Διασπασμένος και με τον σπόρο της αμφισβήτησης προς την ηγεσία να μεγαλώνει, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαχειριστεί το μετατραυματικό στρες που του αφήνει η επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη, αλλά αυτό δεν αποτελεί.. επίτευγμα.
Τα στελέχη της Ομπρέλας αποχώρησαν από το κόμμα, πρόσωπα με σημαίνοντα λόγο και ειδικό βάρος όπως ο Γιάννης Δραγασάκης τάχθηκαν δημοσίως κατά των επιλογών Κασσελάκη, ενώ η παραμονή των ομάδων Αχτσιόγλου και Τεμπονέρα έγινε με μπόλικους αστερίσκους να τη συνοδεύουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα ειδικών συνθηκών, όπου οι ισορροπίες παραμένουν εύθραυστες και η ενότητα ταλαντεύεται πάνω σε ένα λεπτό σκοινί.
Πύρρειος νίκη για τον Κασσελάκη που ξεφορτώθηκε τα «βαρίδια», αλλά δεν «πάγωσε» τις φωνές αντίδρασης εντός του κόμματος. Τουναντίον, με την επιλογή του δημοψηφίσματος για τις διαγραφές των 4 διαφωνούντων-που αποχώρησαν τελικώς από μόνοι τους- «κατάφερε» να συνασπίσει όλο το φάσμα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης απέναντί του.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο αδιαμφισβήτητος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που με την αποχώρησή της Ομπρέλας έχει και την ξεκάθαρη κυριαρχία σε οργανωτικό-κομματικό επίπεδο. Δεν έχει, όμως, λευκή επιταγή για τις επιλογές του, ενώ εξακολουθεί να αγνοεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διέπουν και χαρακτηρίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η συλλογική πολιτική αναζήτηση και δράση, οι ιδεολογικές ζυμώσεις και η έκφραση διαφορετικών τάσεων βρίσκονται στον πυρήνα του dna του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κασσελάκης δεν μπορεί να αδιαφορεί γι' αυτή την πραγματικότητα.
Το κουβάρι της διάσπασης στον ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να ξετυλίγεται. Ο πρόεδρός του ευαγγελίζεται την ενότητα, ωστόσο καλείται να βρει τη χρυσή τομή με την εσωκομματική αντιπολίτευση. Να σεβαστεί και να συνθέσει τις διαφορετικές απόψεις σε μια κοινή πολιτική ιδεολογική παρτιτούρα, που δεν θα παράγει παράφωνους ήχους, εντελώς «απόκοσμους» σε σχέση με την αριστερά ή έστω την Κεντροαριστερά.
Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κασσελάκη και της ηγετικής του ομάδας κλονίστηκε. Η ανοχή, ίσως και η πίστωση χρόνου, δεν έχουν φθαρεί αλλά και αυτές έχουν ημερομηνία λήξης. Οι ευρωκλογές αποτελούν κομβικό σημείο αναφοράς και κρίσης για τα πεπραγμένα και κυρίως για την αποδοχή της νέας ηγεσίας από την κοινωνία.
Εως τότε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ που ούτως ή άλλως έχει περάσει σε μια νέα εποχή, είναι πιθανό να έχει μεταλλαχθεί κι άλλο. Είτε με την Αχτσιόγλου, τον Τεμπονέρα και τους λοιπούς διαφωνούντες είτε χωρίς αυτούς…
Νώντας Βλάχος