Μπορεί οι δανειολήπτες να αισθάνονται δέος μπροστά στα μεγάλα διεθνή funds και τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων που έχουν αγοράσει μη εξυπηρετούμενα δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και προγραμματίζουν εκατοντάδες χιλιάδες πλειστηριασμούς τα επόμενα χρόνια, όμως δικηγόροι επισημαίνουν ότι οι νέοι... κυνηγοί των δανειοληπτών όχι μόνο δεν είναι άτρωτοι ενώπιον των δικαστηρίων, αλλά είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο να χάνουν δικαστικές μάχες από δανειολήπτες και να μπλοκάρονται πλειστηριασμοί.
Νομικοί που εξειδικεύονται σε υποθέσεις μη εξυπηρετούμενων δανείων τονίζουν στο Σin ότι αυξάνονται συνεχώς και θα αυξηθούν με ακόμη πιο δυναμικό ρυθμό το 2022 οι περιπτώσεις όπου οι εταιρείες διαχείρισης δανείων, ενεργώντας για λογαριασμό των funds, κινούν διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης, με κατασχέσεις ακινήτων και πλειστηριασμούς. Στόχος των εταιρειών διαχείρισης είναι να επανέλθει ο ετήσιος αριθμός των ολοκληρωμένων πλειστηριασμών στο επίπεδο των 40.000 - 50.000, όπου ανερχόταν πριν ξεσπάσει η μεγάλη οικονομική κρίση το 2008 - 2009.
Όμως, αποδεικνύεται από την καθημερινή εμπειρία στις δικαστικές αίθουσες ότι οι εταιρείες διαχείρισης υποπίπτουν αρκετά συχνά σε νομικά σφάλματα που δίνουν «πάτημα» στους δανειολήπτες, εφόσον βέβαια κινηθούν κατάλληλα οι δικηγόροι τους, για να μπλοκάρουν τις διαδικασίες κατάσχεσης και πλειστηριασμού. Το φαινόμενο, σημειώνουν έμπειροι δικηγόροι, δεν είναι νέο: πολύ συχνά και στο παρελθόν, όταν κινούσαν τις διαδικασίες οι ίδιες οι τράπεζες, οι δανειολήπτες κέρδιζαν στα δικαστήρια, στις περισσότερες περιπτώσεις εξαιτίας τυπικών σφαλμάτων από τους νομικούς των τραπεζών.
Ορισμένα από τα λάθη που αξιοποιούν οι δανειολήπτες αφορούν τη δήλωση εσφαλμένου ποσού οφειλής που διεκδικείται εκ μέρους των εταιρειών διαχείρισης, αλλά και την αδυναμία τους να αποδείξουν με κατάλληλα έγγραφα στο δικαστήριο ότι έχουν τη λεγόμενη, στη νομική ορολογία, ενεργητική νομιμοποίηση, δηλαδή ότι νόμιμα ενεργούν εκπροσωπώντας τον κάτοχο του δανείου. Ειδικότερα,
- Ένα πρόβλημα που πιθανόν προκύπτει από την προσπάθεια των εταιρειών διαχείρισης να περιορίσουν τα δικαστικά έξοδα, έχοντας μπροστά τους μαζικές προσφυγές εναντίον δανειοληπτών, σχετίζεται με τον περιορισμό των ποσών που εμφανίζονται να διεκδικούν κατά το στάδιο της κατάσχεσης. Αντί να εμφανίζουν το συνολικό ποσό της απαίτησης που έχουν έναντι του δανειολήπτη, εμφανίζουν στην αίτησή τους μικρότερο ποσό, ώστε να επιβαρύνονται με μικρότερα έξοδα. Όμως, αυτό δημιουργεί αβεβαιότητα για το εκκαθαρισμένο της απαίτησης, που, εάν δεν είναι ορθό, οδηγεί και σε ακύρωση της αίτησης κατάσχεσης. Αυτό ακριβώς έκρινε, με απόφαση που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, ακυρώνοντας την αίτηση κατάσχεσης. Σε άλλες περιπτώσεις, το λάθος γίνεται προς την αντίθετη κατεύθυνση: οι εταιρείες διαχείρισης δηλώνουν διεκδικήσεις ποσών, τα οποία είναι μεγαλύτερα από αυτά που εμφανίζονταν στο δανειακό λογαριασμό κατά τον χρόνο τιτλοποίησης του δανείου.
- Δεύτερο σοβαρό πρόβλημα για τις εταιρείες διαχείρισης, έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί η κατάθεση στο δικαστήριο των κατάλληλων εγγράφων, που να αποδεικνύουν ότι οι εταιρείες νόμιμα ενεργούν ως εκπρόσωποι των funds που έχουν αγοράσει τα δάνεια. Με απλά λόγια, εταιρείες διαχείρισης εμφανίζονται ενώπιον δικαστηρίων να κινούν διαδικασίες κατάσχεσης και πλειστηριασμού, δηλώνοντας ότι εκπροσωπούν τον κάτοχο ενός τιτλοποιημένου δανείου, το οποίο περιλαμβάνεται σε κάποια τιτλοποίηση της οποίας έχουν αναλάβει τη διαχείριση. Δεν προσκομίζουν, όμως, έγγραφο που να πιστοποιεί ότι νόμιμα κινούν διαδικασίες για το συγκεκριμένο δάνειο, για το οποίο στρέφονται δικαστικά εναντίον του δανειολήπτη. Πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ανέστειλε προσωρινά την εκτέλεση διαταγής πληρωμής, επειδή πιθανολόγησε ο δικαστής ότι αυτό το νομικό επιχείρημα του δανειολήπτη θα γίνει τελικά δεκτό. Όπως αναφέρει ο δικαστής στην απόφασή του, «ο λόγος αυτός πιθανολογείται ότι είναι νομικά βάσιμος», καθώς «δεν προκύπτει ότι η απαίτηση είναι πράγματι μεταξύ των απαιτήσεων, των οποίων η καθ' ης ανέλαβε τη διαχείριση. Ενώ αποδεικνύεται από τα προσκομισθέντα έγγραφα ότι η επίδικη απαίτηση πράγματι μεταβιβάστηκε στην εν λόγω αλλοδαπή εταιρία, δεν συμβαίνει το ίδιο για το ότι η καθ' ης ανέλαβε τη διαχείριση αυτής και συνεπώς ελλείπει η απαιτούμενη για την έκδοση διαταγής πληρωμής διαδικαστική προϋπόθεση απόδειξης της ενεργητικής νομιμοποίησης της καθ' ης».
