Υπάρχει τελικά “σκάνδαλο Novartis”. Οχι όμως όπως το εννοούν οι αμερικανικές αρχές, που υποχρέωσαν τον πολυεθνικό φαρμακευτικό κολοσσό να πληρώσει 310 εκατ. δολάρια, προκειμένου να αποφύγει δικαστικές διώξεις και αστρονομικά πρόστιμα για τις αθέμιτες πρακτικές που εφάρμοσε στην Ελλάδα.
Για μας εδώ, για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που έχει υποκαταστήσει εν μέρει και τη δικαστική εξουσία στη συγκεκριμένη υπόθεση, “σκάνδαλο” είναι ότι κάποιοι εισαγγελείς και ανακριτές... “τόλμησαν” να ερευνήσουν σε βάθος την υπόθεση, αναζητώντας στοιχεία και για ενδεχόμενη εμπλοκή πολιτικών προσώπων.
Αντί λοιπόν να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης οι εμπλεκόμενοι και να διερευνηθεί περαιτέρω ο ρόλος των πολιτικών προσώπων, βρίσκονται κατηγορούμενοι οι δικαστές. Ισως όχι για να “πάνε φυλακή” όπως ζήτησε ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης. Στόχος είναι να φύγει η υπόθεση από τα χέρια τους και να κλείσει τελικά, μπαίνοντας στο αρχείο. Και παράλληλα να σταλεί προς πάντα ενδιαφερόμενο ένα σαφές μήνυμα:
Στην ελληνική τάξη πραγμάτων η Δικαιοσύνη (πρέπει να) είναι θεραπαινίδα του συστήματος. Μπορεί να ασχολείται όσο θέλει με τα “μικρά ψάρια”, αλλά όχι με τους “καρχαρίες”. Πολύ περισσότερο δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτει “αμαρτίες” του πολιτικού συστήματος και ευθύνες των στυλοβατών του.
Η δίωξη κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη είναι η ταφόπλακα όχι μόνον στο σκάνδαλο Novartis και στη μάχη κατά της διαφθοράς, αλλά και στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη
Ποιός εισαγγελέας, ανακριτής, δικαστής θα θελήσει στο μέλλον να “βάλει το κεφάλι του στον ντορβά” και να διερευνήσει σκανδαλώδεις υποθέσεις όπου θα υπάρχει σκιά εμπλοκής πολιτικών προσώπων;
Χ. Ν.