Οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με υψηλά επίπεδα υπαίθριου τεχνητού φωτός αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς, σύμφωνα με αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Εδώ και δεκαετίες έχει μεταμορφωθεί δραστικά το νυχτερινό τοπίο, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, με τον εκτεταμένο ηλεκτροφωτισμό. Διάφορες επιδημιολογικές μελέτες έχουν συσχετίσει τα επίπεδα τεχνητού φωτός τις νύχτες με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού. Η νέα έρευνα δείχνει ότι ο κίνδυνος φαίνεται να αφορά και τον καρκίνο του θυρεοειδούς.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Κιάν Σιάο της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Χιούστον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Cancer» της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκίνου, ανέλυσαν στοιχεία για 464.371 άτομα που παρακολουθήθηκαν επί 13 έτη κατά μέσο όρο και στην πορεία οι 856 εμφάνισαν καρκίνο του θυρεοειδούς.
Η μελέτη ανέλυσε, επίσης, εικόνες δορυφόρων για να εκτιμήσει τα επίπεδα τεχνητού νυχτερινού φωτισμού στους τόπους διαμονής των συμμετεχόντων.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι εκτίθεντο συστηματικά σε περισσότερα φώτα τα βράδια είχαν 55% μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς, σε σχέση με εκείνους που ζούσαν στις πιο σκοτεινές περιοχές.
Ο κίνδυνος ήταν αναλογικά μεγαλύτερος για τις γυναίκες από ό,τι για τους άνδρες. Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν τοπικό μη μεταστατικό καρκίνο του θυρεοειδούς, ενώ οι άνδρες πιο προχωρημένη μορφή της νόσου.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι χρειάζεται περαιτέρω μελέτη που θα επιβεβαιώσει τα ευρήματά τους και θα φωτίσει τον βιολογικό μηχανισμό που συνδέει το τεχνητό νυχτερινό φως με τον καρκίνο του θυρεοειδούς.
Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι το φως καταστέλλει στον οργανισμό την παραγωγή της μελατονίνης, η οποία έχει αντικαρκινικές ιδιότητες.
Επίσης, το τεχνητό φως μπορεί να διαταράξει το βιολογικό (κιρκάδιο) ρολόι, κάτι που είναι γνωστό ότι αποτελεί, γενικότερα, παράγοντα κινδύνου για καρκίνο.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://acsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/cncr.33392