Πολλά λέγονται για τους λόγους που η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις και τη στάση της γενικότερα έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου. Πολλοί τα αποδίδουν λανθασμένα σε κινήσεις για το εσωτερικό της γείτονος. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική: η κυβέρνηση στην Τουρκία μπορεί εύκολα να «βγάλει από τη μέση» όποιον πολιτικό αντίπαλο επιθυμεί.
Το έκαναν οι Κεμαλικοί στον Ερντογάν, που τον φυλάκισαν στην αρχή της πολιτική του καριέρας. Το ίδιο κάνει τώρα και ο ίδιος με τους πολιτικούς του αντιπάλους και τα ΜΜΕ. Η Αγκυρα δεν χρειάζεται την εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. Στα social media ο Τούρκος πρόεδρος έχει περισσότερα έργα και μακέτες από όσα η Ελλαδα σε δεκαετίες. Το πρόβλημά του στο εσωτερικό είναι η φτώχεια - και δεν λύνεται με λεονταρισμούς. Το ξέρουν και ο ίδιος και οι Τούρκοι.
Τις προκλήσεις τις κάνει για την κοινή γνώμη στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Στο πλαίσιο των υβριδικών απειλών το κάνει για να φοβίσει την ελληνική ηγεσία και να δημιουργήσει κλίμα. Δεν φαίνεται να το καταφέρνει, παρά τα όσα γράφουν τα ΜΜΕ της γείτονος και αναπαράγουν και κάποια εγχώρια.
Η τουρκική ηγεσία γνωρίζει καλά την ιστορία, σε αντίθεση με την ελληνική που πνίγεται σε δικαιωματισμούς και έννοιες και προσέχει να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος.
Παράλληλα με νομικίστικες προσεγγίσεις επί των διεθνών συνθηκών τις οποίες έχει επίσης δουλέψει εδώ και δεκαετίες, επιχειρεί με καλά δομημένα επιχειρήματα να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη για το «δίκαιο» της επεκτατικής πολιτικής της. Όπως για παράδειγμα, αντί να πει ότι επιχειρεί να αποκτήσει συνδιαχείριση στο ελληνικό Αιγαίο, μιλάει για «θάλασσα της Ειρήνης», ενώ καθημερινά τουρκικά μαχητικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κάνουν υπερπτήσεις επί ελληνικών εδαφών. Υποστηρίξει φαινομενικά τα «δικαιώματα των μουσουλμάνων», αλλά έχει εισβάλει σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη που οι πολίτες τους είναι μουσουλμάνοι. Στοχοποεί τους Κούρδους που επίσης είναι μουσουλμάνοι.
Στο πλαίσιο αυτού του έξυπνου και μεθοδικού παραλογισμού η Τουρκία επιχειρεί εδαφική επέκταση με όσα μέσα έχει στη διάθεσή της.
Ωστόσο η ανάδυση που επιθυμεί να κάνει στο διεθνές σύστημα και η προσέγγιση με τη Ρωσία και την Κίνα, αποτέλεσαν τροχοπέδη για το εξοπλιστικό της πρόγραμμα. Βγήκε εκτός του προγράμματος του F-35 και υπέστη και εμπάργκο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να καταφέρει να ανατρέψει τις ισορροπίες ποιοτικά.
Έτσι ο προγραμματισμός για διάφορα γεγονότα-προκλήσεις στο άμεσο μέλλον στενεύει, καθώς ήδη έχουν φτάσει 8 Rafale, και 2 F-16V που η Τουρκία δεν έχει, ενώ και το 2025 με τις νέες φρεγάτες η Ελλάδα θα έχει σύγχρονο πλοίο που η Τουρκία δε θα έχει αντίστοιχο.
Έτσι η Άγκυρα ή θα αναγκαστεί να επιταχύνει καταστάσεις για να πετύχει τετελεσμένα, ή θα προσανατολιστεί σε υβριδικής μορφής ενέργειες.
Όπως μπορεί να μεταθέσει και το πεδίο από το Αιγαίο στην Κύπρο. Όμως εκεί υπάρχουν και άλλοι διεθνείς παράγοντες που είναι αντίθετοι στην τουρκική επέκταση.
