Αν μια στρατιωτική βάση δεν είναι ασφαλής από φυσικές καταστροφές σε καιρό ειρήνης, τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές στην Ελλάδα.
Αυτό που έγινε στη Νέα Αγχίαλο, δεν έχει προηγούμενο: Μια πυρκαγιά σε θαμνώδεις και καλλιεργημένες εκτάσεις, που απλώθηκε σε εύκολα προσβάσιμες περιοχές και με προβλέψιμη εξέλιξη, απείλησε τη δεύτερη μεγαλύτερη αεροπορική βάση της χώρας – που είναι μάλιστα και ΝΑΤΟϊκή.
Η ανεπάρκεια και η αναποτελεσματικότητα των μηχανισμών αντιμετώπισης πυρκαγιών και άλλων φυσικών καταστροφών, αναδείχθηκε σε όλο της το μεγαλείο. Οπως συνέβη και στη Ρόδο.
Εκεί βέβαια οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και οι δυσκολίες πολύ μεγαλύτερες. Ομως για τη Ν. Αγχίαλο δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Τίποτε δεν λειτούργησε αποτελεσματικά. Συσκέψεις επί συσκέψεων με κυβερνητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, δημοτικούς άρχοντες και τοπικούς βουλευτές, όπου κανείς από τους συμμετέχοντες δεν μπορούσε να έχει άποψη επί του πρακτέου.
Αποτέλεσμα: Πλήρης έλλειψη σχεδιασμού και συντονισμού. Οπως είπε χαρακτηριστικά δημοσιογράφος τοπικού ΜΜΕ από το μέτωπο της φωτιάς “αστυνομία, πυροσβεστική, εθελοντές, στρατιωτικές μονάδες τρέχουν, αλλά για πού; Πάνε στον... “γάμο του Καραγκιόζη”. Χωρίς σχέδιο, χωρίς συνεννόηση, χωρίς κατανομή ρόλων και προκαθορισμένους στόχους...”.
Ούτε την εκκένωση της Νέας Αγχιάλου δεν κατάφεραν να οργανώσουν. Κι ας είναι οι εκκενώσεις η εύκολη -αν όχι η μοναδική - “απάντηση” των αρμοδίων στην εξάπλωση των πυρκαγιών. Η λογική που επικρατεί είναι “να μην έχουμε ανθρώπινα θύματα”. Οσον αφορά τα υπόλοιπα... “στάχτη και μπούρμπερη”.
Το περίφημο “επιτελικό κράτος” απέτυχε παταγωδώς και σ' αυτές τις εξετάσεις. Πιάστηκε απροετοίμαστο, “αδιάβαστο”, ανοργάνωτο.
Το αποτέλεσμα φαίνεται σε όλα τα πεδία της αντιπυρικής μάχης.