Σίγουρα, το να προσπαθείς να πείσεις το παιδί σου να κάνει τα μαθήματά του και να παίρνεις απαντήσεις όπως «δε μας έχουν βάλει κάτι για σήμερα», «τα έκανα στο σχολείο», «μα, δε μετράει καθόλου για τους βαθμούς μου», «η δασκάλα δεν κοιτάει ποτέ τις εργασίες μου» ή «αυτό δεν είναι υποχρεωτικό», μπορεί να σε κάνει έξω φρενών. Ωστόσο, το να παρασυρθείς από το άγχος σου και να χάσεις την ψυχραιμία σου εκείνη τη στιγμή δεν πρόκειται να φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα – το αντίθετο. Πως μπορείς, λοιπόν, να βοηθήσεις το παίδί σου να ξεκολλήσει από την απροθυμία να ασχοληθεί με τα μαθήματά του;
• Μη γκρινιάζεις, στήριξε. Μπαίνοντας σε μία τέτοιου είδους αντιπαράθεση, στην οποία ως γονιός έχεις θέση ισχύος, θα δημιουργήσεις μία δυναμική κόντρας και διαπόμπευσης του παιδιού, η οποία θα λειτουργήσει αρνητικά τόσο άμεσα, όσο και μακροπρόθεσμα. Εδώ χρειάζεται μία ήρεμη, σταθερή και μη ελεγκτική προσέγγιση. Με ήρεμο και υποστηρικτικό τρόπο μπορείς να πεις στο παιδί ή τον έφηβο κάτι όπως «καταλαβαίνω ότι αυτό σε αγχώνει. Ας δούμε μαζί τι θα μπορούσε να σε βοηθήσει να μπεις πάλι σε έναν ρυθμό με τα μαθήματά σου».
• Ενθάρρυνε την προσπάθεια, αντί της τελειότητας. Τα παιδιά τείνουν να πτοούνται όταν δυσκολεύονται να κατανοήσουν κάτι που τους ζητείται. Μπορεί να μπουν σε αρνητικές σκέψεις όπως «δε μπορώ να το κάνω αυτό», αλλά προς τους γονείς να λένε πράγματα όπως «μου τη δίνει αυτό» ή «αυτό είναι ηλίθιο». Στην περίπτωση αυτή, μπορείς –πάντα ήρεμα και ευγενικά- να θυμίσεις στο παιδί σου, ότι το ζητούμενο είναι να κάνει ο,τι καλύτερο μπορεί και ότι αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να μην το κάνει καθόλου.
• Δίδαξε τις προτεραιότητες. Μάθε στο παιδί ότιο μπορεί να κάνει τα μαθήματά του με μία σειρά με βάση το επείγον, την περιπλοκότητα και το φόρτο εργασίας. Επέτρεψέ του να θέσει μόνο του τις προτεραιότητες. Ορισμένοι μαθητές τα πάνε καλύτερα όταν ξεκινούν με τις πιο εύκολες δουλειές και συνεχίζουν με τις πιο περίπλοκες, ενώ άλλοι το αντίθετο.
• Σπάστο σε κομμάτια. Ενθάρρυνε το παιδί να χωρίσει το χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρώσει τα μαθήματά του σε τμήματα που μπορεί να διαχειριστεί εύκολα και να κάνει τακτικά διαλείμματα, στη διάρκεια των οποίων θα κάνει άλλα πράγματα που θέλει.
• Μη «διψάς» για συνέπειες. Το να επιβάλλεις συνέπειες εάν δεν κάνει τα μαθήματά του μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα, προκαλώντας κάποια αμυντική συμπεριφορά. Αλλά και εάν χρησιμοποιείς συνέπειες, μην τις αποδίδεις με φωνές και θυμό. Κράτησέ τες ήπιες και σε λογικά επίπεδα και ζήτα από το παιδί να σε βοηθήσει να κινηθείς προς τις «ανταμοιβές» (όχι υπερβολικές ή «δωροδοκία»).
• Ενθάρρυνε τη σύνδεση. Ενθάρρυνε το παιδί να επιδιώξει ή να ανακτήσει μία επαφή με το δάσκαλό του. Πάρα πολλά παιδιά «αυτοσαμποτάρονται» στο σχολείο, κάνοντας ανεπαρκώς τα μαθήματά τους, επειδή δεν αισθάνονται ότι έχουν μία καλή επαφή με το δάσκαλό τους.
• Άλλαξε το περιβάλλον μελέτης. Μία αλλαγή του χώρου που μελετά το παιδί, είτε στη διαρρύθμιση του χώρου, είτε αισθητική, είτε μετακίνηση σε άλλο χώρο, μπορεί να είναι βοηθητική. Καλό είναι η οποιαδήποτε αλλαγή να γίνει με σύμφωνη γνώμη του παιδιού και με βάση τις δικές του προτιμήσεις. Βοηθητικό μπορεί να είναι επίσης –εάν πρόκειται για κάπως μεγαλύτερο παιδί, να συνηθίσει να βάζει στη σίγαση το κινητό του την ώρα που μελετά.