Μιά νέα σελίδα ανοίγει στην πολύχρονη διαδικασία μετεξέλιξης και μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ, με ορόσημο την εκλογή νέου προέδρου, που θα αποτελέσει επίσης αφετηρία έντονων διεργασιών μέσα στο κόμμα και στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς
Η υποψηφιότητα Κασσελάκη προσελκύει τα φώρα της δημοσιότητας και δίνει περισσότερο προσωποκεντρικό χαρακτήρα στην εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση. Ομως το σημαντικό ζήτημα δεν είναι ποιός θα διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία, αλλά προς τα πού θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανάδειξη νέας ηγεσίας: Ποιό προφίλ θα επιδιώξει να αποκτήσει, αν θα έχει σαφές ιδεολογικοπολιτικό στίγμα και ποιά θα είναι η πολιτική στρατηγική του.
Πίσω από τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην κούρσα της προεδρικής εκλογής στοιχίζονται ομάδες με διαφορετικές απόψεις γι αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, που θα καθορίσουν τη φυσιογνωμία και την πολιτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην μετά-Τσίπρα εποχή.
Τα επιφαινόμενα και η ουσία
Για τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων που δεν έχουν ενδιατρίψει στα της Αριστεράς και δεν ενδιαφέρονται για τις λεπτές ιδεολογικές αποχρώσεις του αριστερού φάσματος, οι διαφορές φαίνονται μικρές – και ίσως άνευ ουσίας. Ομως για ένα κόμμα με την προϊστορία και τις ιδεολογικές καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιας σημασίας.
Ολες αυτές οι διαφορές συμπυκνώνονται σε ένα βασικό ζήτημα: Θα παραμείνει – κατ' όνομα ή ουσιαστικά – αριστερό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, ή θα επιδιώξει να κινηθεί στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς; Κι αν επιλέξει ένα άνοιγμα προς το κέντρο, πόσο μπορεί (ή πρέπει) να απομακρυνθεί από τις ιδεολογικές του ρίζες, προκειμένου να είναι αξιόπιστος διεκδικητής της εξουσίας;
Είναι μιά συζήτηση για το ποιά θέση θα επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κομμάτι του πολιτικού χρωματικού φάσματος που εκτείνεται από το... μωβ-ροζέ μέχρι το... κοκκινορόζ.
Οι τρεις αποχρώσεις
Την πιο ξεκάθαρη άποψη φαίνεται να εκφράζει ο “αλεξιπτωτιστής” Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος μέσα από κλισέ γενικής αποδοχής επαγγέλλεται ένα κόμμα “σύγχρονης Αριστεράς”, που θα υπερβαίνει ιδεολογικούς και ταξικούς διαχωρισμούς, στοχεύοντας σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Οι απόψεις του αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού, αλλά η ιδέα ενός φιλελεύθερου-δημοκρατικού κόμματος με αριστερό επίχρισμα δεν συγκινεί την μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Παππάς θεωρείται θιασώτης του ανοίγματος προς την κεντροαριστερά, με διατήρηση των βασικών “αριστερών” χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την άποψη του – παραπλήσια με εκείνη που εξέφραζε ο Αλέξης Τσίπρας - μόνο αυτή η στρατηγική μπορεί να καταστήσει πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνώσα παράταξη.
Μερικά “κλικ” πιο αριστερά βρίσκεται η Εφη Αχτσιόγγλου και ένα ακόμη αριστερότερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ως θεματοφύλακας της αριστερής παράδοσης του κόμματος.
Οι απόψεις τους διαφέρουν ελάχιστα και σχεδόν συμπίπτουν στα ζητήματα της οικονομίας, της λειτουργίας των αγορών, του κοινωνικού κράτους, των ατομικών ελευθεριών και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Και οι δύο ευαγγελίζονται ένα κόμμα μελών που θα έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικών και στρατηγικών επιλογών.
Η μάχη θα συνεχιστεί
Η εσωκομματική μάχη για τα ζητήματα αυτά και για τη διαμόρφωση της νέας φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να σταματήσει με την ανάδειξη νέου προέδρου, καθώς το κόμμα θα συνεχίζει να βρίσκεται σε αναζήτηση στίγματος και προσανατολισμού.
Το πιθανότερο μάλιστα είναι οι διαφορετικές απόψεις θα βρουν πεδίο έκφρασης μέσα από εσωκομματικές ομάδες και τάσεις, που θα επιδιώκουν να περιορίσουν τη δύναμη και το ρόλο της νέας ηγετικής ομάδας.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ