Επιδεινώνονται τα προβλήματα στην υγεία χωρίς να γίνεται ουσιαστικά καμία προσπάθεια εξυγίανσης και μεταφοράς των κινδύνων που δεν θα έπρεπε να αναλαμβάνει το κράτος, από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα το σύστημα υγείας αντιμετωπίζει προβλήματα βιωσιμότητας και επάρκειας στις παροχές περίθαλψης. Στην γωνία παραμένουν οι ασφαλισμένοι οι οποίοι έχουν καλύψεις δημοσίου, αλλά τις «πληρώνουν πολύ ακριβά».
Το κράτος δεν συνεργάζεται με τις ασφαλιστικές εταιρείες η τεχνογνωσία και εμπειρία των οποίων στην ασφάλιση υγείας είναι αναγνωρισμένη στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, για να ρίξει το κόστος της υγείας.
Μάλιστα, παρά τις εμφανείς αδυναμίες του δημοσίου συστήματος υγείας, αντί να διευκολύνεται η πρόσβαση των πολιτών στις ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας, το κόστος των προγραμμάτων υγείας επιβαρύνεται με φορολογίες αυξήσεις, όπως η πρόσφατη εφαρμογή αυξημένου ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ 23% από 13% στο τελικό κόστος νοσηλείας των ασφαλισμένων σε ιδιωτικές κλινικές αλλά και στην αύξηση του φόρου ασφαλίστρων στις ασφαλίσεις υγείας από 10% σε 15%.
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΕΑΕΕ, Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου, στο εξωτερικό με στόχο να μοιράσουν το βάρος πολλές χώρες. προχώρησαν σε μοντέλα σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα με διάφορα σχήματα όπως η συμπληρωματικότητα που εφαρμόζεται στην Γαλλία και το Βέλγιο, αλλά και η ανάθεση στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις της διαχείρισης περίθαλψης και ασφάλισης υγείας, μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ολλανδία και θεωρείται από τα καλύτερα μοντέλα παγκοσμίως
Το Ολλανδικό Μοντέλο
Οι βασικές γραμμές του μοντέλου που εφαρμόζεται στην Ολλανδία, συνοψίζονται στα εξής:
-Η εφαρμογή του συστήματος συνιστά μια πραγματική συνέργεια δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, δοκιμασμένη με επιτυχία κατά την τελευταία δεκαετία.
-Το σύστημα καλύπτει το σύνολο των Ολλανδών, όχι μέσω ενός κρατικού μηχανισμού αλλά μέσω μιας ασφαλιστικής αγοράς που διατηρεί τον ανταγωνιστικό προσανατολισμό της, έχοντας στο επίκεντρο τον ασφαλισμένο. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αποτελεί τον ρυθμιστή του συστήματος όσον αφορά στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και το εύρος τη κάλυψης, αλλά δεν ασκεί τη διοίκηση των ασφαλιστικών φορέων ούτε ελέγχει τον όγκο και τις τιμές των υπηρεσιών υγείας ή την παραγωγική δυνατότητα των προμηθευτών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο ανταγωνισμός και η ποιότητα της περίθαλψης των υπηρεσιών υγείας στο ολλανδικό σύστημα καθοδηγούνται και επιτάσσονται από τη ζήτηση και όχι από την κεντρική κρατική διοίκηση. Έτσι, έχει θεμελιωθεί ένα σύστημα ασφάλισης και υπηρεσιών υγείας που στηρίζεται στις αρχές της βιωσιμότητας, της επιλογής, της ποιότητας και της αποδοτικότητας, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα χαμηλότερο κόστος για το κράτος.
Επίσης, είναι χαρακτηριστικό για το σύστημα αποζημιώσεων στην Ολλανδία ότι οι γιατροί αμείβονται ανά εγγεγραμμένο ασθενή όσον αφορά στις αδύναμες οικονομικά ομάδες, ενώ για τις εύπορες κοινωνικά ομάδες ισχύει η αμοιβή κατά ιατρική πράξη, σύμφωνα με στοιχεία μελέτης που εκπόνησε το ΚΕ.Π.Ε. για την INTERAMERICAN.
Πρόκειται για διάκριση που διασφαλίζει την προστασία των πιο ευπαθών κοινωνικά ομάδων.
Στην Ολλανδία, ο ρόλος του παρόχου της ασφαλιστικής κάλυψης της υγείας εκπληρώνεται κυρίως από την ACHMEA, εταιρεία με εξελιγμένη τεχνογνωσία και μακρά εμπειρία, που αποτελεί τον κορυφαίο ασφαλιστή υγείας πανευρωπαϊκά. Η ACHMEA έχει μεταγγίσει στη θυγατρική της INTERAMERICAN την κουλτούρα που ελληνική εταιρεία έχει εξελίξει, αναπτύσσοντας ένα ολοκληρωμένο σύστημα υγείας με πανελλαδικό δίκτυο συνεργατών στην πρωτοβάθμια υγεία και στη νοσηλεία, ιδιόκτητες υποδομές και σύστημα ασφαλιστικών προγραμμάτων.
Είναι σύστημα που μπορεί να συνδεθεί με τις κρατικές δομές στο πλαίσιο ενός σχεδίου σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με επίτευξη οικονομιών κλίμακος και με ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών κάλυψης της υγείας.
Τούτων λεχθέντων, η εμπειρία του ολλανδικού μοντέλου λέει ότι μπορούμε να έχουμε μέσα από μια ανάλογη συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία ένα πιο ευέλικτο, οικονομικότερο για τον πολίτη και την εθνική οικονομία και σίγουρα πιο αποτελεσματικό και πιο λειτουργικό Σύστημα Υγείας.
Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο σύστημα δίνει απαντήσεις στο πρόβλημα της χρηματοδότησης, της αντιμετώπισης της διαφθοράς και της ευκολότερης διαχείρισης των νέων ζητημάτων και εξελίξεων που φέρνει η νέα εποχή στην υγεία, όπως είναι η μακροβιότητα, οι χρόνιες νόσοι, ο ρόλος της ιατροτεχνολογίας κ.λπ., τα οποία ένα δύσκαμπτο – στρεβλό – αγκυλωμένο αμιγώς δημόσιο σύστημα υγείας δεν μπορεί να παρακολουθήσει και να διαχειριστεί.
