Για παράβαση καθήκοντος, επειδή δεν είχε συγκαλέσει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΣΤΑΤ για να πάρει την άποψή του για τα στατιστικά στοιχεία, καταδικάσθηκε ο Ανδρέας Γεωργίου, ενώ απαλλάχθηκε από δύο άλλες κατηγορίες για παράβαση καθήκοντος.
Προς το παρόν, δεν έχει καταδικασθεί για τις απείρως σοβαρότερες κατηγορίες περί σκόπιμης παραποίησης των στατιστικών στοιχείων, στην οποία προχώρησε (σύμφωνα με τη ζωηρή φαντασία της κ. Γεωργαντά), συμμετέχοντας σε σκοτεινό σχέδιο των δανειστών μας.
Τηρουμένων των αναλογιών, είναι σαν να κατηγορείται κάποιος για φόνους κατά συρροή και να καταδικάζεται για... οδήγηση χωρίς δίπλωμα.
Υπάρχουν, όμως, ορισμένες στατιστικές και χρηματοοικονομικές απάτες που... βγάζουν μάτι, για τις οποίες ουδείς εισαγγελέας έχει ως τώρα ενδιαφερθεί, παρότι όλα τα σχετικά στοιχεία είναι διαθέσιμα από επίσημες πηγές -και δεν εντοπίζονται μόνο στο ταραγμένο μυαλό μιας καθηγήτριας με ζωηρή φαντασία.
Το 2008, για παράδειγμα, όπως έχει καταγράψει από το 2010 σε έκθεσή της για τα "Greek statistics" η Eurostat -και ουδείς από τους εμπλεκόμενους έχει αρνηθεί-, η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία έθεσε στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών ένα απλό ερώτημα: έχει το Ελληνικό Δημόσιο συνάψει συμβάσεις ανταλλαγής χρέους εκτός αγοράς (off-market swaps);
Όλοι γνώριζαν ότι το 2003 είχαν συναφθεί τέτοιες συμβάσεις από την κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να "καλλωπισθεί" το δημόσιο χρέος και να εμφανισθεί ότι υποχωρούσε, έστω λίγο, ενώ στην πραγματικότητα ήταν αυξημένο. Η κυβέρνηση Σημίτη είχε προχωρήσει σε αυτή την κίνηση δημιουργικής λογιστικής, όπως και πολλές ακόμη ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, γιατί αλλιώς δεν θα πληρούσε η χώρα ένα από τα κριτήρια συμμετοχής στην ευρωζώνη και θα έπρεπε να αναβληθεί η ένταξη τουλάχιστον για ένα χρόνο.
Πολλοί γνώριζαν ότι αυτά τα swaps δεν είχαν αποπληρωθεί το 2008. Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε μεταθέσει την εξόφλησή τους στο απώτερο μέλλον, ζητώντας από την Εθνική Τράπεζα να τα αγοράσει από την Goldman Sachs, ώστε να αναδιαρθρωθούν αυτές οι υποχρεώσεις.
Πώς απάντησε, λοιπόν, το ελληνικό ΥΠΟΙΚ στο ερώτημα της Eurostat: με τη στατιστική μέθοδο... Πινόκιο. Δήλωσε με πάσα σοβαρότητα και εγγράφως (τα χαρτιά μένουν...) ότι δεν υπήρχαν τέτοιες συμβάσεις swaps!
Λίγο αργότερα, στα τέλη του 2008, οι συμβάσεις swaps που... δεν υπήρχαν, με κάποιο μαγικό τρόπο αναστήθηκαν και, με τη βοήθεια της Goldman Sachs, η Εθνική Τράπεζα τις μετέτρεψε σε νέους τίτλους (τιτλοποίηση).
Όχι μόνο αυτό, αλλά είχε το θράσος η τότε διοίκηση Αράπογλου να πάρει τους τίτλους που βασίζονταν σε τυπικά ανύπαρκτες συμβάσεις και να τους δεσμεύσει στην ΕΚΤ ως ενέχυρο, για να πάρει ρευστότητα άνω των 5 δισ. ευρώ, που αξιοποιήθηκε για να αναχαιτισθούν οι πιέσεις στα ελληνικά ομόλογα, που είχαν ήδη γίνει αισθητές κατά το πρώτο δίμηνο του 2009.
Δυστυχώς, η ελληνική εφευρετικότητα, που δόξασε τη φυλή στον Τρωικό Πόλεμο, κατέληξε σε απερίγραπτο φιάσκο, που έκανε το πρακτορείο "Bloomberg" να φθάσει ως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (χωρίς επιτυχία) για να ζητήσει τις δύο ειδικές εκθέσεις που συνέταξε η ΕΚΤ, όταν διαπίστωσε την απάτη και ζήτησε πίσω τα λεφτά από την Εθνική Τράπεζα, με βαρύτατες συνέπειες για τη χώρα (χάθηκε η εμπιστοσύνη της κεντρικής τράπεζας ακριβώς τη στιγμή που ήταν περισσότερο αναγκαία, καθώς η χώρα έμπαινε σε τροχιά αποκλεισμού από την αγορά ομολόγων).
Όταν, ύστερα από πολλά χρόνια, αναλάβει ο ιστορικός του μέλλοντος να εξιστορήσει αυτή την υπόθεση, χωρίς να έχει τους περιορισμούς που επιβάλλει σήμερα η ανάγκη να προστατεθεί το κύρος της ΕΚΤ, θα αναφέρει, πιθανότατα, ότι η Ελλάδα ήταν το πρώτο μέλος της ευρωζώνης που "κατόρθωσε" να εξαπατήσει την κεντρική τράπεζα και να δανεισθεί δισεκατομμύρια με "πέτσινες" εγγυήσεις.
Όλα τα παραπάνω, όμως, δεν έχουν πέσει στην προσοχή των εισαγγελέων μας, που φαίνονται να δείχνουν μια ασυνήθιστη ανεκτικότητα στα σημεία και τέρατα που έγιναν λίγο πριν την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή και να εξαντλούν την αυστηρότητά τους στον Ανδρέα Γεωργίου, παρότι όλες οι κυβερνήσεις από το 2011 και μετά στα δικά του στατιστικά στοιχεία βασίσθηκαν και ουδέποτε τα αμφισβήτησαν, γνωρίζοντας ότι θα γελοιοποιούνταν αν επικαλούνταν τις αστειότητες που εξακολουθεί να υποστηρίζει η Ζωή Γεωργαντά.
Φαίνεται ότι οι καλοί μας εισαγγελείς, που δεν δικαιολογούνται να μην γνωρίζουν πράγματα που έχουν κάνει το γύρο του κόσμου από δημοσιεύματα έγκυρων εντύπων και πρακτορείων, θεωρούν ότι ορισμένες απάτες, όταν γίνονται με πρόθεση να εξαπατηθούν οι κουτόφραγκοι και τα κοράκια της αγοράς ομολόγων (ασχέτως αν καταλήγουν σε αξιοθρήνητα αποτελέσματα), είναι πράξεις ηρωικής υπεράσπισης της πατρίδας...
