Επιμερισμός και καταλογισμός ευθυνών για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη δεν πρόκειται βέβαια να υπάρξει. Ολοι όμως ξέρουν ή καταλαβαίνουν ποιοί ευθύνονται. Κι ας προσπαθούν η κυβέρνηση και οι κάθε λογής αρμόδιοι να τα φορτώσουν σε έναν σταθμάρχη, εντοπίζοντας την αιτία σε “ανθρώπινο λάθος”.
Επί μήνες τα σωματεία των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους προειδοποιούσαν για τους κινδύνους που δημιουργούν οι απαρχαιωμένες υποδομές, η έλλειψη συστημάτων ασφάλειας, η απουσία επενδύσεων, η ανεπάρκεια προσωπικού. Φωνές βοώντων εν τη ερήμω. Κανείς δεν τους άκουγε, κανένας δεν πήρε υπ' όψη τις καταγγελίες τους. Ούτε καν τα μέσα ενημέρωσης. Που έδιναν μεγαλύτερη δημοσιότητα στις ανακοινώσεις αρμοδίων υπουργών και στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, όπου εγκαινιάζονταν “στα χαρτιά” σύγχρονα συστήματα τηλεματικής.
Το γιατί είναι προφανές: Ο συνδικαλισμός έχει απαξιωθεί, τα media έχουν χάσει τον δρόμο τους και δεν επιτελούν το ρόλο τους.
Οι καταγγελίες, οι προειδοποιήσεις και οι προτάσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων αντιμετωπίζονται ως η συνήθης “γκρίνια” κάποιων ομάδων “προνομιούχων” εργαζομένων, που προωθούν συντεχνιακά συμφέροντα.
Τα media τις αγνοούν, έχοντας επιλέξει για τον εαυτό τους τον ανώδυνο ρόλο του διεκπεραιωτή της επικοινωνιακής γραμμής της κυβέρνησης. Ξεχνώντας την πραγματική αποστολή τους και τη δημοσιογραφία για το δημόσιο συμφέρον, προτιμούν να προβάλλουν θέματα που φέρνουν τηλεθέαση, ακροαματικότητα, αναγνώστες, χωρίς να δυσαρεστούν την εξουσία και τα ισχυρά συμφέροντα.
Το επισημαίνουν και οι δύο μεγάλες δημοσιογραφικές ενώσεις, η ΕΣΗΕΑ και η ΕΣΠΗΤ (των δημοσιογράφων ηλεκτρονικών media και περιοδικού Τύπου):
Η τραγωδία στα Τέμπη αναδεικνύει με οδυνηρότατο τρόπο τα δομικά προβλήματα που μαστίζουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους δεν είχαν την κάλυψη που αναλογούσε στην σοβαρότητα του ζητήματος. Τα λίγα, αλλά υπαρκτά, ρεπορτάζ δημοσιογράφων, ΜΜΕ και ερευνητικών δημοσιογραφικών ομάδων δεν αναπαρήχθησαν.
Όσο τα ΜΜΕ απομακρύνονται από την αποστολή τους να ελέγχουν την εξουσία, όσο στην ιεράρχηση των ειδήσεων κυριαρχούν κριτήρια άσχετα με την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, όσο οι επιχειρήσεις ΜΜΕ περιορίζονται να λειτουργούν απλώς ως επιχειρήσεις και με όρους τηλεθέασης και επισκεψιμότητας, όσο οι δημοσιογράφοι υφίστανται περιορισμούς στο να ερευνούν, τόσο θα αποδυναμώνονται οι θεσμικές εγγυήσεις για την λειτουργία του κράτους.
