Τέσσερα προβληματικά σημεία επεσήμανε η ανεξάρτητη Μη Κυβερνητική Οργάνωση PRAKSIS, στη σύστασης της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης για τις τιμές των φαρμάκων αναφορικά και την πρόσβαση των ασθενών στις καινοτόμες θεραπείες.
Μετά την ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας για τη σύσταση της Επιτροπής η PRAKSIS έστειλε ενημέρωση στην ηγεσία του Υπουργείου αναφέροντας τα 4 προβληματικά σημεία ως προς τη λειτουργία αυτής της Επιτροπής.
Το πρώτο είναι ότι τίθεται άμεσα υπό αμφισβήτηση η αρχή της διαφάνειας στο έδαφος της εμπιστευτικότητας και της υπαγωγής του δημόσιου συμφέροντος στο εμπορικό συμφέρον. Οι προστατευτικές πολιτικές τιμολόγησης του φαρμάκου (π.χ. τιμές αναφοράς σε επίπεδο Ε.Ε.) γίνονται άλλοθι για την θεσμοθέτηση μιας αρχής αδιαφάνειας που αντιτίθεται στις αρχές της κοινωνικης λογοδοσίας. Μάλιστα αυτό γίνεται με τροποποίηση στο άρθρο 3.1.3 από το ΦΕΚ 1021Β/03-03-2015. Είναι άξιο διερεύνησης το γεγονός του όψιμου ενδιαφέροντος για άμεση λειτουργία της επιτροπής από την βιομηχανία και τους συμμάχους της μετά από αυτή την τροποποίηση. Το παράδειγμα διαπραγμάτευσης νέων θεραπειών για την Ηπατίτιτδα C με Αντϊκά Άμμεσης Δράσης (ΑΑΔ), που μεθοδεύεται, έχει ως συστατικό την αδιαφάνεια και το κρύψιμο των τιμών από τους πολίτες που καλούνται να πληρώσουν το κόστος (μοντέλο Πορτογαλίας).
Το δεύτερο είναι ότι τα Κριτήρια Διαπραγμάτευσης (όπως αναφέρονται στο εδάφιο 3.2) είναι εξαιρετικά γενικόλογα χωρίς αναφορά σε τεχνικούς δείκτες και επιστημονικά κριτήρια αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας. Χρειάζεται τουλάχιστον μια αναλυτική διευκρινιστική αναφορά των τεχνικών δεικτών που θα χρησιμοποιηθούν.
Το τρίτο σημείο που επισημαίνει η PRAKSIS είναι ότι χρειάζεται ένας Κανονισμός Λειτουργίας της Επιτροπής που θα επιλύει τις ασάφειες που επισημαίνουμε παραπάνω. Ο Κανονισμός οφείλει να συνταχθεί με τρόπο επιστημονικά άρτιο από το προσωπικό του ΕΟΠΠΥ και διαφανή προς την Κοινωνία Πολιτών και τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη.
Και το τέταρτο προβληματικό σημείο όπως λέει, είναι η συμμετοχή υπαρχόντων ευρύτερων θεσμικών οργάνων αλλά και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, που εργάζονται με μεγάλο εύρος στο χώρο της υγείας και της δημόσιας υγείας και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα εμπόδια πρόσβασης μεγάλων ομάδων ασθενών, θα ήταν προς όφελος της κοινωνίας και του συστήματος υγείας. Σήμερα όλοι αυτοί οι φορείς μένουν εκτός επιτροπής.
Τέλος, η PRAKSIS διερωτάται πως μια επιτροπή γνωμοδοτικού χαρακτήρα, δηλαδή χωρίς εκτελεστική δικαιοδοσία, μπορεί να εξαντλήσει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την 9μηνη θητεία της προηγούμενης επιτροπής αντιστοίχου πλαισίου.
