Το πολιτικό κλίμα αλλάζει και οι διεργασίες που συντελούνται στην κοινωνία αγγίζουν πλέον όλα τα κόμματα. Οι επιπτώσεις θα φανούν σύντομα στην ανθρωπογεωγραφία των κομμάτων, στους συσχετισμούς δυνάμεων και στις νέες ισορροπίες που διαμορφώνονται.
Μέχρι τώρα η προσοχή ήταν στραμμένη στον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται σε κατάσταση “βρασμού” και είναι έτοιμος να “εκραγεί”. Σειρά παίρνει το ΠΑΣΟΚ, όπου περιμένουν τώρα να δουν αν παλιοί και νέοι επίδοξοι ηγέτες θα μπορέσουν να συμπορευτούν μετά τις εσωκομματικές εκλογές και την ανάδειξη προέδρου.
Αργά αλλά σταθερά, οι “διαβρωτικές” διεργασίες που ταλανίζουν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, εξαπλώνονται στο εσωτερικό της ΝΔ, η οποία μέχρι τώρα εμφάνιζε την εικόνα ενός κόμματος “μπετόν αρμέ”, με υψηλό βαθμό συσπείρωσης, χωρίς εμφανείς εσωτερικές αντιπαλότητες και χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση της ηγεσίας.
“Καμπανάκια” για Μητσοτάκη
Τα πρώτα “καμπανάκια” για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήχησαν με την ερώτηση των 11 βουλευτών που έβαλαν στο στόχαστρο τον υπουργό Οικονομίας Κωστή Χατζηδάκη, επικρίνοντας εμμέσως την κυβέρνηση για την πολιτική της στο θέμα της ακρίβειας. Ακολούθησαν δύο ακόμη ερωτήσεις βουλευτών, με στόχευση προς τους υπουργούς Υγείας και Εργασίας.
Το Μαξίμου τις αντιπαρήλθε και τις υποβάθμισε για επικοινωνιακούς λόγους. Ομως οι επιτελείς του Κ. Μητσοτάκη ξέρουν ότι είναι η “κορυφή του παγόβουνου” που πλησιάζει.
Η στάση Καραμανλή - Σαμαρά
Τα πράγματα στο εσωτερικό της ΝΔ είναι χειρότερα απ΄ό,τι θέλησε να δείξει το πρωθυπουργικό επιτελείο με τον χειρισμό του θέματος των βουλευτικών ερωτήσεων. Φάνηκε ξεκάθαρα από τη στάση των δύο πρώην πρωθυπουργών και προέδρων του κόμματος, που δεν προσήλθαν καν στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 50α γενέθλια της ΝΔ όπου ομιλητής ήταν ο Κ. Μητσοτάκης.
Η απουσία του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, δεν χάλασε μόνο το κλίμα στην εκδήλωση. Προκάλεσε προβληματισμό στην κομματική βάση και έσπειρε ανησυχίες στο Μέγαρο Μαξίμου, που βλέπει τώρα να σχηματοποιείται μια εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία θα κάνει περισσότερο αισθητή την παρουσία της στο μέλλον και θα έχει σημεία ιδεολογικοπολιτικής αναφοράς.
Αναζητώντας τις αφετηρίες αυτής της αντιπολίτευσης, αναλυτές ανατρέχουν στην εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, όπου απόντος του πρωθυπουργού, οι κ. Καραμανλής και Σαμαράς διατύπωσαν ενστάσεις για την εφαρμοζόμενη πολιτική, εστιάζοντας κυρίως στα εθνικά θέματα και στην ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα του κόμματος.
Χωρίς "ταυτότητα"
Ανεξάρτητα πάντως από την επικριτική στάση των δύο πρωθυπουργών και τις διαφορές απόψεων που τους χωρίζουν από τον “διάδοχο” τους, κομματικά στελέχη εκτιμούν η υπό διαμόρφωση εσωκομματική αντιπολίτευση στη ΝΔ δεν έχει ιδεολογικοπολιτιικά χαρακτηριστικά.
Οπως επισημαίνουν, οι βουλευτές που διατυπώνουν εμμέσως διαφωνίες και επικρίνουν την κυβέρνηση, δεν αποτελούν ομάδες με διακριτό πολιτικό στίγμα. Δεν μπορεί δηλαδή να θεωρηθεί ότι εκφράζουν τη “λαϊκή” ή την “πατριωτική δεξιά”, ούτε αποτελούν εκφραστές κάποιας “καραμανλικής” ή “σαμαρικής πτέρυγας” - οι οποίες απλώς... δεν υπάρχουν.
Κοινοβουλευτικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι οι εμφανιζόμενοι ως “αντάρτες” και ως επικριτές της κυβέρνησης, εκφράζουν περισσότερο το κλίμα δυσαρέσκειας που επικρατεί στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος για την άτυπη “διεύρυνση” που επιχείρησε - και συνεχίζει να εφαρμόζει – ο Κ. Μητσοτάκης αναθέτοντας υπουργεία και ανώτερες κυβερνητικές θέσεις σε πρόσωπα προερχόμενα από άλλους κομματικούς χώρους.
"Ξένοι" σε θέσεις-κλειδιά
Η δυσαρέσκεια αυτή υπάρχει και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα, που βλέπει “ξένους” να καταλαμβάνουν θέσεις υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων κλπ και να κυριαρχούν στην κεντρική δομή του “επιτελικού κράτους".
Η δυσφορία γι αυτές τις επιλογές είναι εντονότερη στην κομματική “νομενκλατούρα” και στην κομματική βάση, που θέλουν “δικούς τους ανθρώπους” στους αρμούς της εξουσίας και του κρατικού μηχανισμού. Το αίτημα αυτό δεν μπορεί να διατυπωθεί ανοιχτά και η πίεση προς το Μαξίμου ενδύεται συχνά τον μανδύα της κριτικής προς την κυβέρνηση για θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, για τα εθνικά κλπ.
Δοθείσης ευκαιρίας, η στάση αυτή συνδέεται με δήθεν “καραμανλικές” ή “σαμαρικές” ομάδες, ή εμφανίζεται ως έκφραση εσωκομματικές αντιπολίτευσης.
Ομως, “ο καυγάς είναι για το πάπλωμα” - διαβεβαιώνουν κορυφαία κομματικά στελέχη. Αλήθεια ή ψέματα, είναι μιά βολική ερμηνεία για την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη...
Χ. ΝΙΑΚΑΣ