Με τα γνωστά «what if» και «if then else» analysis ανά χείρας πραγματοποιήθηκε το χθεσινό δείπνο των θεσμών, χωρίς την εκπροσώπηση της Ελλάδας. Η πολυδιάσπαση της ομάδας των δανειστών τόσο επί των στόχων, όσο και επί των πολιτικών οδηγώντας σε αδιέξοδο, το οποίο όμως δεν είναι διαχειρίσιμο καθώς αποδυναμώνει την ελληνική κυβέρνηση, η οποία αναζητά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ερείσματα για τη διαχείριση του προσφυγικού.
Οι αξιωματούχοι των θεσμών που συναντήθηκαν χθες στις Βρυξέλλες επιχείρησαν να προσδιορίσουν λεπτομερώς το μεταξύ τους χάσμα, τις δυνατότητες της Ελλάδας και να διαμορφώσουν το πλαίσιο τεχνικής δράσης. Εν συνεχεία θα υποβάλλουν τα σενάρια τους στους πολιτικούς τους προϊσταμένους υποδεικνύοντας τα σημεία όπου απαιτούνται πολιτικές παρεμβάσεις.
Με deadline την Κυριακή το βράδυ, καθώς τη Δευτέρα υπάρχει προγραμματισμένη Σύνοδος Κορυφής –με τη συμμετοχή της Τουρκίας- και Eurogroup, οι αξιωματούχοι που συμμετείχαν στο δείπνο θα υποβάλλουν τις προτάσεις τους, προς τον Πιερ Μοσκοβισί, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την Κριστίν Λαγκάρντ, στις οποίες περιλαμβάνεται και πρόταση για κονιορτοποίηση της αξιολόγησης.
Με τα περιθώρια και λεφτά να εξαντλούνται και το μεταναστευτικό να προκαλεί κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις φαίνεται ότι οι ηγέτες αναζητούν λύση-πακέτο, ώστε να αρθούν τα αδιέξοδα και να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της ΕΕ και των μηχανισμών της.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη νάρκη στο πεδίο της διαπραγμάτευσης, το κουμπί της οποίας ελέγχει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ακούει στο όνομα Κλάους Ρέκλινγκ (ESM), καθώς ακόμα και στην περίπτωση που ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν συμφωνήσουν σε ένα πιο ελαστικό δημοσιονομικό πλαίσιο, ο ESM επιμένει στο debt sustainability report που έχει διαμορφώσει και το οποίο απαιτεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% σε ταμειακή βάση.
What…if
Τι θα συμβεί όμως αν δεν βρεθεί modus vivendi και modus operandi των δανειστών μεταξύ τους ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση για την Ελλάδα; Με την κυβέρνηση να αποδυναμώνεται εσωτερικά λόγω του προσφυγικού, του αφαλιστικού και της αδυναμίας άσκησης πολιτικής, ενώ παράλληλα η χώρα τίθεται σε διεθνή καραντίνα για το προσφυγικό, είναι προφανές ότι χωρίς την εφαρμογή σχεδίου λύσης το ρίσκο της κατάρρευσης είναι μεγάλο.
Υπ αυτό το πρίσμα το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες, φαίνεται ισχυρότερο από αυτό του σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης ή τη διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος.
Το αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών σε αυτή τη φάση δεν μπορεί να προβλεφθεί με ασφάλεια καθώς το προσφυγικό επαναφέρει στο προσκήνιο τη Χρυσή Αυγή και ακραίες δυνάμεις, ενώ η ο χώρος του Κέντρου (ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) βρίσκεται σε διαδιακασία ανασύνθεσης, όπως άλλωστε και η Νέα Δημοκρατία.
Συνεπώς η αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα οδηγήσει σε σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας αλλά θα αναγάγει την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή σε ρυθμιστή των εξελίξεων, εντός και εκτός της χώρας.
Παράλληλα η πολιτική παράλυση που θα επικρατούσε στο μεσοδιάστημα θα ήταν ικανή για την πρόκληση νέας κρίσης που θα οδηγούσε σε κλείσιμο συνόρων και κατάρρευση της Σένγκεν, με συνέπειες που είναι αδύνατο να προβλεφθούν σε αυτή τη φάση.
If then else
Σε διαφορετική περίπτωση απαιτούνται αποφάσεις που θα ενεργήσουν συγκολητικά για το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, επιτρέποντας τη συναίνεση επί του προσφυγικού και τη διαμόρφωση ενός σχεδίου για το αφαλιστικό το οποίο θα περάσει χωρίς τη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να προστατευτεί η αξιωματική αντιπολίτευση και να οικοδομηθεί με ασφάλεια ο νέος πόλος.
Με το ΔΝΤ να κλυδωνίζεται από τις εσωτερικές πιέσεις η συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα θεωρείται πρακτικά αδύνατη, ωστόσο εξετάζεται ακόμα ο ρόλος του, στο πλαίσιο της προσπάθειας γεφύρωσης του χάσματος ΗΠΑ-Γερμανίας.
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες το ΔΝΤ έχει εκφράσει διάθεση να μετατρέψει την ενεργό συμμετοχή του σε ad hoc, που πρακτικά συνεπάγεται τη διαμόρφωση μιας νέας γαραμμής έκτακτης παροχής ρευστότητας –τύπου ECCL- , διατηρώντας παράλληλα το ρόλο του συντονιστή των τεχνικών κλιμακίων.