Μία σπαρακτική κραυγή για τους ανθρώπους που έζησαν, πέθαναν ή εξακολουθούν να είναι νεκροζώντανοι στο σημείο μηδέν, αποτελεί το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Τσέρνομπιλ, ένα χρονικό του μέλλοντος», της Λευκορωσίδας δημοσιογράφου και συγγραφέως Σβετλάνας Αλεξίεβιτς, η οποία πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2015.
Η 60χρονη ερευνήτρια-λογοτέχνης περιπλανήθηκε στην απαγορευμένη ζώνη δέκα χρόνια μετά τη ραδιενεργό έκρηξη τον Απρίλιο του 1986 και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία της συγκέντρωσε μαρτυρίες από πυροσβέστες, γιατρούς, ασθενείς, κομματικούς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, χωρικούς, στρατιώτες, μελλοθάνατους και μητέρες, οι οποίες γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά.
Κατέγραψε τους προσωπικούς θρήνους των γονιών που έθαψαν τα παιδιά τους και κορίτσια που κρύβουν την καταγωγή τους για να βρουν σύντροφο. Παράλληλα, έψαξε σε αρχεία εφημερίδων, σε ληξιαρχεία και σε βιβλία νοσοκομείων για να διασταυρώσει, να επιβεβαιώσει και να τεκμηριώσει την ευθύνη των αρμοδίων του συστήματος, που άφησαν να εξελιχθεί ένα ατύχημα σε ραδιενεργό καταστροφή, στέλνοντας πυροσβέστες για κατάσβεση του αντιδραστήρα χωρίς προστατευτικές στολές!
«Οι άνθρωποι είδαν την κομμουνιστική εξαγγελία της ανθρώπινης τελείωσης να καταρρέει και την επιστήμη να γίνεται όλεθρος» γράφει η Αλεξίεβιτς.