Η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη ήταν πάντα άβολη. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η προσχώρησή του στην κοινή αγορά επανειλημμένα αντιμετώπισε βέτο από τον Γάλλο πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ , ο οποίος κατήγγειλε το Λονδίνο ως δούρειο ίππο για την παρέμβαση της Ουάσινγκτον. Στην πραγματικότητα, ο de Gaulle φοβόταν ότι η βρετανική συμμετοχή θα αποδυνάμωνε την επιρροή του Παρισιού.
Η Ευρώπη που οραματιζόταν χτίστηκε γύρω από έναν γαλλο-γερμανικό άξονα κυριαρχούμενο από την Γαλλία, έστω και μόνο λόγω όλων των περιορισμών που επιβλήθηκαν στην Γερμανία μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά με τον de Gaulle εκτός εξουσίας, η ένταξη ήρθε για το Ηνωμένο Βασίλειο το 1973, και μαζί με αυτήν ήρθε η τριγωνική σχέση που οι Γάλλοι και οι Γερμανοί τελικά δέχθηκαν με ανακούφιση.
Η Γερμανία φοβόταν τις υπερβολικές φιλοδοξίες της Γαλλίας, μεταξύ των οποίων την απόσχιση από την ενοποιημένη διοίκηση του ΝΑΤΟ και το ξεκίνημα μεγαλεπήβολων βιομηχανικών σχεδίων -ένα εκ των οποίων, ο Όμιλος Airbus, οφείλει την τελική επιτυχία του στον γερμανικό ρεαλισμό.
Όσον αφορά την Γαλλία, η ύφεση του 1973 σηματοδότησε την έναρξη μιας συνεχούς οικονομικής διολίσθησης σε σχέση με την Γερμανία, η οποία έγινε επίσης δημογραφικά κυρίαρχη όταν επανενώθηκαν το ανατολικό και το δυτικό μισό της το 1990. Το 1990, ο John Major ανέλαβε ως πρωθυπουργός μετά την εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Παρά το γεγονός ότι και οι δύο ήταν μέλη του Συντηρητικού Κόμματος, η Θάτσερ ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στο να συμμετάσχει το Ηνωμένο Βασίλειο στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα, το οποίο τελικά άνοιξε το δρόμο για το ευρώ. Αλλά ο Major δεν ήταν. Έκανε το Ηνωμένο Βασίλειο να προσχωρήσει το 1990, αλλά αποδείχθηκε εξαιρετικά αντιδημοφιλής, ιδιαίτερα μεταξύ των ευρωσκεπτικιστών στο κόμμα του. Απέσυρε την ένταξη μόλις δύο χρόνια αργότερα.
Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των εκλογών του Μαΐου του 1997, το Συντηρητικό Κόμμα υπέστη μια σημαντική εκλογική ήττα και ο Major παραιτήθηκε. Ο David Cameron ήταν σε θέση να οδηγήσει το κόμμα πίσω στην εξουσία μόνο με την υπόσχεση να αντισταθεί περαιτέρω στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και, ως εκ τούτου, προσέφερε ένα δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ πριν από τις εκλογές του 2015.
Η προσφορά του ήταν περισσότερο μια προσπάθεια να κατευνάσει την ευρωσκεπτικιστική γνώμη των απλών μελών του κόμματός του καθώς τότε περίμενε ότι το κόμμα του θα χάσει. Αλλά η απροσδόκητη εκλογική επιτυχία του τον περασμένο Μάιο δεν του άφησε άλλη επιλογή από το να εκπληρώσει την υπόσχεσή του.