Η αναβολή της συνάντησης Ρωσίας-Τουρκίας για τη Λιβύη, δείχνει ότι υπάρχει εμπλοκή στις διαδικασίες για τη χώρα της βόρειας Αφρικής. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δε φαίνεται διατεθειμένος να υπαναχωρήσει από τα κεκτημένα, αφού έχει επενδύσει πολλαπλά στη στήριξη στο Σάρατζ.
Η προμήθεια με μισθοφόρους και οπλικά συστήματα και η διατήρηση τουρκικού στόλου στα ανοιχτά της Τρίπολης δείχνει ο Ερντογάν δεν θα φύγει από τη Λιβύη, διότι ο στόχος του είναι πολλαπλός: πετρέλαιο, στρατηγική επέκταση, στρατιωτικές βάσεις και πίεση κυρίως σε Ευρώπη, ΗΠΑ. Παράλληλα δε θα πρέπει να αμεληθεί και σχέση του Ερντογάν με τους αδελφούς μουσουλμάνους.
Οι δύο άξονες, Τουρκία-Κατάρ-Σάρατζ και Αίγυπτος-ΗΑΕ-Σαουδική Αραβία-Ρωσία-Γαλλία-Χάφταρ έχουν σύγκρουση συμφερόντων στη Λιβύη σε μια κατάσταση που δεν πρόκειται να ηρεμήσει σήμερα.
Στο τμήμα που αφορά την Ελλάδα, η Άγκυρα διεθνοποίησε τις διεκδικήσεις της με το τουρκολιβικό σύμφωνο - όπως έκανε εξάλλου και με την παρουσία Πακιστανικού αεροσκάφους στο Αιγαίο - και δεν πρόκειται να υποχωρήσει αν δεν πάρει ανταλλάγματα.
Ο Ερντογάν "παίζει τα ρέστα του" κατεβαίνοντας στο υπογάστριο της Ευρώπης, επιδιώκοντας με την παρουσία της στη Λιβύη να την «στριμώξει» μέσω και του ενεργειακού και του μεταναστευτικού. Μοναδική αντίδραση από την ΕΕ έρχεται από τη Γαλλία, ενώ η Ιταλία αν και θίγεται από το μεταναστευτικό μέχρι τώρα "βλέπει" από μακριά.
