Τα αργά και ύπουλα συμπτώματα της αυχενικής μυελοπάθειας την καθιστούν σύμφωνα με τους ειδικούς επικίνδυνη, καθώς μπορεί να οδηγήσει τον πάσχοντα σε αναπηρία ή ακόμα και θάνατο.
Η αυχενική μυελοπάθεια αφορά άτομα άνω των 55χρόνων και, αν δεν διαγνωστεί και δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα είναι εξαιρετικά σοβαρή. Πολλές φορές, όπως λένε οι ειδικοί, δεν υπάρχει καθόλου πόνος κι έτσι μπορεί ο ασθενής να καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει όταν έχει ήδη χάσει ένα μεγάλο μέρος της μυϊκής ισχύος και έχει για παράδειγμα ατροφία στα χέρια και αστάθεια στη βάδιση.
Όπως μας εξηγεί ο στρατιωτικός ιατρός, νευροχειρουργός στο 401ΓΣΝΑ κ. Παναγιώτης Κυριακόγγονας, αρκετές φορές συνυπάρχουν στους ασθενείς και προβλήματα από τα περιφερικά νεύρα, όπως για παράδειγμα το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, γι αυτό ο θεράπων ιατρός πρέπει να προβαίνει σε πλήρη και λεπτομερή κλινική εξέταση. Μάλιστα από τη στιγμή που τίθεται η υπόνοια της ύπαρξης αυχενικής σπονδύλωσης με συνοδή μυελοπάθεια, η εξέταση εκλογής είναι η μαγνητική τομογραφία, η οποία θα δείξει, σε συνδυασμό με μία σωστή κλινική εξέταση, σε πόσα και ποιά σημεία πιέζεται ο νωτιαίος μυελός, καθώς και πόσο μεγάλη είναι η πίεση.
Η αυχενική μυελοπάθεια, προκαλείται από την στένωση του σπονδυλικού σωλήνα στον αυχένα, η οποία οδηγεί σε δυσλειτουργία του νωτιαίου μυελού με τελικό αποτέλεσμα την προοδευτική παράλυση των άνω και κάτω άκρων. Έτσι στο τέλος ο ασθενής καθηλώνεται είτε σε αναπηρικό καροτσάκι ή ακόμα και τελείως στο κρεβάτι χωρίς να μπορεί ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 20-60% των ασθενών με ήπια συμπτωματολογία, αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, θα επιδεινωθούν τα συμπτώματά τους και γι΄ αυτό όσο πιο νωρίς αντιμετωπιστεί η πάθηση, τόσο καλύτερη ποιότητα ζωής θα έχει ο ασθενής.
Το 75-80% των ασθενών, αναφέρουν ως βασικά σύμπτωμα:
- Μούδιασμα ή και αδυναμία στα χέρια (ειδικά δυσκολία στις λεπτές κινήσεις όπως το γράψιμο και το κούμπωμα στο πουκάμισο),
- Δυσκολία στο περπάτημα, αστάθεια βάδισης, βαριά ή «μαγκωμένα» πόδια,
- Δυσκαμψία, πόνος στον αυχένα και σε προχωρημένες περιπτώσεις, δυσκολία στην ούρηση, την αφόδευση και την σεξουαλική λειτουργία.
Όσον αφορά τα δημογραφικά στοιχεία, εμφανίζεται, περισσότερο στους άντρες από τις γυναίκες και ορισμένες μελέτες εμφανίζουν έναν αριθμό 600 άτομα ανά 1.000.000.Σε προχωρημένες και παραμελημένες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθεί και τετραπάρεση, έντονη δηλαδή αδυναμία τόσο στα χέρια, όσο και στα πόδια με αδυναμία στάσης και βάδισης και καθήλωση σε αναπηρικό καροτσάκι ή ακόμα και στο κρεβάτι.
Οι παράγοντες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου είναι:
- Η εκφυλιστική στένωση από σπονδύλωση (εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα),
- Οι φλεγμονώδεις παθήσεις( π.χ Ρευματοειδής αρθρίτιδα),
- Η συγγενής στένωση,
- Η οστεοποίηση του οπίσθιου επιμήκους συνδέσμου,
- Οι κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου
- Ο τραυματισμός του αυχένα
- Όγκοι
- Σύνδρομο Chiari
- Κεντρική αυχενική δισκοκήλη
- Στένωση
- Μεγάλη κύφωση
- Σπονδυλολίσθηση/υπεξάρθρημα
- Αιμάτωμα
- Αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών σε όλο τον κόσμο η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη λύση στην αντιμετώπιση της αυχενικής μυελοπάθειας
Γίνεται είτε με πρόσθια (συνήθως), ή σπανιότερα με οπίσθια προσπέλαση και σε πολύ ειδικές περιπτώσεις με συνδυασμό πρόσθιας και οπίσθιας προσπέλασης, εξηγεί ο κ Κυριακόγγονας και συμπληρώνει ότι ο σκοπός της χειρουργικής επέμβασης είναι από τη μία μεριά η πλήρης αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού από τους εκφυλισμένους δίσκους, τα οστεόφυτα και τους υπερτροφικούς συνδέσμους και από την άλλη η σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης στη θέση αυτή.
Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, μετομή 3-5 εκατοστών είτε επιμήκης είτε εγκάρσια και με τη χρήση ειδικού χειρουργικού μικροσκοπίου, υπό συνεχή νευροπαρακολούθηση και ειδικό ακτινοσκοπικό μηχάνημα. Ο χρόνος της χειρουργικής επέμβασης είναι συνήθως 2-4 ώρες ανάλογα με τον αριθμό σπονδύλων που θα χειρουργηθούν, ενώ η νοσηλεία 2-3 ημέρες. Ο ασθενής μπορεί να χρειασθεί να φορέσει αυχενικό κολάρο για 15-30 ημέρες.