Βαθύτερες αιτίες και μεγαλύτερες προεκτάσεις αποκαλύπτεται ότι έχει τελικά η «σφαγή» τραπεζιτών που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ελλάδα. Αν και αρχικά φάνηκε ως ξεκαθάρισμα στο τραπεζικό σύστημα, νέες πτυχές που αποκαλύπτονται δημιουργούν σκηνικό σκληρού και πολυμέτωπου πολέμου επιχειρηματικών συμφερόντων. Η εμπλοκή ξένων funds, της κυβέρνησης, η σύγκρουση στο ΤΧΣ και η εκκωφαντική σιωπή της Τράπεζας της Ελλάδος καθώς και τα χτυπήματα από media σκιαγραφούν ένα εύλεκτο σκηνικό.
Οι εκρήξεις στο τραπεζικό ναρκοπέδιο είναι πλέον διαρκείς, καθώς η μάχη ηγεσίας μεταφέρεται από το μετοχικό στο διοικητικό επίπεδο μετά την ολοκλήρωσης της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, χωρίς απρόοπτα.
Το power game δεν περιορίζεται στον έλεγχο των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, αντιθέτως πολλές κινήσεις φαίνεται ότι εστιάζουν στη διεκδίκηση του ελέγχου μετοχικού και διοικητικού της Attica Bank.
Αν και αρχικά η έντονη εμπλοκή της κυβέρνησης, με δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών και του πρωθυπουργού για την ανάγκη αναδιάταξης των ισορροπιών στις τράπεζες και την αλλαγή των διοικήσεων, δημιούργησε την αίσθηση εξόφθαλμης πολιτικής παρέμβασης, εν τούτοις κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις.
Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες τραπεζικές πηγές από το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες στην Ελλάδα μια ομάδα τραπεζιτών και επιχειρηματιών που δεν διαδραματίζει κεντρικό ρόλο, επιχείρησε να ανατρέψει το status quo χρησιμοποιώντας τις αμκ, τους ξένους επενδυτές και τα media.
Το σχέδιο αυτό αποτυγχάνει παταγωδώς και οι συμμετέχοντας οδηγούνται σε καρατόμηση με την εισήγηση τραπεζιτών, μετόχων και τη συναίνεση της κυβέρνησης.
Η μάχη ηγεσίας στην Τράπεζα Πειραιώς
Ο πόλεμος που ξέσπασε στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας της Τράπεζας Πειραιώς δεν εξέπληξε κανέναν. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι καιρό τώρα, ενώ τον τελευταίο καιρό τραπεζίτες –από άλλες τράπεζες-πίεζαν την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλία για την επίλυση του προβλήματος το οποίο προκαλούσε έμφραγμα σε ολόκληρη την αγορά.
Στον Άνθιμο Θωμόπουλο χρεώνονται αποτυχημένες κινήσεις στη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης της τράπεζας οι οποίες οδήγησαν δυο φορές στην παράταση του book building, στέλνοντας αρνητικά μηνύματα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα.
Παράλληλα κατά τη διάρκεια και λίγο μετά την ανακεφαλαιοποίηση η Τράπεζα Πειραιώς βρέθηκε στο στόχαστρο διεθνών media με δημοσιεύματα τα οποία χαρακτηρίζονται, από παράγοντες της αγοράς, ως εσωτερική διαρροή.
Η αποχώρηση του Άνθιμου Θωμόπουλου από τη θέση του CEO της τράπεζας θεωρείται πλέον μονόδρομος καθώς στην τράπεζα έχει ξεσπάσει ευρεία σύρραξη που απειλεί τη λειτουργικότητα και την ευστάθεια της. Οι κινήσεις του όμως προδίδουν την ανάγκη διασφάλισης έναντι του κινδύνου εκπαραθύρωσής του από το σύστημα και όχι μόνο από την τράπεζα.
Υπόγειος πόλεμος για τον έλεγχο της Attica Bank
Σκληρή είναι η μάχη που μαίνεται για τον έλεγχο της Attica Bank, όπου η κυβέρνηση πέτυχε τον στρατηγικό στόχο ανακεφαλαιοποίησης, ακόμα και χωρίς τη συμμετοχή του ΤΧΣ, ενώ ο βασικός μέτοχος, το ΤΣΜΕΔΕ, διατηρεί τον έλεγχο της.
Η επιτυχής ανακεφαλαιοποίηση ανέτρεψε αρχικούς σχεδιασμούς τραπεζιτών που ήθελαν να τη χρησιμοποιήσουν ως όχημα για τη δυναμική επανεμφάνισή τους στο σύστημα. Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν σε εξέλιξη βρίσκεται και επιθετική κίνηση για τον διεμβολισμό της τράπεζας με όχημα ξένο fund πίσω από το οποίο κρύβεται Έλληνας πρώην τραπεζίτης, ο οποίος κινείται σε αγαστή συνεργασία με άλλους παράγοντες του συστήματος.
Στην υπόθεση ενεπλάκησαν και media τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο πλαίσιο προσπάθειας αποσταθεροποίησης της τράπεζας και εμπλοκής της αμκ.
Η ένταση της σύγκρουσης που οδήγησε στην αποκάλυψη της συμμετοχής του μεγαλοεπενδυτή Τζον Πόλσον σε αυτή την ομάδα. Ο μεγαλοεπενδυτής που ελέγχει το 9,8 της Τράπεζας Πειραιώς και το 10% της ΕΥΔΑΠ είχε αποστείλει αρχικά επιστολή διαφωνίας για τη συμμετοχή της τελευταίας στην αμκ της Attica Bank, ενώ χθες έστειλε νέο γράμμα στο ΤΧΣ αντιδρώντας στην απομάκρυνση του Άνθιμου Θωμόπουλου.
Οι άκομψες παρεμβάσεις και χρονικά και θεματολογικά εφαπτόμενες παρεμβάσεις του Τζον Πόλσον βοηθούν στη σύνθεση του παζλ καθώς και στην αποκάλυψη των αντιμαχόμενων ομάδων που ερίζουν για μια θέση στην επόμενη ημέρα.
Το σκηνικό του πολέμου αναμένεται τώρα να διευρυνθεί, ενώ θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξουν και παράπλευρες απώλειες.
Η προοπτική πολιτικής αποσταθεροποίησης εκλείπει μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας και της δέσμευσης της κυβέρνησης για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να επιδείξει πολιτική βούληση και αποτελεσματικότητα στη διαμόρφωση αντίστοιχων συνθηκών και στο τραπεζικό σύστημα.
Ο πόλεμος όμως που έχει ξεσπάσει στην Τράπεζα Πειραιώς και η προσπάθεια ανάληψης του ελέγχου της Attica Bank έχουν απολήξεις και σε στελέχη άλλων τραπεζών, τα οποία αν και επιχειρούν να αποσυρθούν από το προσκήνιο τώρα, έχουν καταγραφεί ως ενεργοί πυρήνες αποσταθεροποίησης.
Η μάχη στην Εθνική Τράπεζα
Στα χαρακώματα βρίσκεται και ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Λεωνίδας Φραγκιαδάκης, ο οποίος φέρεται να έχει απογοητεύσει με τους χειρισμούς του, τόσο κατά τη διάρκεια της ανακεφαλαιοποίησης όσο και νωρίτερα, το Μέγαρο Μαξίμου.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας χρεώνεται ευθύνες για το εν εξελίξει σκάνδαλο με την Πανγαία καθώς και για τη διατήρηση επισφαλούς καθεστώτος και αδιαφάνειας στην Εθνική Ασφαλιστική.
Ο ρόλος του ΤΧΣ
Το Ταμείο Χριματοπιστωτικής Σταθερότητας ως βασικός μέτοχος των τραπεζών κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, ωστόσο φάνηκε ανέτοιμο να δράσει και ανέπεμψε την υπόθεση στην αντιπροεδρία και Μέγαρο Μαξίμου.
Ωστόσο στη συνέχεια με ανακοίνωσή του όπου διαψεύδει ότι ζήτηση την παραίτηση του Άνθιμου Θωμόπουλου, δημιουργεί σύγχυση σχετικά με το ρόλο του στις εξελίξεις.
Παράλληλα όμως αποκαλύπτεται όργιο πιέσεων από εγχώριους και διεθνείς θεσμικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες, σύγκρουση ηγεσίας στο Ταμείο και έλλειψη κεντρικού συντονισμού.
Ο υπερβολικός θόρυβος που προκλήθηκε με την υπόθεση Θωμόπουλου και οι καθυστερημένες επεμβάσεις στη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης αποκαλύπτουν έλλειψη κεντρικού συντονισμού και προβληματική συνάρτηση μεταξύ των παραγόντων του συστήματος.
Παράλληλα καθίσταται πρόδηλη η έλλειψη κοινού στόχου και η επιρροή αντίρροπων και ετερόκλητων δυνάμεων επί των θεσμικών οργάνων, εξαιρουμένης της Τράπεζας της Ελλάδος η οποία απέφυγε οποιαδήποτε προσκηνιακή εμπλοκή.
