Με όλα τα μέτωπα ανοιχτά, το κουαρτέτο σε σύγχυση και το διευθυντήριο των Βρυξελλών να κρατά κλειστά τα χαρτιά του, οι πιθανότητες πρόκλησης πολιτικού ατυχήματος είναι περίπου όσες και αυτές της επίτευξης λύσης. Αυτό το γνωρίζει τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς και το πολιτικό προσωπικό εντός της χώρας. Οι κινήσεις και των δυο τροφοδοτούν με ανασφάλεια τους εταίρους και τις αγορές, δίνοντας χώρο για πολιτικό καιροσκοπισμό εις βάρος τους και εις βάρος της χώρας.
Σε αυτή τη φάση η αναβίωση εκλογικών σεναρίων και η πρόκληση διεργασιών σε πολιτικό και επιχειρηματικό επίπεδο υπό το φόβο αδιεξόδου, αν και φαίνεται να συσπειρώνει, αναδεικνύοντας τους δυο πόλους, στη πραγματικότητα οδηγεί σε παγίδα τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι υψηλοί τόνοι και η εκλογολογία δεν βοηθούν την ιδεολογική μετεξέλιξη των κομμάτων, τα οποία καλούνται τώρα να επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητα τους και να χαράξουν νέα πολιτική στο χώρο του κέντρου. Παράλληλα αναστέλλονται και οι διαδικασίες παραγωγής ουσιαστικών προτάσεων και εναλλακτικών σχεδίων για την αντιστάθμιση των συνεπειών της δημοσιονομικής ασφυξίας.
Σε πολιτικό επίπεδο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η ανάδειξη των εκλογών σε προμετωπίδα της αντιπολιτευτικής τακτικής της Νέας Δημοκρατίας παγιώνει καταστάσεις, ανακόπτει τη δυναμική αλλαγής στελεχών, πετώντας νεότερα και φιλόδοξα στελέχη στο καναβάτσο. Αντιθέτως συντηρεί τα πολιτικά πτώματα και τα ιδεολογικά συντρίμμια του Αντώνη Σαμαρά στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Με τον τρόπο αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επιτυγχάνει να ελέγξει τη Νέα Δημοκρατία και να εμφυσήσει νέα δυναμική και ιδέες, αλλά εγκλωβίζεται σε ένα απαξιωτικό για τον ίδιο θέατρο με μαριονέτες, στο οποίο δεν θα κινεί αυτός τα νήματα…
Σε αυτό το πλαίσιο οι εισηγήσεις που δέχεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στόχο έχουν τη διατήρηση του πολιτικού status quo στη Νέα Δημοκρατία, υλοποιώντας μόνο κατ επίφαση αλλαγές, οι οποίες δεν θα υπερβαίνουν τον στενό πυρήνα των συνεργατών του.
Παράλληλα η χρονική πίεση που δημιουργείται ανακόπτει την κεντρώα –ιδεολογική- στροφή παγιδεύοντας τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πολιτική ανακολουθία, καθώς ο λόγος του θα κινείται στο μεταρρυθμιστικό κέντρο, ενώ το πολιτικό προσωπικό που θα κληθεί να τις μεταλαμπαδεύσει στην κοινωνία θα ακουμπάει στη λαϊκή Δεξιά.
Συνεπώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει να βρεθεί στην ίδια παγίδα που οδηγήθηκε και ο Αλέξης Τσίπρας, όταν μπλόκαρε την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, πιεζόμενος από στελέχη που στη συνέχεια απομάκρυνε από τον κύκλο του.
Ενδίδωντας στη λογική των παρενθέσεων ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων και άγεται σε επικίνδυνες ατραπούς καθοδηγούμενος από τους προθύμους και όχι συμπορευόμενος με τους αρίστους.
Αντιστοίχως και ο Αλέξης Τσίπρας κάνοντας κατάχρηση των υψηλών τόνων και της πόλωσης δοκιμάζει τις ήδη φθαρμένες αντοχές του συστήματος, αναγκάζοντας παραγωγικές πολιτικές δυνάμεις τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στον ευρύτερο χώρο του κέντρου σε βαθειά κατάψυξη.