Για πρώτη φορά από την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ πριν από σχεδόν επτά δεκαετίες, η Γερμανία αντιμετωπίζει έναν Λευκό Οίκο που είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορος για την Ευρώπη και στη χειρότερη είναι έτοιμος να υπονομεύσει την ΕΕ, με το να ενθαρρύνει τις εθνικιστικές δυνάμεις για να απελευθερωθούν από τις Βρυξέλλες.Ο Trump έχει επίσης εκφράσει την περιφρόνησή του προς τις Βρυξέλλες και συνεχάρη ανοιχτά την εκστρατεία υπέρ του «εκτός» μετά το δημοψήφισμα [στην Βρετανία]. Ο Αμερικανός πρόεδρος και οι σύμβουλοί του υποθέτουν ότι η ΕΕ και το ευρώ είναι τα οχήματα της γερμανικής ισχύος και γι ´αυτόν οι λαϊκιστές της κεντρικής Ευρώπης αλλά και το Brexit, είναι οι μοχλοί που φρενάρουν τη γερμανική κηδεμονία στην Ευρώπη.
Οι υπέρμαχοι του Brexit και οι θαυμαστές τους σε όλη την Ευρώπη, θα βάλουν σε περαιτέρω δοκιμασία την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις εκλογές στην Ολλανδία και την Γαλλία, αυτή την άνοιξη. Οι ευρωσκεπτικιστές ήταν πάντα μέρος του τοπίου, αλλά για πρώτη φορά, το λαϊκιστικό αίσθημα στις κάλπες θα μπορούσε να σταματήσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η βρετανική αποχώρηση θα είναι περίπλοκη και είναι αρκετά επίπονη, αλλά μια γαλλική έξοδος από την ΕΕ θα ανέτρεπε το ευρωπαϊκό εγχείρημα, δεδομένου ότι η γαλλο-γερμανική συνεργασία αποτελεί τη βάση του. Στον εμφανή ευρωσκεπτικισμό του Trump, οι ευρωπαίοι θα βρούν το δίχως άλλο έναν υποστηρικτή εναντίον εσωτερικών εχθρών: Τους απρόσωπους τεχνοκράτες της ΕΕ και τις περιφρονημένες εθνικές ελίτ που φαίνονται αποσυνδεδεμένοι από τα καθημερινά προβλήματα των περισσότερων ευρωπαϊκών λαών.
Υπό το πρίσμα αυτό, ο Trump μπορεί να φαίνεται περισσότερο σαν σύμμαχος παρά σαν «άλλος». Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί από τους λαϊκιστικές ηγέτες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των επικεφαλής του «Εθνικού Μετώπου» της Γαλλίας και των ιταλικών «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» και «Λίγκα του Βορρά», έχουν αγκαλιάσει τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ. Το ίδιο έχει κάνει και το βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα, το μόνο κεντρώο κόμμα στην ΕΕ που το έχει πράξει. Και όχι μόνον αυτό, πολλοί από αυτούς αξιοποιούν τις θέσεις του αμερικάνου προέδρου στη δημόσια ρητορική τους. Ο πρώτος είναι η ηγέτις του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λε Πεν, η οποία κυριαρχεί σταθερά στις δημοσκοπήσεις τους τελευταίους μήνες. Στον απόηχο των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, αρκετοί σχολιαστές έχουν παρομοιάσει τη ρητορική της κατά του κατεστημένου και τον επιδεικνυόμενο κοινωνικό και οικονομικό προστατευτισμό της με εκείνον του Donald Trump: Μια σύγκριση που η ίδια προκάλεσε, με την ελπίδα να τη μετατρέψει σε εκλογικό πλεονέκτημα. Λιγότερο παρατηρηθείς όμως, είναι ο τρόπος που η πολιτική πλατφόρμα της αναμιγνύει παραδοσιακές πολιτικές κατηγορίες και διακρίσεις. Ο οικονομικός εθνικισμός και η ρητορική κατά των μεταναστών, δεν απέχουν από τις προεκογικές θέσεις του αμερικάνου προέδρου.
Αποτέλεσμα; Η Le Pen έχει αναδειχθεί ως η πλέον εξέχουσα υποψήφια που υπερασπίζεται το κράτος πρόνοιας και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Για παράδειγμα, έχει προτείνει ένα φόρο επί των εισαγωγών, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να χρηματοδοτηθεί μια άμεση επιδότηση σε μετρητά προς εκείνους με τα χαμηλότερα εισοδήματα και επίσης, υποσχέθηκε να ξεκινήσει ένα τεράστιο έργο «ανα-βιομηχάνισης» της εθνικής οικονομίας. Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη ότι η πιο σταθερή υποστήριξή της προέρχεται από περιοχές που προηγουμένως κυριαρχούσε το Κομμουνιστικό Κόμμα.