Ο «νόμος του Μέρφι» - ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει… στραβότερα – επιβεβαιώθηκε στη χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup για την Ελλάδα. Η αξιολόγηση δεν έκλεισε, η εκταμίευση δόσης μένει σε εκκρεμότητα, οι διαφορές ΔΝΤ-Γερμανίας για τα πλεονάσματα και την ελάφρυνση χρέους παραμένουν αγεφύρωτες. Ένα νέο θρίλερ ξεκινά για την Ελλάδα και την κυβέρνηση, η οποία τις επόμενες τρεις εβδομάδες – μέχρι το επόμενο Eurogroup - θα βλέπει την κλεψύδρα να αδειάζει, χωρίς ουσιαστικά να μπορεί να κάνει κάτι για να λύσει ή να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Όλα πλέον εξαρτώνται από τις διαθέσεις του Βερολίνου και από το πόσο θα δείξει διάθεση συνδιαλλαγής πάνω στις πιο ρεαλιστικές απόψεις του ΔΝΤ.
Η παράταση της αβεβαιότητας – ιδιαίτερα όσον αφορά την εκταμίευση της δόσης και την προοπτική ένταξης στο QE της ΕΚΤ – θα προκαλέσει πρόσκαιρη επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, ανακόπτοντας την αποκλιμάκωση αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και την ανοδική πορεία του χρηματιστηρίου.
Δεν υπάρχει βέβαια πιθανότητα να μη γίνει εκταμίευση μέχρι τα μέσα Ιουλίου και να αφήσουν οι Ευρωπαίοι να φθάσει η Ελλάδα στα πρόθυρα στάσης πληρωμών, προκαλώντας γενικότερη αποσταθεροποίηση στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και στις αγορές.
Το ζήτημα πλέον είναι με ποια φόρμουλα και μέσω ποιών συμβιβασμών θα φθάσουν στη λήψη αποφάσεων για εκταμίευση.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι απομένουν 25 προαπαιτούμενα (από τα 140) που πρέπει να τακτοποιηθούν. Για να γίνει εκταμίευση πρέπει να προηγηθεί το κλείσιμο της αξιολόγησης - δηλαδή να συνυπογράψει το ΔΝΤ, άρα να συμφωνήσει ότι θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Μέχρι το «παραπέντε»;
Τα χρονικά περιθώρια είναι πάντως πολύ στενά. Ακόμη κι αν ληφθεί απόφαση στο επόμενο Eurogroup, απαιτούνται 3-4 εβδομάδες για να εγκριθεί από τα εθνικά κοινοβούλια και περίπου 5 εβδομάδες για να περάσει από το εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ. Ετσι το θέμα θα παραμένει ανοιχτό μέχρι το «παραπέντε» για την Ελλάδα, που πρέπει στο τετραήμερο 17-20 Ιουλίου να πληρώσει 6,3 δισ. ευρώ για λήγοντα ομόλογα και τόκους.
Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ και από τις διαρροές για τα διαμειφθέντα στη συνεδρίαση του Eurogroup, οι διαφορές απόψεων και επιδιώξεων μεταξύ Βερολίνου- ΔΝΤ είναι τόσο μεγάλες, που είναι σχεδόν αδύνατο καλυφθούν τις επόμενες τρεις εβδομάδες.
Ακόμα και η εξειδίκευση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους απαιτεί συμβιβασμούς οι οποίοι επί του παρόντος δεν είναι εφικτοί. Όλα ξεκινούν από τη βασική διαφορά ότι το ΔΝΤ θεωρεί «εκ των ουκ άνευ» την δραστική ελάφρυνση χρέους, ενώ το Βερολίνο, ανεξάρτητα του τι πιστεύει για την αναγκαιότητά της, αυτό που θέλει πρωτίστως είναι να μην επωμισθεί κόστος.