H ευρωπαϊκή ζήτηση φυσικού αερίου έχει αρχίσει να αυξάνεται και πάλι. Ανέβηκε κατά 4,5% το 2015, εν μέρει λόγω των ψυχρότερων καιρικών συνθηκών και εν μέρει λόγω των χαμηλών τιμών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, η χρήση φυσικού αερίου ξεπέρασε την καύση άνθρακα για παραγωγή ενέργειας τον Μάιο του 2015 και έκτοτε την υπερβαίνει σημαντικά: Κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2016, το φυσικό αέριο παρείχε το 40% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ ο άνθρακας ήταν μόλις στο 15%.
Στην Ισπανία, άλλοτε την πιο πολλά υποσχόμενη αγορά αερίου της Ευρώπης, το αέριο κάνει μια επιστροφή: Το 2015, το φυσικό αέριο παρήγαγε λίγο πάνω από το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας από όσο ο άνθρακας. Στις αρχές του 2016, το φυσικό αέριο ήταν σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τον άνθρακα.
Άλλες αγορές, όπως η Αυστρία, η Ελλάδα και η Ιταλία, βλέπουν το φυσικό αέριο να ανακτά μερίδιο αγοράς, επίσης.Την ίδια στιγμή ,η παραγωγή της Ευρώπης μειώνεται κατά περίπου δέκα δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το χρόνο, έτσι ώστε η Ευρώπη χρειάζεται περίπου 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μέχρι το 2020 μόνο για να αντισταθμιστεί η πτώση της δικής της προσφοράς. Πρέπει όμως να σημειωθεί ,ότι κατά την τελευταία δεκαετία, η ευρωπαϊκή κατανάλωση αερίου έχει συρρικνωθεί κατά περίπου ένα πέμπτο -ή αλλιώς 100 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Η μείωση αυτή, η οποία οδήγησε σε μια παρόμοια μείωση της παραγωγής, έχει αφήσει τις ανάγκες της Ευρώπης για εισαγόμενο φυσικό αέριο στο ίδιο επίπεδο με το 2005 στα περίπου 300 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν θα υπάρξουν αλλαγές στην λίστα των προμηθευτών. Σήμερα, η Ρωσία διατηρεί την θέση του μεγαλύτερου προμηθευτής της ηπείρου και ακολουθούν :η Νορβηγία που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πάροχος φυσικού αερίου μετά την Ρωσία και η Αλγερία που είναι τρίτη, αν και το μερίδιό της στην αγορά συρρικνώνεται. Όμως στο παιγνίδι πρόκειται να μπούν δυναμικά και οι ΗΠΑ.