H Τουρκία όσο περνάει ο καιρός γίνεται περισσότερο επιθετική απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό δεν το κάνει για εσωτερική κατανάλωση, διαψεύδοντας εκείνους που σε κάθε τουρκική πρόκληση, βλέπουν αποκλειστικά αυτό και μόνο. Η Άγκυρα μεθοδικά εδώ και δεκαετίες ετοιμάζει την επόμενη μέρα. Μέχρι πρόσφατα φαινόταν ότι παραμένει κεμαλική χώρα, μία δημοκρατία δυτικού τύπου με τουρκικές ιδιαιτερότητες. Τώρα είναι πασιφανές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί να αναστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία - ή να την επαναδημιουργήσει.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί «στόχο» των τουρκικών επεκτατικών βλέψεων. Αποτελεί μέρος των ευρύτερων επιδιώξεων της Άγκυρας, αρχικά στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, και εν συνεχεία σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ειδικά οι βλέψεις της στη Βόρεια Αφρική και στην Ασία, τη φέρνουν αντιμέτωπη με μεγάλες παραδοσιακές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία, αλλά ακόμη μεγαλύτερες όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ. Αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τον Ερντογάν και το επιτελείο του.
Στο εσωτερικό, ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν διστάζει να «ξηλώνει», να απολύει και να φυλακίζει όποιον νιώθει ό,τι τον απειλεί. Έτσι έχει αποδεκατίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας του, που μπορεί αριθμητικά και μόνο σε πολύ εξειδικευμένα στελέχη να έχει ένα σχετικό πρόβλημα. Όπως π.χ. οι πιλότοι των μαχητικών που χρειάζονται πολλά σχολεία και οι χώρες επενδύουν πάνω τους εκατ. ευρώ, από την εισαγωγή τους στις σχολές (Ικάρων) έως ότου να είναι αξιόμαχοι στο πιλοτήριο ενός σύγχρονου μαχητικού. Αλλά εν μέρει το έχει λύσει, καθώς κάποιους έχει επαναφέρει και κάποιους έχει απελευθερώσει. Όμως υπάρχει ένα ερωτηματικό για το αξιόμαχο και το ηθικό των ΕΔ της Τουρκίας.
Με την Ελλάδα η Τουρκία δεν επιδιώκει την πολεμική σύγκρουση. Ομως δεν φοβάται να εμπλακεί σε μια σύρραξη με τη χώρα μας. Η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία στην Αγκυρα θεωρούν ότι η πολεμική μηχανή της χώρας τους υπερέχει. Δεν παραγνωρίζουν όμως τις επιπτώσεις μιας σύγκρουσης που θα προκαλέσει ανάφλεξη στην περιοχή και παρεμβάσεις μεγάλων δυνάμεων.
Στο πλαίσιο αυτό έχει δομήσει την πολιτική της και τις επιδιώξεις της απέναντι στην Ελλάδα.
Η Τουρκία, εδώ και δεκαετίες εκτυλίσσει και εφαρμόζει ένα σχέδιο «μελέτης», με Τούρκους φοιτητές σε πανεπιστήμια του Εξωτερικού και μετανάστες σε μεγάλες χώρες.
Από τα πανεπιστήμια συγκεντρώνει π.χ. νομικούς οι οποίοι εξειδικεύονται στις διεθνείς συνθήκες, ενώ με τους Τούρκους μετανάστες κυρίως στην Ευρώπη ασκεί πιέσεις. Βέβαια τελευταία χώρες όπως η Γερμανία, κατηγόρησαν την Τουρκία ό,τι προσπαθεί να διεισδύσει στις υπηρεσίες της χώρας, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο τουρκικός στόχος είναι μεγάλος.
Αντίστοιχα, οι Τούρκοι αξιωματικοί, περνούν όλα τα σχολεία στο ΝΑΤΟ όπως και άλλοι αξιωματούχοι σε διάφορες θέσεις σε άλλους διεθνείς οργανισμούς, αποκομίζοντας έτσι οφέλη και φέρνοντας στην Άγκυρα πολύτιμη εμπειρία και τεχνογνωσία.
Αυτοί οι «νομικοί» που αναφέρθηκαν παραπάνω ξεψαχνίζουν τις συνθήκες και δίνουν στην τουρκική κυβέρνηση επιχειρήματα να τις αμφισβητήσει. Πίσω από κάθε δήλωση του Ερντογάν ή κάποιου υπουργού, ή τους χάρτες που παρουσιάζονται, υπάρχει προεργασία. Δεν πρόκειται για κεραυνούς εν αιθρία, αλλά νομικίστικες μεθοδεύσεις.
Το σημαντικότερο είναι όμως ότι η Τουρκία διεξάγει έναν πολυεπίπεδο υβριδικό πόλεμο σε βάρος τις Ελλάδας με φανερές και λιγότερο φανερές ενέργειες αλλά με την απόδειξη ότι κλιμακώνει τη στάση της.
Το δίπτυχο υβριδικός πόλεμος-προπαγάνδα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τις εξής μορφές:
- Δηλώσεις Tούρκων πολιτικών
- Δημοσιοποίηση χαρτών
- Εκδηλώσεις-προκλήσεις εντός και εκτός Τουρκίας
- Δημοσιεύματα για επεισόδια κυρίως στα Ίμια
- Διείσδυση στην Ελλάδα σε μειονοτικές και μεταναστευτικές ομάδες/κοινότητες κυρίως με χώρες πολύ φιλικές προς την Τουρκία
- Συνεργασία/διείσδυση σε ΜΚΟ σχετικές με ανθρώπινα δικαιώματα, μεταναστευτικό κλπ
- Συνεργασία με χώρες όπως η Αλβανία, τα Σκόπια και η Βοσνία, όπου με επενδύσεις και επιδοτήσεις προωθεί τις ανυπόστατες διεκδικήσεις της και το Ισλάμ
- Συνεχίζει σε επιχειρησιακό επίπεδο τις παραβάσεις και παραβιάσεις στον Εναέριο Χώρο, τις παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων, την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, μέσω της έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, με τη δέσμευση περιοχών για στρατιωτικές ασκήσεις σχεδόν όλο το χρόνο (με την έκδοση NATEXs και ΝΟΤΑΜs σε ελληνικές περιοχές)
- Με την απειλή ερευνών για υδρογονάνθρακες εντός της ελληνική και Κυπριακής ΑΟΖ
- Με την εκμετάλλευση επαφών και επισκέψεων με Έλληνες ή και άλλους αξιωματούχους για την προώθηση των τουρκικών διεκδικήσεων
- Αμφισβήτηση της ελληνικής και κυπριακής κυριαρχίας στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών
- με άλλες ενέργειες όπως να ζητά αποζημιώσεις για απώλειες μέσων της, ή τη σύλληψη στρατιωτικών
- με την απαίτηση σύλληψης «γκιουλενιστών» και Κούρδων στην Ελλάδα
Η Άγκυρα χρησιμοποιώντας μεθοδικά όλα τα παραπάνω φέρνει στο φως της δημοσιότητας ένα από αυτά και στη συνέχεια ελέγχει αντιδράσεις για να προχωρήσει ή να υποχωρήσει ένα βήμα μέχρι την επόμενη φορά.
Το παζάρι
Η πολιτική της Άγκυρας χαρακτηρίζεται από μία λέξη: παζάρι. Παζαρεύει τα πάντα, είτε πριν είτε μετά την επίτευξη μιας συμφωνίας με στόχο αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη.
Η Ελλάδα οφείλει να καταλάβει την πολιτική της Τουρκίας και τις επιδιώξεις της έναντι της εθνικής κυριαρχίας με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Να σταματήσει να βλέπει στο πρόσωπο της Τουρκίας δυτικούς διπλωμάτες και πολιτικούς και να υιοθετήσει στρατηγική και διπλωματία, απέναντι σε «πωλητές σε ανατολίτικο παζάρι», καθώς τέτοια είναι η φιλοσοφία τους, η οποία όμως φέρνει αποτελέσματα.
Ας μην λησμονείται ότι η διπλωματία του παζαριού φέρνει αποτελέσματα για την Τουρκία, η οποία δεν δίστασε να τα βάλει με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Κίνα, τη Ρωσία και Γερμανία.
Η διπλωματία των όπλων
Η Τουρκία εκτός από το παζάρι χρησιμοποιεί και τη «διπλωματία των όπλων». Γνωρίζει ότι επιφέρει αποτελέσματα διότι οι περισσότερες χώρες προτιμούν να χάσουν λίγα χωρίς πόλεμο, παρά πολλά με πόλεμο.
Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία εφαρμόζει ένα πρόγραμμα «Μαμούθ» δεκάδων δισ. δολαρίων τα περισσότερα από τα οποία θα κατασκευάζει μόνη της: από τυφέκια μέχρι αεροπλανοφόρα.
Ενδεικτικά κατασκευάζει, επιθετικά ελικόπτερα, κορβέτες, οχήματα μεταφοράς και αμφίβια οχήματα, πυραύλους για τα F-35, drones και επιχειρεί να κατασκευάσει άρμα μάχης, μαχητικό πέμπτης γενιάς, φρεγάτες, υποβρύχια μικρά αεροπλανοφόρα. Βέβαια όλα με συμπαραγωγή με άλλες χώρες, αλλά δεν είναι μακριά από να τα κατασκευάζει μόνη της.
Με μια τέτοια ισχύ πυρός, με πληθυσμό ενενήντα εκατομμύρια κατοίκους και με την οθωμανική επεκτατική του Ερντογάν, καθίσταται ισχυρός «παίκτης» στην ευρύτερη περιοχή, απέναντι σε μια Ελλάδα που συρρικνώνεται πληθυσμιακά και είναι λαβωμένη από την κρίση, το Ισραήλ που είναι υπολογίσιμη δύναμη και την Αίγυπτο του Φ.Α.Σίσι που λόγω της τουρκικής παρέμβασης στους αδελφούς μουσουλμάνους την έχει τοποθετήσει απέναντι.
Βέβαια η Αίγυπτος έχει αποκτήσει σύγχρονα όπλα (Μιστράλ, FREMM, Rafale πυραύλους κλπ) και βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο ισχύς), αλλά έχει να αντιμετωπίσει και άλλα σοβαρά προβλήματα όπως η τρομοκρατία.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΔΑΜΠΙΚΗΣ