Το χρόνιο στρες διεγείρει την παραγωγή μίας πρωτεΐνης η οποία ελαττώνει την ικανότητα του οργανισμού να διασπά τα λίπη, εμποδίζοντας έτσι την απώλεια βάρους, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες.
Η πρωτεΐνη ονομάζεται βητατροφίνη και οι επιδράσεις της στον οργανισμό έως τώρα δεν ήταν καλά γνωστές.
Το κενό αυτό θέλησαν να καλύψουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (UF), οι οποίοι πραγματοποίησαν τη σχετική μελέτη τους σε ζωικά μοντέλα και σε κύτταρα από ποντίκια και ανθρώπους.
Πειράματα στα κύτταρα έδειξαν κατ’ αρχήν ότι η βητατροφίνη παίζει ρόλο στην ρύθμιση του σωματικού λίπους, γράφουν στην επιθεώρηση «BBA Molecular and Cell Biology of Lipids», σύμφωνα με Τα Νέα.
Επιπλέον, στα ποντίκια με μεταβολικό στρες τα επίπεδά της ήταν σημαντικά αυξημένα, ενώ οι φυσιολογικοί μηχανισμοίκαύσης του λίπους ήταν επιβραδυμένοι.
Στα δε ποντίκια που βίωναν περιβαλλοντικό στρες, η παραγωγή της βητατροφίνης ήταν αυξημένη στον λιπώδη ιστό και το ήπαρ.
Η μελέτη, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έδειξε ακόμη ότι η βητατροφίνη καταστέλλει την τριγλυκεριδική λιπάση του λιπώδους ιστού (ATGL) - το ένζυμο που διασπά το αποθηκευμένο λίπος.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι η βητατροφίνη είναι μία πρωτεΐνη που άγεται από το στρες και ότι με τη σειρά της επηρεάζει τον μεταβολισμό του λίπους, γράφουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.
Πρακτικά σημαίνουν ότι «το στρες ευνοεί τη συσσώρευση λίπους ή τουλάχιστον επιβραδύνει την καύση του», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Λι-Γιουν Γανγκ, καθηγήτρια Αιματοπαθολογοανατομίας στο UF.
«Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να προσπαθούμε να επιλύουμε τις στρεσογόνες καταστάσεις και να επιδιώκουμε να έχουμε ισορροπία στη ζωή μας», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές επισημαίνουν στο άρθρο τους ότι δεν έχουν ακόμα εξετάσει τις επιδράσεις της βητατροφίνης στον μεταβολισμό του λίπους σε ανθρώπους, αλλά έχουν όλες τις ενδείξεις με το μέρος τους πως και σε εμάς ισχύει το ίδιο.
Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι λίγο στρες μάς κάνει καλό, διότι κινητοποιεί τον οργανισμό, αλλά όταν είναι έντονο και παρατεταμένο έχει δυσμενείς συνέπειες στην υγεία.
Η βητατροφίνη είχε έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2013, όταν μελέτη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ την συσχέτισε με αύξηση του αριθμού των βήτα-κυττάρων του παγκρέατος (είναι αυτά που παράγουν ινσουλίνη) και έτσι την κατέδειξε ως δυνητική θεραπεία για τον διαβήτη.
Ωστόσο αργότερα οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τελικά δεν ασκεί αυτή τη δράση.