Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε όλους τους σημαντικούς «συνεταιρισμούς» που υπάρχουν ή υπήρξαν στη ζωή μας -στη δουλειά, την οικογένεια, το γάμο ή τις σχέσεις και τις φιλίες μας. Εάν αναλογιστούμε γιατί ορισμένοι από αυτούς πέτυχαν, ενώ άλλοι όχι, το πιθανότερο είναι να δούμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις επηρεάστηκαν από τις επιλογές μας όσο αφορά τρεις συγκεκριμένες συμπεριφορές, μία εύστοχη επισήμανση που είχε κάνει σε άρθρο του ο ιδρυτής της Delphi Group, Θωμάς Κουλόπουλος.
Κάτι κοινό που μπορούμε να δούμε σε κάθε επιτυχημένο επαγγελματικό συνεταιρισμό, αλλά και σε κάθε μακροχρόνια επιτυχημένη ανθρώπινη σχέση, είναι ότι υπάρχει ένας άγραφος κώδικας ανάμεσα στους δύο ανθρώπους, ο οποίος σχηματίζει έναν σχεδόν ακατάλυτο δεσμό, επιτρέποντάς τους να υπερβούν απίστευτα εμπόδια που απειλούν να τους διασπάσουν.
Στον πυρήνα αυτού του κώδικα βρίσκονται τρεις βασικοί κανόνες, οι οποίοι κυβερνούν τη συμπεριφορά των «συνεταίρων». Εάν εκλείψει οποιοσδήποτε από αυτούς τους τρεις κανόνες, το αποτέλεσμα είναι σαν να κάθεσαι σε ένα σκαμπό με τρία πόδια και ξαφνικά να σπάσει το ένα… Το καλό της υπόθεσης είναι ότι οι εν λόγω συμπεριφορές είναι θέμα συνειδητής επιλογής. Και είναι οι εξής:
Εμπιστοσύνη
Όλοι ξέρουμε ότι τίποτα δε χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να χτιστεί και λιγότερο για να καταστραφεί. Σε κάθε επιτυχημένο συνεταιρισμό η εμπιστοσύνη είναι κάτι που χτίζεται και προστατεύεται διαρκώς και από τα δύο μέρη.
Και το σημαντικότερο, η εμπιστοσύνη απαιτεί ειλικρίνεια, η οποία μπορεί κάποιες φορές να είναι εξαιρετικά επίπονη. Σίγουρα όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε μπει στον πειρασμό να αναβάλλουμε ή να αποφύγουμε να αποκαλύψουμε κάτι, λόγω του φόβου μας ότι αυτό θα μπορούσε να «εκτροχιάσει» τον επαγγελματικό συνεταιρισμό ή την οποιαδήποτε σχέση μας με τον άλλο άνθρωπο. Μπορεί να σκεφτούμε άπειρα λογικά επιχειρήματα για να στηρίξουμε το ότι είναι καλύτερο να αποκρύψουμε κάτι απ’ ότι να το μοιραστούμε. Όμως, θάβοντας την αλήθεια δεν την αλλάζουμε, ενώ ταυτόχρονα υποτιμάμε την αξία του συνεταίρου μας.
Προσπαθώντας να «φιλτράρουμε» την αλήθεια που θα φτάσει στον άνθρωπο δίπλα μας, χτίζουμε μία ψευδή πραγματικότητα, η οποία μπορεί για λίγο να είναι βολική, γιατί αποφεύγουμε την αντιπαράθεση, στην πραγματικότητα όμως υπονομεύει τη σχέση με τον πιο καταστροφικό τρόπο.
Επομένως, πώς χτίζουμε και διατηρούμε την εμπιστοσύνη; Κατ’ αρχήν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου ανθρώπου και βλέπουμε την κατάσταση μέσα από τα δικά του μάτια. «Πώς θα ήθελα να μου φερθεί ο άλλος, εάν ήμουν στη θέση του; Πώς θα αισθανόμουν εάν δε μου αποκάλυπτε κάτι τόσο σημαντικό, που επηρεάζει και τη δική μου ζωή/ ευημερία/ επιτυχία;».
Άρα:
Δείξε εμπιστοσύνη στον συνεταίρο σου, ότι έχει την ικανότητα και την προθυμία να διαχειριστεί την αλήθεια
Αληθινό άνοιγμα
Το να εκθέτουμε τα δυνατά μας σημεία είναι εύκολο, όλοι το κάνουμε. Όταν όμως μιλάμε για έναν στενό συνεταιρισμό, μία δυνατή σχέση, καλούμαστε να αποδεχθούμε όλους τους εσωτερικούς μας «δαίμονες» και να είμαστε έτοιμοι να τους εκθέσουμε πλήρως στον άλλο άνθρωπο.
Στο προαναφερόμενο άρθρο του ο Θωμάς Κουλόπουλος της Delphi Group αναφέρει το δικό του σχετικό βίωμα: Κάποια στιγμή πριν πέντε χρόνια περίπου άρχισε να υποφέρει από εξουθενωτικές κρίσεις πανικού. Αισθανόταν συναισθηματικά και σωματικά εξαντλημένος, απίστευτα ανεπαρκής και τελείως καταβεβλημένος. Δε μπορούσε να λειτουργήσει. Αισθανόταν τρομοκρατημένος στη σκέψη να αποκαλύψει σε οποιονδήποτε τι του συνέβαινε, φοβούμενος ότι αυτό θα έβλαπτε την επιχείρηση και το κυριότερο, τη σχέση του με τον συνεταίρο του, Κάρλ, ο οποίος φαινόταν πάντα αισιόδοξος και γεμάτος ενέργεια.
Τελικά, κάποια ημέρα που είχε φτάσει στα όρια, ζήτησε από τον συνεταίρο του να πάνε να γευματίσουν μαζί και του είπε τα πάντα, φοβούμενος πολύ την αντίδρασή του. «Τα τρωτά μου σημεία και οι αδυναμίες μου είχαν εκτεθεί, ήμουν γυμνός» λέει. Ο Κάρλ τον κοίταξε και είπε χωρίς δισταγμό: «Ο λόγος που σηκώνομαι κάθε μέρα και έρχομαι εδώ και κάνω όλη αυτή την προσπάθεια, είσαι εσύ. Εσύ μου δίνεις αυτή την κινητοποίηση. Οπότε, εάν χρειάζεσαι χρόνο για να δουλέψεις με τον εαυτό σου, πάρ’ τον. Κάνε ό,τι χρειάζεσαι να κάνεις για να είσαι καλά. Σε χρειάζομαι εδώ και θα σε υποστηρίξω με όποιον τρόπο μπορώ».
Ο Θωμάς συγκινήθηκε. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι αυτός που του μιλούσε δεν ήταν απλώς ο συνεταίρος του στη δουλειά, ήταν ένας άνθρωπος που πραγματικά «φύλαγε τα νώτα του», τον υποστήριζε και νοιαζόταν γι’ αυτόν βαθιά. Και αυτό έγινε σημείο αναφοράς για κάθε συνεργασία και σχέση που είχε έκτοτε.
Άρα:
Οι συνεταίροι αποδέχονται τις τρωτότητες και τις αδυναμίες σου και τις προστατεύουν, επειδή επιλέγουν συνειδητά να το κάνουν
Δέσμευση
Η Μπόνι Σαιν Τζον, αθλήτρια των παραολυμπιακών αγώνων σλάλομ, η οποία έχει κερδίσει το αργυρό μετάλλιο, είχε πει για τον αγώνα όπου έχασε το χρυσό μετάλλιο: «Ήμουν μπροστά στο σλάλομ. Αλλά στον δεύτερο γύρο όλοι πέσαμε σε ένα επικίνδυνο σημείο. Με πέρασε μία γυναίκα, η οποία σηκώθηκε πιο γρήγορα απ’ ότι εγώ. Έμαθα ότι όλοι άνθρωποι πέφτουμε, οι νικητές ξανασηκώνονται και αυτοί που κερδίζουν το χρυσό μετάλλιο απλώς ξανασηκώνονται πιο γρήγορά».
Και οι συνεταίροι «πέφτουν». Δεν υπάρχει συνεταιρισμός ή οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση που να μην περνάει κρίσεις, κάποιοι μάλιστα πολύ συχνά. Αυτό όμως που ξεχωρίζει έναν καλό συνεταιρισμό δεν είναι η έλλειψη κρίσεων, αλλά η δέσμευση του ενός προς τον άλλο ότι όταν αυτές ανακύπτουν, ο καθένας από την πλευρά του κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να «σηκώσει» τον άλλο. Όταν δεν είσαι εσύ αυτός που «τρώει τούμπα» είναι πολύ δελεαστικό απλώς να συνεχίσεις να προχωράς, αφήνοντας τον συνεταίρο σου πίσω. Αν το κάνεις αυτό όμως, αργά ή γρήγορα θα δεις ότι τελικά αφήνεις και τον εαυτό σου πίσω.
Άρα:
Μην πέφτεις στην ψευδαίσθηση ότι η πτώση είναι αποτυχία. Αποτυχία είναι το να μην ξανασηκώσει ο ένας τον άλλο
Εν κατακλείδι, ένας συνεταιρισμός επιβιώνει, επειδή οι συνεταίροι πιστεύουν στην αξία του και επιλέγουν να τον κάνουν να επιβιώσει. Κάνοντας αυτή τη συνειδητή επιλογή και μέσα από την εμπιστοσύνη, το πραγματικό άνοιγμα και τη δέσμευση, οι συνεταιρισμοί πάσης φύσεως αψηφούν τα όποια εμπόδια και χτίζουν κάτι που κανένα από τα δύο άτομα δε θα μπορούσε ποτέ να επιτύχει από μόνο του.
Οι αληθινοί «συνεταίροι» μας στη δουλειά και τη ζωή είναι αυτοί που εμείς ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ για να κάνουμε το ταξίδι μαζί.
Αννίτα Νιάκα