Μια ενορχηστρωμένη καμπάνια βρίσκεται σε εξέλιξη, με στόχο να οδηγηθεί σε λουκέτο η μεταλλουργία ΛΑΡΚΟ – η τελευταία μεγάλη βιομηχανία που έχει απομείνει υπό κρατικό έλεγχο - ή να αναγκασθεί η κυβέρνηση να την βγάλει άρον-άρον στο σφυρί. Πίσω από την προσπάθεια αυτή βρίσκονται ξένα και εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα, που εποφθαλμιούν τα περιουσιακά της στοιχεία– μεταλλεία και βιομηχανικές εγκαταστάσεις παραγωγής σιδηρονικελίου.
Το ξαφνικό ενδιαφέρον τους οφείλεται στην ανάκαμψη της τιμής του νικελίου και στις προοπτικές περαιτέρω ανόδου, που θα καταστήσει αποδοτική και κερδοφόρο τη ΛΑΡΚΟ.
Την προτιμούν όμως κλειστή, εκτός λειτουργίας, ώστε να αγοράσουν τα πάγια και τον εξοπλισμό της, χωρίς να «φορτωθούν» το προσωπικό και τα χρέη της.
Ζητούν από τη ΔΕΗ να «σφίξει τη θηλιά»
Προσπαθούν λοιπόν να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης την ΔΕΗ, που είναι ένας από τους μεγαλύτερος πιστωτές της ΛΑΡΚΟ – και σημαντικός μέτοχος της με 11,4%.
Σε δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών παρουσιάζεται περίπου ως «σκάνδαλο» το ότι η δημόσια εταιρεία ηλεκτρισμού συνεχίζει να δίνει ρεύμα στην ενεργοβόρο βιομηχανία, παρόλο που υπάρχουν ανεξόφλητα τιμολόγια πολλών εκατομμυρίων ευρώ από κατανάλωση προηγούμενων μηνών.
Στόχος είναι να πιεσθεί η ΔΕΗ να «σφίξει τη θηλιά», αναγκάζοντας εμμέσως και την κυβέρνηση να επισπεύσει τη λήψη αποφάσεων για ιδιωτικοποίηση-εκποίηση της μεγάλης μεταλλουργίας. Το έδαφος προετοιμάζεται και ενόψει άσκησης πιέσεων από τους δανειστές στον επικείμενο κύκλο διαπραγματεύσεων για την τρίτη αξιολόγηση.
Πιέσεις για ιδιωτικοποίηση
Η κυβέρνηση θέλει να παραμείνει η εταιρεία υπό κρατικό έλεγχο, αν και περιλαμβάνεται στη λίστα αποκρατικοποιήσεων και οι μετοχές της που κατείχε το Δημόσιο (55,2%) μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Οι άλλοι δύο βασικοί μέτοχοι (Εθνική Τράπεζα 33,4%, ΔΕΗ 11,4%) δεν έχουν λάβει επισήμως θέση για το ιδιοκτησιακό μέλλον της.
Θέμα ιδιωτικοποίησης μπορεί να τεθεί πάλι από πλευράς της τρόικας, καθώς μάλιστα η Κομισιόν υποστηρίζει ότι έχουν δοθεί έμμεσες κρατικές ενισχύσεις στη ΛΑΡΚΟ και ζητά να επιστραφούν αυτά τα ποσά στο Δημόσιο.
Επισημαίνεται ότι η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική θέση, λόγω συσσώρευσης ζημιών τα τελευταία χρόνια και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τη ΔΕΗ, οι οποίες είναι πολύ υψηλές λόγω του ότι καταναλώνει τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος.
Παραμένει άλλωστε ζημιογόνος,, καθώς μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες η χρηματιστηριακή τιμή του νικελίου βρισκόταν στα χαμηλά 8ετίας και δεν κάλυπτε ούτε το βιομηχανικό κόστος (το οποίο για τη ΛΑΡΚΟ είναι υψηλό, επειδή οι εγκαταστάσεις της δεν έχουν εκσυγχρονισθεί, ενώ το χρησιμοποιούμενο μετάλλευμα είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε νικέλιο).
Ανεβαίνει η τιμή, βελτιώνονται οι προοπτικές
Όμως η οικονομική κατάσταση της εταιρείας μπορεί να βελτιωθεί θεαματικά το επόμενο 12μηνο, εάν συνεχισθεί – όπως αναμένεται – η ανάκαμψη των διεθνών τιμών του νικελίου.
Η τιμή του μετάλλου κινείται τώρα στα 10.300 δολ/τόνο για άμεση παράδοση, ενώ στα προθεσμιακά συμβόλαια Δεκεμβρίου είναι 10.800-10.900 δολ./τόνο. Πριν από λίγες εβδομάδας βρισκόταν στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων οκτώμισυ ετών, στα 9.600 δολάρια.
Επισημαίνεται ότι η τιμή του νικελίου κινείται κατά κανόνα παράλληλα προς την τιμή του αλουμινίου. Αυτή τη φορά η κίνησεη δεν είναι συγχρονισμένη: Το αλουμίνιο ανέβηκε σημαντικά (ξεπέρασε ήδη τα 2.050 δολ./τόνο) και συνεχίζει, ενώ το νικέλιο έμεινε πίσω και ακολουθεί ετεροχρονισμένα.
Οι μεγάλοι παίκτες του μεταλλευτικού-μεταλλουργικού τομέα βλέπουν τις προοπτικές που διαμορφώνονται και ξαναβάζουν στο στόχαστρο την ΛΑΡΚΟ, εκτιμώντας ότι με την άνοδο της τιμής του νικελίου, τον εκσυγχρονισμό των παραγωγικών της εγκαταστάσεων και την περιστολή της μισθολογικής δαπάνης μπορεί να γίνει εξαιρετικά κερδοφόρος.
Οι όροι της Glencoreκαι το ρεφάρισμα με Εθνική
Σύμφωνα με πληροφορίες, βασικοί ενδιαφερόμενοι είναι το πολυεθνικό γκρουπ Glencore και ο όμιλος Μυτιληναίου, που είχαν εκδηλώσει και στο παρελθόν ενδιαφέρον για το συγκρότημα σιδηρονικελίου. Αλλοι δύο ξένοι όμιλοι, η βρετανική Bilitton και η καναδέζικη Sherritt, φέρονται ως πιθανοί υποψήφιοι αγοραστές. Είναι όμως αμφίβολο αν θα μπουν στην τελική μάχη.
Η εδρεύουσα στην Ελβετία Glencore είναι παγκόσμιος leader της αγοράς μετάλλων, με εξορυκτικές, βιομηχανικές και εμπορικές δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο. Τα ηνία της κρατά ο Τέλης Μυστακίδης, Ελληνας με βρετανική υπηκοότητα, ο οποίος είναι επίσης ο μεγαλύτερος μέτοχος της, μαζί με τον κρατικό επενδυτικό φορέα του Κατάρ
Τα τελευταία χρόνια ο κ. Μυστακίδης έχει εκδηλώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα. Το 2014, μετά από παρότρυνση του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά - και κόντρα στις προτάσεις των επενδυτικών συμβούλων του - τοποθέτησε προσωπικά κεφάλαια 50 εκατ. ευρώ στην ΑΜΚ της Εθνικής Τράπεζας. Ηταν μια πράξη «επενδυτικού πατριωτισμού», που απέφερε μεγάλη ζημία. Τώρα το «αφεντικό» της Glencore μπορεί να προσπαθήσει να ρεφάρει, με μια εταιρική τοποθέτηση στην ΛΑΡΚΟ
Το επιχειρηματικό γκρουπ του κ. Μυστακίδη είχε εκδηλώσει στο παρελθόν ενδιαφέρον, θέτοντας όμως δύο όρους ως προϋπόθεση:
• Θα κλείσει η εκκρεμότητα με την επιστροφή έμμεσων κρατικών ενισχύσεων που ζητά η Κομισισόν
• Η εταιρεία θα πουληθεί απαλλαγμένη από το προσωπικό της, ώστε να προσληφθούν όσοι κριθούν αναγκαίοι και με νέες συμβάσεις με χαμηλότερες αποδοχές.
Οι όροι αυτοί μπορεί να εκπληρωθούν μόνον αν μπει λουκέτο στην εταιρεία και εκπλειστηριασθούν τα περιουσιακά της στοιχεία. Θα είναι η ιδανική λύση για την Glencore να ξεκινήσει την επαναλειτουργία των μεταλλευτικών και βιομηχανικών μονάδων χωρίς κανενός είδους βάρη.
Οι προτεραιότητες Μυτιληναίου
Θα εξυπηρετούσε προφανώς και τον έτερο οιονεί διεκδικητή, τον όμιλο Μυτιληναίου, ο οποίος ενώ ήταν ο βασικός ενδιαφερόμενος για την ΛΑΡΚΟ, πρόσφατα ανέκρουσε πρύμναν διαμηνύοντας ότι «δεν περιλαμβάνεται πλέον στις προτεραιότητες» του.
Ο Μυτιληναίος «έκανε πίσω» επικαλούμενος τις χαμηλές τιμές νικελίου, την παλαιότητα των εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ, την επιθυμία της κυβέρνησης να παραμείνει η εταιρεία υπό κρατικό έλεγχο και την εκκρεμότητα με τις κρατικές ενισχύσεις.
Τώρα όμως η τιμή του μετάλλου ανεβαίνει κι αν η ΛΑΡΚΟ κλείσει και τα περιουσιακά στοιχεία της βγουν στο σφυρί, η απόκτηση τους μπορεί να γίνει πάλι «προτεραιότητα» για τον όμιλο…