Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς διαφωνεί με τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη και διαχωρίζει τη θέση του από την επίσημη κομματική γραμμή. Το γεγονός, όμως, ότι επέλεξε το «παλκοσένικο» του συνεδρίου της ΝΔ για να εξαπολύσει σφοδρή και εφ’ όλης της ύλης κριτικής σε κεντρικές-στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και του ιδίου του πρωθυπουργού, έχει αναμφίβολα πολιτική σημασία.
Ο Σαμαρικός πόλος εντός της ΝΔ είναι «ζωντανός» και επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο στην ιδεολογική κατεύθυνση του κόμματος. Αισθανόμενος παραγκωνισμένος από την ηγεσία του κόμματος και το Μαξίμου, ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε δημοσίως και από το βήμα του συνεδρίου, απόψεις και θέσεις που δεν έκρυψε ποτέ και έρχονται σε αντιπαράθεση με τις βασικές στοχεύσεις και τους προσανατολισμούς που έχει θέσει ο στενός κυβερνητικός πυρήνας υπό τον πρωθυπουργό.
Με αιχμή τα εθνικά ζητήματα αλλά και την πολιτική ταυτότητα του κόμματος, τα καρφιά του Αντώνη Σαμαρά είχαν ως κύριο αποδέκτη τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς ότι υπό την ηγεσία του η ΝΔ έχει κάνει στροφή προς το κέντρο και έχει μετατραπεί σε Ποτάμι, ενώ απέρριψε με τα βδελυγμίας την πολιτική κατευνασμού με την Τουρκία, κάνοντας λόγο για υποχωρήσεις και διάλογο με τους πειρατές… Ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζει ένα σεβαστό ποσοστό εντός της ΝΔ, με ακραιφνώς δεξιά και όχι κεντρώα αντίληψη, που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στα εθνικά ζητήματα, αγγίζοντας σε κάποιες περιπτώσεις την εθνικιστική ρητορική και νοοτροπία.
Υπό την έννοια αυτή ο Αντώνης Σαμαράς φρόντισε να στείλει τα πρώτα ηχηρά μηνύματα προς το Μαξίμου, ενόσω διακινούνται οι πληροφορίες ότι με τη βούληση και ώθηση ξένων παραγόντων και με γνώμονα την ανάγκη για ανεύρεση εναλλακτικών «πηγών» ενέργειας, «καλλιεργείται» κλίμα συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Η πλευρά Σαμαρά και η έκφρασή της εντός της ΝΔ απορρίπτουν αυτό το ενδεχόμενο, όπως επίσης και την απάρνηση-εκ μέρους της ηγεσίας- «πατροπαράδοτων» δεξιών μοτίβων που ακολουθούνταν στο κόμμα επί χρόνια.
Η κριτική Σαμαρά προς την ηγεσία αφορούσε κι άλλα ζητήματα, όπως οι χειρισμοί στα ενεργειακά με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων. Ηταν ξεκάθαρα μια εφ΄ όλης της ύλης «έκφραση» εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που ενδεχομένως να ενταθεί το επόμενο διάστημα.