Στην Ελλάδα της ψηφιακής μετάβασης υπάρχουν ακόμα οικισμοί δίχως υδροδότηση και με σοβαρά ζητήματα πυροπροστασίας. Μια κατάσταση διόλου κολακευτική για ένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος της Ευρωζώνης. Η επαρχεία, εν έτει 2022, δείχνει να μην δύναται να ακολουθήσει τους ρυθμούς των μεγάλων πόλεων και το "Επιτελικό Κράτος" κωφεύει.
Απόγνωση διακατέχει τους κατοίκους της περιοχής Πευκάλι-Αμόνι Σοφικού του Δήμου Κορινθίων οι οποίοι πασχίζουν εδώ και δεκαετίες για την υδροδότηση του οικισμού τους, με τις δημοτικές αρχές να μην δίνουν λύση στο πρόβλημα, αναγκάζοντας τους ανθρώπους που διαμένουν εκεί να αγοράζουν το αγαθό του νερού σε μεγαλύτερες τιμές από αυτές που κοστίζει, αφού η προμήθεια γίνεται μέσω επαγγελματιών, ενώ εκφράζουν την αγωνία τους σε περίπτωση πυρκαγιάς, κάνοντας λόγο για ελλιπή μέτρα πυροπροστασίας και ομοιότητα της περιοχής με το Μάτι.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που ταλανίζει πάνω από 600 άτομα, σε έναν οικισμό, ο οποίος δημιουργήθηκε το 1966, από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Υπαλλήλων Τραπέζης της Ελλάδος (Ο.Σ.Υ.Τ.Ε.) και το 1969 εντάχθηκε στο σχέδιο Πόλεως.
Ο Ο.Σ.Υ.Τ.Ε., σύμφωνα με το Νόμο περί Συνεταιρισμών, είχε την αποκλειστική Αρμοδιότητα εκτέλεσης έργων Υποδομής (διάνοιξη οδών, Οδικό Δίκτυο, Σύνδεση με Ηλεκτρικό και Τηλεφωνικό Δίκτυο, καθώς και ΔΙΚΤΥΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ).
Σύμφωνα, όμως με το Νόμο 4030/2011 άρθρο 39 παράγραφος 13, η αρμοδιότητα για την εκτέλεση των έργων Υποδομής, μεταφέρθηκε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και εν προκειμένω στο Δήμο Κορινθίων.
Μάλιστα, οικιστές έχουν απευθυνθεί, μέσω επιστολών, προς τον Δήμαρχο Κορινθίων, Βασίλειο Νανόπουλο, ο οποίος πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία, αλλά εξελέγη ως ανεξάρτητος υποψήφιος, αλλά και στον υπουργό Εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, ομοίως και στον αναπληρωτή υπουργό, Στέλιο Πέτσα, ζητώντας να προχωρήσει η υδροδότηση της περιοχής Πευκάλι-Αμόνι.
Όπως οι ίδιοι αναφέρουν στις επιστολές τους "το νερό σαν φυσικό αγαθό, πρέπει να είναι προσιτό, ισότιμα σε όλους και δεν είναι δυνατόν η Δημοτική Αρχή, να αποδέχεται διακρίσεις μεταξύ των Δημοτών. Όταν ο Δήμαρχος στις αρχές του 2021 δήλωσε ότι θα προχωρήσει σε μελέτη κατασκευής του Δικτύου Υδροδότησης, και στην ύδρευση των κατοίκων, αφού πλέον η αποκλειστική αρμοδιότητα για την εκτέλεση έργων υποδομής ανήκει στον Δήμο τον ενημερώσαμε ότι ο ΟΣΥΤΕ έχει κάνει πλήρη επικαιροποίηση της μελέτης ύδρευσης του Οικισμού, με δαπάνες των οικοπεδούχων η οποία εγκρίθηκε και θεωρήθηκε από την Νομαρχία Κορινθίας, (ΑΠ 2641/08.06.2010)".
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφερθεί πως οι κάτοικοι της εν λόγω περιοχής πληρώνουν για νερό, πολλές φορές υφάλμυρο, τιμές αυξημένες κατά 500 έως 600% το μ3, ενώ πληρώνουν ακριβώς τα ίδια δημοτικά τέλη με τους υπόλοιπους δημότες.
Στην επιστολή προς τους κ.κ. Βορίδη και Πέτσα τονίζουν πως "ο τέως Δήμαρχος του πρώην Δήμου Σολυγείας κ. Αθανάσιος Τούσουλης, είχε δεσμευτεί με έγγραφο του, (ΑΠ 1990/4.4.2008) προς τον ΟΣΥΤΕ, στον οποίο κοινοποίησε με (Α.Π 19313/28-03-08) έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών για ένταξη του έργου στο πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ ώστε να υδροδοτούσε τον οικισμό χωρίς να υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των δημοτών. Σημειώστε επίσης, ότι υπήρχε πλήρης στήριξη της Νομαρχίας Κορίνθου, όσο και της Περιφερειακής Διοίκησης Πελοποννήσου".
Εν συνεχεία, υπογραμμίζουν: "Ενημερώσαμε τον κ. Νανόπουλο, ότι για τους οικιστές, έχουν εξαντληθεί, πλέον οι ελπίδες τους, μετά από τόσα χρόνια προεκλογικών και μετεκλογικών υποσχέσεων, και τονίσαμε την κραυγή απόγνωσης οικίστριας «Το Αμονι μας διώχνει». Του ζητήσαμε, να δείξει σε όλους τους Οικιστές, συγκεκριμένο υλοποιήσιμο χρονοδιάγραμμα, για την υδροδότηση και προστασία από τις φωτιές, αφού πολύ καλά γνωρίζει ότι το «ΘΑ» ορίζει το απροσδιόριστο μέλλον".
ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Παράλληλα, στον οικισμό φαίνεται πως υπάρχει ένα ακόμα μείζον ζήτημα, αυτό της πυροπροστασίας, καθώς, σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι κάτοικοι, υπάρχει μόνο μία έξοδος σε περίπτωση πυρκαγιάς και η ρυμοτομία της περιοχής θυμίζει αρκετά το Μάτι.
Μάλιστα στην ίδια επιστολή επισημαίνουν πως στην μελέτη του ΟΣΥΤΕ για την υδροδότηση του οικισμού περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, η εγκατάσταση στο δίκτυο 19 διάσπαρτων κρουνών τροφοδότησης των Πυροσβεστικών Οχημάτων.
Μάλιστα κάτοικος της περιοχής αναφέρει: "Το σπουδαιότερο όμως όλων είναι ότι ο οικισμός μας έχει κοινά χαρακτηριστικά με το Μάτι. Είμαστε πευκόφυτος οικισμός, υπάρχει μόνο ένας δρόμος εισόδου-εξόδου και αν τυχόν υπάρξει κάποια φωτιά θα θρηνήσουμε περισσότερα θύματα από το Μάτι, αφού ο οικισμός μας καλύπτει πολύ μεγάλη έκταση και δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής", υπογραμμίζοντας ότι "είμαστε μάλιστα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το Μάτι δεδομένου ότι δεν έχουμε νερό. Σημειώστε ακόμη ότι ο οικισμός μας έχει περισσότερες από 600 κατοικίες".
Η ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Επιστολή- καταγγελία γύρω από το εν λόγω ακανθώδες ζήτημα έφτασε και εδώ στο Sin, δείχνοντας την ταλαιπωρία των κατοίκων στην προμήθεια του πολύτιμου αγαθού του νερού από επαγγελματίες υδρομεταφορείς.
Όπως αναφέρει ο κάτοικος της περιοχής. Π.Γ.: "Το 2013, μόνιμος οικιστής απευθύνθηκε τόσο στη Δημοτική αρχή (Δήμαρχο κ. Πνευματικό) όσο και στην ΔΕΥΔΑΚ (Διευθυντή κ. Καραμανλή) και ζήτησε την υδροδότηση της κατοικίας του. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις, στους πιο πάνω, το μόνο που κατάφερε, ήταν να τοποθετηθούν στην είσοδο του οικισμού, δίπλα στην δεξαμενή (η οποία είχε κατασκευαστεί με έξοδα των οικιστών), τρεις βάνες παροχής ύδατος, με τους αντίστοιχους μετρητές, από τις οποίες φόρτωναν οι τρεις βυτιοφορείς. Το γεγονός αυτό περιόρισε την απόσταση μεταφοράς ύδατος από την Δήμαινα (Νομός Αργολίδος) από 35 χιλιόμετρα σε 0 χιλιόμετρα.
Παρά τις διαβεβαιώσεις των υδρομεταφορέων ότι το κόστος θα περιορίζονταν στο ποσό των 20-30€ το βυτίο αυτό δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήταν να μειωθεί το κόστος κατά 10€ περίπου. Δηλαδή ο συγκεκριμένος οικιστής αντί να καταφέρει να μειώσει την τιμή του νερού, πέτυχε όχι μόνο να μη μειωθεί η τιμή του νερού για τους οικιστές, αλλά να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα έσοδα των υδρομεταφορέων" .
Πιο συγκεκριμένα, όπως τονίζεται στην επιστολή, "οι υδρομεταφορείς μας χρέωναν, από τη Δήμαινα μέχρι το Αμόνι (Πευκάλι) το κάθε βυτίο (14-16 κυβικά) με 80-90-100 ευρώ, ανάλογα με την απόσταση από την είσοδο του οικισμού μας. Την ίδια ακριβώς τιμή χρέωναν και εξακολουθούν να χρεώνουν και οι τρεις υδρομεταφορείς (καρτέλ) ώστε να υπάρχει αδυναμία επιλογής υδρομεταφορέα.
Όταν τοποθετήθηκαν οι τρεις βάνες στην είσοδο του οικισμού και η απόσταση μεταφοράς νερού περιορίστηκε (μηδενίστηκε) χρέωναν με 50-60-80 ευρώ το βυτίο. Την τιμή αυτή την καθόρισαν από μόνοι τους, ετσιθελικά, χωρίς καμία προστασία των οικιστών από την Δημοτική αρχή ή την ΔΕΥΔΑΚ.
Στη συνέχεια, χωρίς αιτιολογία, ανέβασαν την τιμή στα 60-70-90 ευρώ και αυτό το καλοκαίρι στα 70-80-100 ευρώ. Δηλαδή όποτε αυτοί αποφασίσουν, ανεβάζουν την τιμή", καταγγέλλει ο κάτοικος της περιοχής Πευκάλι-Αμόνι Σοφικού του Δήμου Κορινθίων".
Όμως μεγάλη σημασία λαμβάνει η μαρτυρία του εν λόγω κατοίκου για την αναλγησία των αρχών: "Απευθυνθήκαμε στην ΔΕΥΔΑΚ (κ, Καραμανλής) ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Αυτός μας είπε ότι χρεώνει τους υδρομεταφορείς με 1 ευρώ το κυβικό και δεν μπορεί να τους επιβάλει τιμή για την πώληση του νερού. Με άλλα λόγια μας είπε ότι είμαστε έρμαιο στα χέρια και στις “καλές” προθέσεις των υδρομεταφορέων".
Κλείνοντας, αντί επίλογου, θα ήταν περισσότερο ενδεδειγμένα της κατάστασης τα παρακάτω γραφόμενα της επιστολής που δείχνουν την οργή, αλλά κυρίως το παράπονο των κατοίκων:
"Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και αυτή είναι η αντιμετώπιση από την Ελληνική Πολιτεία. Κατά τα άλλα είμαστε ισότιμοι πολίτες-δημότες με τους υπόλοιπους Δημότες του Δήμου Κορινθίων.
Σημειώστε ότι όπως όλοι οι Δημότες του Δήμου μας έτσι και εμείς πληρώνουμε τα ίδια ακριβώς Δημοτικά τέλη χωρίς όμως να έχουμε τις ίδιες παροχές.
Τα τέλη που πληρώνουμε υποτίθεται ότι είναι ανταποδοτικά. Ποια είναι η ανταποδοτικότητα από την πλευρά του Δήμου;
Δεν αναφέρομαι στους δρόμους οι οποίοι είναι σε άθλια κατάσταση ούτε και στην ασφάλεια μας (έχουν διαρρήξει όλα σχεδόν τα σπίτια της περιοχής μας).
Είμαστε δηλαδή μια μικρή κωμόπολη χωρίς νερό, χωρίς δρόμους, χωρίς πυροπροστασία και χωρίς καμία ασφάλεια.
Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2022 σε μια Τουριστική και Πανέμορφη περιοχή που απέχει μόλις 100 χιλιόμετρα από την Αθήνα".
