Μερικές φορές τα γεγονότα διασταυρώνεται με τη μυθοπλασία και οδηγούν τη σκέψη σε αλλόκοτα συμπεράσματα, που βρίσκονται πολύ μακριά από την αλήθεια.
Σε ένα κείμενο που κινείται στη... Ζώνη του Λυκόφωτος, μεταξύ ρεπορτάζ και μυθοπλασίας, ο Παύλος Παπαδόπουλος («Βήμα της Κυριακής») ανέπτυξε ένα σενάριο καταστροφής. Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά το σενάριο, οδηγεί τη χώρα στη δραχμή για να εγκαθιδρύσει ένα νέο, αυταρχικό καθεστώς, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Και, σε αυτό το πλαίσιο, σκοπεύει να διαπραγματευθεί «κούρεμα» του χρέους με τη Λέσχη των Παρισίων, όπου συγκεντρώνονται οι πλούσιες χώρες-πιστωτές για να ρυθμίζουν ή να «κουρεύουν» τα χρέη των φτωχών.
Αυτό ήταν το σενάριο που ανέπτυξε ο Π. Παπαδόπουλος στο «Βήμα» και όσοι το εξέλαβαν ως μια ενδιαφέρουσα μυθοπλασία, μπορεί να ψυχαγωγήθηκαν. Όσοι το πήραν τοις μετρητοίς, μπορεί ήδη να σχεδιάζουν τη μετανάστευσή τους σε κάποια ασφαλή χώρα, πριν μεταμορφωθεί η Ελλάδα σε πάμπτωχη κομμουνιστική δικτατορία.
Η μυθοπλασία αυτή, όμως, διασταυρώθηκε με ένα πραγματικό γεγονός: σε άρθρο τους, τρεις οικονομολόγοι του ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων ο... αχώνευτος για τους Έλληνες, Πόουλ Τόμσεν, ανέπτυξαν τις σκέψεις τους σχετικά με τον τρόπο που διαχειρίζεται το Ταμείο τις αναδιαρθρώσεις μη βιώσιμων χρεών.
Σε αυτό το γενικό άρθρο, ορισμένες αναφορές του οποίου ασφαλώς και αναφέρονται ευθέως, ή «φωτογραφίζουν» την ελληνική περίπτωση, γίνεται και μια αναφορά στη Λέσχη των Παρισίων. Όποιος διαβάσει το άρθρο, βέβαια, αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι αυτή η αναφορά ουδόλως σχετίζεται με την Ελλάδα, αλλά με τις περιπτώσεις εκείνων των χωρών, με τις οποίες ασχολείται αυτή η λέσχη κρατών-πιστωτών.
Ασφαλώς, όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς πώς λειτουργεί το διεθνές οικονομικό σύστημα, δεν χρειάζεται καν να διαβάσει το άρθρο για να αντιληφθεί ότι ουδεμία συσχέτιση γίνεται μεταξύ Ελλάδας και Λέσχης των Παρισίων.
Ακόμη και αν ήθελε ένας Έλληνας πρωθυπουργός να προσφύγει στη Λέσχη των Παρισίων για να ζητήσει «κούρεμα» του χρέους, έχοντας προηγουμένως οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρωζώνης, αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτό από τους πιστωτές της χώρας.
Γιατί, ακόμη και αν η Ελλάδα βρισκόταν εκτός ευρωζώνης, δεν θα έπαυε να χρωστάει ευρώ στους μηχανισμούς στήριξης της ευρωζώνης (EFSF-ESM) και, δευτερευόντως, στο ΔΝΤ. Αυτοί είναι οι επίσημοι πιστωτές της χώρας και δεν έχουν λόγο να διαπραγματευθούν τις απαιτήσεις τους σε ένα άλλο φόρουμ, όπου μετέχουν... άσχετοι τρίτοι, όπως ο Αμερικανός ή ο Ελβετός υπουργός Οικονομικών.
Όπως και να’ χει, λοιπόν, με την Ελλάδα δεν πρόκειται να ασχοληθεί η Λέσχη των Παρισίων, ακόμη και αν ένας διαβολικός πρωθυπουργός θελήσει να οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή για να την κάνει Βόρεια Κορέα και να γίνει ο ίδιος Κιμ Γιονγκ Ουν. Όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με την παραγωγή μυθοπλασιών καταστροφής της χώρας, ας αναζητήσουν κάποιο άλλο παραμύθι. Με καλύτερο δράκο.
