Αδιαμφισβήτητα το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν σήμερα σημαντικά εργαλεία στην πολιτική και στη διπλωματία. Περισσότεροι από 170 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων διατηρούν προσωπικούς λογαριασμούς στο Twitter. Τους περισσότερους followers τους διαθέτει ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. Επίσης, πολλοί υπουργοί Εξωτερικών, δύο στους τρεις αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων και περισσότεροι από 4.000 πρεσβευτές και διπλωματικές αντιπροσωπείες κρατών διατηρούν λογαριασμούς στο twitter.
Κάθε φορά που γίνεται μια μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση οπουδήποτε στον κόσμο, πυροδοτεί συζητήσεις για τον ρόλο τού διαδικτύου στη διοργάνωση και την επιτυχία της της. Ολοι συμφωνούν ότι το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα στους πρωτεργάτες και τους διοργανωτές να ενημερώσουν, να κινητοποιήσουν κόσμο, να εξασφαλίσουν υποστήριξη, να καταγράφουν αστυνομική βία, να προβάλουν απόψεις και γεγονότα στα διεθνή media.
Το σίγουρο είναι ότι, το διαδίκτυο βοηθά τους πολίτες να ενεργούν ή να οργανώνονται πολιτικά, επηρεάζοντας την αντίληψή τους για τις επιδόσεις των κυβερνήσεών τους. Παράλληλα, ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν οδηγούν σε απτή πολιτική δράση, η χρήση τού διαδικτύου έχει σημαντική επιδραση στη διαμόρφωση απόψεων και στην καθημερινή δουλειά τής διακυβέρνησης.
Πολύ απλά, οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι έχουν χάσει σε κάποιο βαθμό τον έλεγχο των πληροφοριών σε σύγκριση με τον έλεγχο που απολάμβαναν την εποχή των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης. Ως εκ τούτου, ξέρουν ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα οι αποφάσεις και οι ενέργειές τους να μεταδοθούν στην εθνική, ακόμη και την διεθνή, σκηνή.
Η συμβολή των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης στην οργάνωση των εξεγέρσεων αποτελούν εφαλτήριο πολλών συζητήσεων σχετικά με το μοντέλο ‘Επανάσταση-Facebook’ με τις απόψεις να διίστανται.Κάποιοι , υπογραμίζουν το ρόλο του διαδικτύου στην ‘έκρηξη’ των επαναστάσεων και χρησιμοποιούν ως παραδείγματα την Αίγυπτο και την Τυνησία.
«Ο κόσμος βγήκε τόσο γρήγορα στους δρόμους, ώστε οι κυβερνήσεις αιφνιδιάστηκαν και δεν είχαν καθόλου χρόνο να αντιδράσουν», λένε. Παρόλα αυτά εκτιμούν, ότι αποφασιστικά στοιχεία για την εμφάνιση κινημάτων απέναντι σε απολυταρχικά καθεστώτα είναι κυρίως το πόσο δυσαρεστημένοι είναι οι πολίτες και πόσο στηρίζουν το καθεστώς η αστυνομία, ο στρατός και άλλες ομάδες συμφερόντων εντός της κοινωνίας.
Αποθαρρυντικές για τον ρόλο που μπορούν να παίξουν τα κοινωνικά δίκτυα στην κοινωνική και πολιτική ανατροπή έναντι καταπιεστικών καθεστώτων είναι οι απόψεις που καταγράφουν τον προβληματισμό .
«Ο καθένας μπορεί να εισέλθει σε αυτές και να δει ποια είναι τα μέλη τους. Και αυτό χρησιμεύει και στην αστυνομία», σημειώνουν. Το σίγουρο είναι ότι όλο και περισσότερες αυταρχικές κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται τον σημαίνοντα ρόλο του ίντερνετ στη διαδικασία διατήρησης της εξουσίας τους .Για τον αυστηρότερο έλεγχο του διαδικτύου έχουν φροντίσει, εκτός από τη λογοκρισία, οι χρήστες εντός των συνόρων να χρησιμοποιούν ελεγχόμενες εφαρμογές πλοήγησης. Όλα αυτά κάνουν ευκολότερη την αυστηρή επιτήρηση των online κινήσεων των πολιτών.
Μία σαφής καταγραφή και εκτίμηση της συμβολής των κοινωνικών δικτύων στο ξέσπασμα μίας εξέγερσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει. Βέβαιο είναι πάντως ότι τα αυταρχικά καθεστώτα θωρακίζονται απέναντι στο νέο μέσο ανατροπής τους. Και το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι, αν αυτές οι αποκαλούμενες ‘Επαναστάσεις – Facebook’, είναι και οι τελευταίες.