Ταχύς αναστοχασμός, πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση για την επόμενη ημέρα ή εσωστρέφεια, «αιματηρές» εσωτερικές διεργασίες και αντιπαραθέσεις; Αυτό είναι το ερώτημα που πλανάται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται σε κατάσταση αμηχανίας, αν όχι σοκ, μετά την παραίτηση του φυσικού του ηγέτη Αλέξη Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να κινηθεί σε αχαρτογράφητα νερά, μακριά από την αδιαμφισβήτητη ασφάλεια και ηρεμία που παρείχε η παρουσία Τσίπρα στον προεδρικό θώκο. Ο ίδιος δηλώνει ότι θα παραμείνει δίπλα στο κόμμα, λειτουργώντας τρόπον τινά ως θεματοφύλακας των επερχόμενων διεργασιών που θα πραγματοποιηθούν, με απώτερο στόχο την ανάδειξη νέας ηγεσίας.
Η αποχώρηση του Τσίπρα «πληγώνει» τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ένα απευκταίο σενάριο που ακόμη και σήμερα και ενώ έχουν προηγηθεί συντριπτικές εκλογές ήττες, δεν ήταν αποδεκτό εντός του κόμματος. Ο ίδιος μίλησε για την ανάγκη ενός νέου κύματος εντός του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο, όπως θα έλεγε ο ποιητής, θα φέρει την πολιτική «δροσιά» και την ανανέωση στο κόμμα.
Μόνο που ο πολιτικός ρεαλισμός είναι εξόχως πιο αμείλικτος από τις ποιητικές νόρμες και τα εύηχα στιχάκια. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να μαζέψει τα κομμάτια του και να ανασυνταχθεί.
Χωρίς, μάλιστα, να αφήσει τον φθοροποιό χρόνο να κατατρώει κι άλλο το ταλαιπωρημένο-από τις πρόσφατες αποτυχίες- «κορμί» του.
Οι διάδοχοι του Αλέξη Τσίπρα και όσοι αναλάβουν τον ρόλο του «πηδαλιούχου» για την επόμενη ημέρα, καλούνται να αναλάβουν σημαντικές αποφάσεις που αφορούν την πολιτική ταυτότητα του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτείται η διαμόρφωση ενός ανόθευτου-καθαρού ιδεολογικού, πολιτικού προφίλ με το οποίο το κόμμα θα επιχειρήσει να επανασυνδεθεί με την κοινωνία.
Η επιστροφή στις ιδεολογικές ρίζες της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ένας δρόμος τον οποίο επικαλούνται έως και αναζητούν αρκετοί, υποστηρίζοντας πως η μεταστροφή προς πιο κεντρώες πολιτικές που επιχειρήθηκε, περισσότερο έβλαψε το κόμμα. Ο αντίλογος εντός του κόμματος υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας και ως τέτοιο οφείλει να απευθύνεται σ’ ένα ευρύτερο ιδεολογικό και πολιτικό κοινό.
Διαφωνίες επ’ αυτού υπήρχαν πάντα στην Κουμουνδούρου, εκφραζόμενες μέσω των τάσεων, των συνιστώσεων και των λοιπών «φραξιών». Θα εκφραστούν και τώρα, ενδεχομένως με πιο έντονο ύφος σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Αυτό που μένει να φανεί είναι, εάν αν το «κύμα» που επικαλέστηκε ο Τσίπρας για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, φέρει μαζί του ουσιαστική πολιτική σύνθεση και προοπτική ανασυγκρότησης για το κόμμα ή μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο «τσουνάμι» που θα διαλύσει τα πάντα στο διάβα του.
Νώντας Βλάχος