Ο Πολεμιστής είναι μία αρχετυπική εικόνα -ή έννοια- που ανακινεί κάτι πολύ βαθιά μέσα σε όλους μας, άνδρες και γυναίκες. Είναι ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει κάτι τόσο προγονικό και παγκόσμιο, κάτι που έχει διαμορφώσει και επηρεάσει κάθε πολιτισμό που υπήρξε ποτέ. Αυτό που συμβολίζει ο Πολεμιστής, είναι ένα από τα τέσσερα αρχέγονα εξελικτικά μονοπάτια που έχει ακολουθήσει η συλλογική συνειδητότητα της ανθρωπότητας για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.
Είναι ένα θεμιτό εξελικτικό κίνητρο, ενσωματωμένο μέσα μας και δεν πρόκειται έτσι απλώς να εξαλειφθεί, παρ’ όλες τις συντονισμένες προσπάθειές μας να το αγνοήσουμε –αν και υπάρχει ένας καλός λόγος που πολλοί από εμάς όντως το αγνοούμε: Ο Πολεμιστής έχει αποκτήσει κακή φήμη τις τελευταίες εκατοντάδες χρόνια. Οι περισσότεροι θέλουμε ειρήνη και ισότητα στον κόσμο και αποφεύγουμε να συνδέσουμε την αυτοεικόνα μας με οτιδήποτε μπορεί να θυμίζει έστω και στο ελάχιστο την επιθετική, εκφοβιστική συμπεριφορά αυτών που αντιλαμβανόμαστε ως πολεμιστές στη σύγχρονη εποχή.
Ωστόσο, πολλοί από τους πιο σεβαστούς ήρωες της σύγχρονης κοινωνίας μας ήταν σε πραγματικά μεγάλη επαφή με τον Εσωτερικό Πολεμιστή τους. Άνθρωποι όπως ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ή ακόμα ο Τζον Λέννον και η Μητέρα Τερέζα – ή ο μοναχικός πολίτης που μπλόκαρε την παρέλαση των αρμάτων στην Πλατεία Τιεναμέν το 1989 και τα νεαρά άτομα που στάθηκαν μπροστά στα τανκς στο «δικό μας» Πολυτεχνείο το 1974.
Βλέπετε, σε αντίθεση με την ακούσια παλινδρόμηση, η συνειδητή επιστροφή μας σε ένα προηγούμενο στάδιο της συναισθηματικής μας ανάπτυξης -στην επιθετικότητα, που στην ουσία της σηματοδοτεί την ανάγκη μας για αυτονομία και επέκταση- τελικά μπορεί να μας πάει μπροστά, να μας προωθήσει σε ένα πιο ανεπτυγμένο στάδιο ύπαρξης.
Το κίνητρο για να το κάνουμε αυτό είναι κάτι απ’ το οποίο όλοι μπορούμε να ωφεληθούμε. Εναπόκειται στη δική μας ηθική νοημοσύνη το να πάρουμε μία απόφαση, όσο αφορά το προς ποια κατεύθυνση θέλουμε να «επιτεθούμε». Όλοι οι προαναφερόμενοι ήρωες ήταν ιδιαίτερα επιθετικοί στις προσπάθειές τους να εκπληρώσουν τις αποστολές τους στη ζωή, να υποστηρίξουν τους σκοπούς που πρέσβευαν και να τηρήσουν τους ηθικούς τους κώδικες.
Η επιθετικότητα δε χρειάζεται να είναι αρνητική –όπως π.χ η τάση για καυγά ή το πολυσυζητημένο bullying. Μπορεί να είναι μία ειρηνική και βαθιά θαρραλέα επιμονή, όπως μας έδειξε ο Γκάντι.
Μία σημαντική δουλειά όλων μας στο σύγχρονο κόσμο είναι να έρθουμε σε επαφή, να αναπτύξουμε και να χρησιμοποιήσουμε την «ενέργεια του πολεμιστή» που όλοι έχουμε μέσα μας, με σωστούς, εποικοδομητικούς τρόπους. Εάν δεν το κάνουμε, τότε η ενέργεια αυτή διαρρέει από μέσα μας μέσω δυσλειτουργικών συμπτωμάτων, κυρίως οργής ή φόβου, βλάπτοντας τις ανθρώπινες σχέσεις μας, ίσως τους γύρω μας και τελικά, ως αποτέλεσμα τον εαυτό μας και την κοινωνία συλλογικά.
Βέβαια, το να βλέπουμε επικές ταινίες δράσης ή με το να κάνουμε τατουάζ έναν δράκο δε σημαίνει ότι «δαμάζουμε» και «κάνουμε δικό μας» αυτό το κάλεσμα της ενέργειας του πολεμιστή μέσα μας. Χρειάζεται συνειδητή δουλειά για να μπορέσουμε να ενσωματώσουμε αυτό το κομμάτι μας με επίγνωση, έτσι ώστε να πάψει να πετάγεται έξω με φαινομενικά τυχαία –και σίγουρα δυσλειτουργικά- ξεσπάσματα οργής ή φόβου.
Η δύναμη ή ενέργεια του εσωτερικού μας πολεμιστή μπορεί να έχει μεγάλο όφελος για εμάς στην καθημερινότητά μας, βοηθώντας μας για παράδειγμα:
1. Να θέτουμε και διατηρούμε υγιή όρια
2. Να εκφραζόμαστε με θάρρος και ταυτόχρονα συμπόνια
3. Να φέρνουμε εις πέρας ότι έχουμε να κάνουμε, αναλαμβάνοντας συνειδητή δράση
4. Πειθαρχία: Να αναπτύσσουμε και να διατηρούμε καθημερινές πρακτικές, που φέρνουν χαρά στη ζωή μας ή/και κάνουν καλύτερο τον κόσμο.
Εάν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα σε οτιδήποτε από τα προαναφερόμενα, ο εσωτερικός σου -ειρηνικός τελικά- πολεμιστής μπορεί να βοηθήσει.
Α.Ν
