Εγκρίθηκε από τη γενική συνέλευση της ΔΕΗ το dealμε την ΛΑΡΚΟ για τη μείωση της τιμής του παρεχόμενου ρεύματος και την τμηματική εξόφληση των υποχρεώσεων της κρατικής βιομηχανίας νικελίου, που πλησιάζουν τα 300 εκατ. ευρώ και αποτελούν τη μεγαλύτερη «μαύρη τρύπα» στα βιβλία της ΔΕΗ.
Όμως, η συμφωνία αυτή ευνοεί κατ’ εξοχήν τη ΔΕΗ, που εμφανίζεται, έστω στα χαρτιά, να διευθετεί μια παλιά και πολύ σοβαρή εκκρεμότητα, χωρίς βεβαίως να υπάρχει η παραμικρή εγγύηση ότι η ΛΑΡΚΟ θα καταφέρει να παραμείνει συνεπής στις δεσμεύσεις της.
Για την ίδια την ΛΑΡΚΟ, η συμφωνία είναι ένα πρώτο βήμα προς τη διάσωσή της, όχι όμως και το πιο σημαντικό.
Η εταιρεία έχει σε εκκρεμότητα την υποχρέωση επιστροφής τεράστιου ποσού κρατικών ενισχύσεων και η Ελλάδα παραπέμφθηκε ήδη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τον Σεπτέμβριο, επειδή δεν εφαρμόζει τη σχετική απόφαση της Κομισιόν.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι ακόμη και μετά τη σημαντική μείωση του κόστους του ρεύματος, το κόστος παραγωγής της ΛΑΡΚΟ παραμένει πολύ μεγαλύτερο από τις (χαμηλές) τρέχουσες διεθνείς τιμές του νικελίου και η εταιρεία αυξάνει συνεχώς τις συσσωρευμένες ζημιές της χωρίς να φαίνεται "φως" στο ορατό μέλλον, αφού η τιμή του νικελίου δεν προβλέπεται να αυξηθεί όσο χρειάζεται για να γίνει κερδοφόρα η βιομηχανία.
Με αυτά τα δεδομένα, κανένα από τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ που έχουν εξετασθεί στο παρελθόν δεν φαίνεται να μπορεί να προχωρήσει, αφού δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα στρατηγικός επενδυτής που θα εισέφερε κεφάλαια και θα αναλάμβανε τις παραγωγικές δραστηριότητες της εταιρείας.
Η ΛΑΡΚΟ είναι ένας «πονοκέφαλος» των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια και φαίνεται ότι η τύχη της θα παραμείνει άλυτος γρίφος για αρκετό καιρό ακόμη.