Το σύνολο σχεδόν του αντιπολιτευόμενου τύπου τις τελευταίες μέρες, ερμηνεύει την υπερκινητικότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την προώθηση στην Βουλή μέτρων που ευνοούν διάφορες κοινωνικές ομάδες, ως προμηνύματα προσφυγής στις κάλπες, κατά τους πρώτους μήνες του 2019.
Προβλέψεις, εκτιμήσεις, υποθέσεις, για πρόωρες εθνικές εκλογές εμφανίζονται από τις αρχές του 2016, λίγους μήνες μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στην αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου του 2015 και διαψεύδονται στην πράξη. Θα είναι άραγε και η τωρινή, άλλη μια τέτοια περίπτωση σεναριολογίας, που θα αποδειχθεί αβάσιμη;
Το σενάριο εκλογών στις αρχές του 2019 έχει στον πυρήνα του την πρόθεση της κυβέρνησης για αιφνιδιασμό των πολιτικών της αντιπάλων. Δεν υπολογίζει όμως ότι προτεραιότητα του Μαξίμου, που καθορίζει και τη στρατηγική του, είναι η εξασφάλιση περισσότερου χρόνου, ώστε μέσα από σειρά θετικών μέτρων, πλατύτερα τμήματα της κοινωνίας να εμπεδώσουν το τέλος των μνημονίων και το πέρασμα σε μια μεταμνημονιακή περίοδο. Κι αν οι υποστηρικτές του σεναρίου εκλογών στις αρχές του νέου έτους θεωρούν ότι τα θετικά τελειώνουν με όσα ψηφίστηκαν τελευταία και εκείνα που ψηφίζονται τον Δεκέμβριο στη Βουλή (ακύρωση της περικοπής των συντάξεων κλπ), η κυβερνητική πλευρά πιστεύει ότι υπάρχουν ακόμη αρκετά για να ανοίξει πλήρως η κοινωνική βεντάλια (εφαρμογή αύξησης κατώτατου μισθού, επέκταση προστασίας της πρώτης κατοικίας, ρυθμίσεις χρεών προς το δημόσιο σε πολλές δόσεις κά).
Πολιτικοί κύκλοι μάλιστα, με το σκεπτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύεται και απογοητευμένοι ψηφοφόροι του θα επαναπατρίζονται, όσο κοινωνικά στρώματα θα εισπράττουν από το μέρισμα του τέλους των μνημονίων, πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα, χαρακτηρίζοντας βασικό σενάριο του κυβερνητικού επιτελείου, αυτή την περίοδο, την εξάντληση της τετραετίας. Εκτιμούν δε, ότι οι συχνές περιοδείες του Αλέξη Τσίπρα ανά την χώρα και οι πυκνές εμφανίσεις του στο Κοινοβούλιο, δεν είναι παρά η απαρχή της αντεπίθεσης του κυβερνώντος κόμματος.
Πάντως, στον δρόμο της κυβέρνησης για βουλευτικές εκλογές στη λήξη της τετραετίας, τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 2019, ορθώνονται δύο σοβαρά εμπόδια:
- Η Συμφωνία των Πρεσπών και οι επιπτώσεις της στην κυβερνητική σταθερότητα, όταν θα έρθει στη Βουλή προς ψήφιση, με δεδομένο ότι οι ΑΝΕΛ θα την καταψηφίσουν, ενώ δεν έχει αποσαφηνιστεί αν θα διατηρήσουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση.
- Οι ευρωεκλογές του Μαΐου, με το αποτέλεσμά τους να θεωρείται πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές. Στον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες των ευρωεκλογών (πιο χαλαρή ψήφος, με ευνοούμενους μικρότερους σχηματισμούς κλπ) εκτιμούν ότι είναι ανοιχτή η διεκδίκηση της πρώτης θέσης. Αλλά και στην περίπτωση που είναι μπροστά η ΝΔ είναι βέβαιοι ότι η διαφορά θα είναι διαχειρίσιμη, με το πρόβλημα να περνάει στους αντιπάλους, οι οποίοι έχουν καλλιεργήσει πολύ υψηλές προσδοκίες, με δημοσκοπήσεις, που σήμερα εμφανίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προηγείται με 10 και πλέον ποσοστιαίες μονάδες.
Γιάννης Δήμου
