Η επόμενη ημέρα από το «ναυάγιο» της πώλησης του ΔΕΣΦΑ σε Socar και Snam, βρίσκει την κυβέρνηση υπό καθεστώς «πίεσης» και στο επίπεδο των αποκρατικοποιήσεων και δη αυτών της ενέργειας. Οι δανειστές αναμένεται να ζητήσουν επίσπευση των διαδικασιών σε άλλες ιδιωτικοποιήσεις, όπως αυτές του 66% της ΔΕΠΑ, των Ελληνικών Πετρελαίων, ποσοστού της ΔΕΗ, αλλά και των ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ και ΕΥΑΘ.
Μάλιστα δεν αποκλείεται να ζητήσουν και άμεσα επαναπροκήρυξη και πώληση του ΔΕΣΦΑ εντός του 2017, υιοθετώντας ένα εναλλακτικό σενάριο. Αυτό προβλέπει διατήρηση πλειοψηφικού ποσοστού μετοχών από το Δημόσιο (στα πρότυπα του ΑΔΜΗΕ) πώληση μειοψηφικού ποσοστού σε στρατηγικό επενδυτή και για το υπόλοιπο, εισαγωγή στο χρηματιστήριο.
Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει, παρά τα εμπόδια, στο «κλείσιμο» των εκκρεμοτήτων που αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις και τους σχετικούς διαγωνισμούς που βρίσκονται υπό την εποπτεία του ΤΑΙΠΕΔ. Στα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης εκφράζεται ωστόσο η δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι, με την εν γένει στάση τους δεν διαδραματίζουν ρόλο αρωγού, στις προσπάθειες για ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα της ενέργειας. Δημόσια εμφανίζονται υπερθεματιστές των αποκρατικοποιήσεων, ωστόσο στο παρασκήνιο, όπως επισημαίνουν «κύκλοι» του Μαξίμου»-ιδιαίτερα στα θέματα της ενέργειας-είναι καχύποπτοι και επιφυλακτικοί, κυρίως στις περιπτώσεις που μη ευρωπαίοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο ελληνικό «παιχνίδι».
Μάλιστα «πηγές» από το Μαξίμου αναφέρουν ως παράδειγμα, την πρόσφατη πώληση του 24% του ΑΔΜΗΕ στην κινεζική εταιρεία State Grid International Development Ltd. Κάποιοι εκ των ευρωπαίων δεν είδαν με καλό «μάτι» την κινεζική διείσδυση και φρόντισαν να το «διαλαλήσουν» προς την ελληνική πλευρά.
Αυτή τη διφορούμενη πολιτική, που από την μία πλευρά ασκεί πιέσεις και από την άλλη λειτουργεί ανασχετικά, όταν στο «παιχνίδι» -κυρίως της ενέργειας- παίζει δυνατά μη ευρωπαίος παράγοντας, προβληματίζει την κυβέρνηση, η οποία όπως προαναφέρθηκε καλείται φέρει εις πέρας και το έργο των αποκρατικοποιήσεων.