικούς πόντους στην Μαρίν Λεπέν, αλλά και στον Μπέπε Γκρίλο, οι οποίοι «πυροβολούν» συνεχώς την ευρωζώνη και «φλερτάρουν» με προτάσεις για έξοδο των δύο χωρών από το κοινό νόμισμα.
Επιπλέον, οι προτάσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για ένα νέο πρόγραμμα, όπου ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα είναι όχι μόνο δανειστής, αλλά και βασικός επιτηρητής, με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παραμερίζεται, προκαλούν δέος στο Παρίσι και την Ρώμη, καθώς βλέπουν τον κίνδυνο να αλλάξει δραματικά, μέσω της ελληνικής κρίσης, η αρχιτεκτονική των ευρωπαϊκών οικονομικών θεσμών και να ενισχυθούν υπέρμετρα οι αρμοδιότητες και εξουσίες του «γερμανοκρατούμενου» ΕΜΣ.
Με άλλα λόγια, οι ως τώρα βασικοί σύμμαχοι της ελληνικής κυβέρνησης βλέπουν τον κίνδυνο να μετατραπεί η ενδεχόμενη αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα σε καταλύτη απρόβλεπτων και πάντως δυσμενών εξελίξεων, τόσο σε πολιτικό επίπεδο, ενόψει των επικείμενων εκλογών και στις δύο χώρες, όσο και σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές τους επιδιώξεις για τις αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης.
Με αυτά τα δεδομένα, η ελπίδα της κυβέρνησης ότι θα έβρισκε ισχυρή πολιτική υποστήριξη για μπορέσει να απορρίψει τις προτάσεις Τόμσεν για άμεση νομοθέτηση σκληρών μέτρων φαίνεται ότι «σβήνει».
Πλέον, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος καλείται να προδιαγράψει, κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup, στις 26 Ιανουαρίου, μια αρκετά σοβαρή υποχώρηση από «κόκκινες γραμμές», ώστε να εξασφαλίσει, αν μη τι άλλο, ότι το ΔΝΤ θα μπει εκ νέου στις διαπραγματεύσεις, με την προοπτική να υπάρξει μια συμφωνία στο Eurogroup, στις 20 Φεβρουαρίου.
Πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι τόσο το Ταμείο, όσο και το Παρίσι, φέρονται να έχουν αποφασίσει ότι, εφόσον η ελληνική πλευρά κάνει αρκετές υποχωρήσεις για τα νέα μέτρα, θα υποστηρίξουν σθεναρά έναντι του Β. Σόιμπλε τον άμεσο προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Δυστυχώς, όμως, ο δρόμος για τον... παράδεισο της ελάφρυνσης χρέους περνά και πάλι μέσα από σκληρά πρόσθετα μέτρα λιτότητας.