Πάνω από 400 ζευγάρια υποδημάτων εκτίθενται στο show "L' Exhibition[iste]" που φιλοξενείται ως τα τέλη Ιουλίου στο Palais de la Porte Dorée στο Παρίσι και είναι αφιερωμένο στα καλλιτεχνήματα του σχεδιαστή μόδας Christian Louboutin. Αλλά, όπως ο ίδιος υπογράμμισε στο Artnet News, η έκθεση έπρεπε να είναι για κάτι «παραπάνω από υποδήματα». «Τα υποδήματα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Πολλά προηγήθηκαν» είπε. Και εξομολογήθηκε πολλά.
Όντως, η έκθεση περιλαμβάνει βιογραφικά στοιχεία που σχετίζονται με τον δημιουργό, καθώς και καινούργιες εγκαταστάσεις από σύγχρονους καλλιτέχνες, όπως οι Imran Qureshi και Lisa Reihana. Και στο τελευταίο τμήμα της έκθεσης, ο Louboutin συγκρότησε ένα «φανταστικό μουσείο», μια συλλογή έργων τέχνης, από μάσκες φυλών της υδρογείου έως pop art, που είναι λίγες από τις πηγές έμπνευσής του.
Εξομολογείται ότι μεγάλωσε κοντά σε αυτό το μουσείο, σε μια ταπεινή εργατική συνοικία και ότι το επισκεπτόταν από τότε που ήταν παιδί. «Χρωστάω πολλά σε αυτό το κτήριο» είπε. Τότε, το Palais de la Porte Dorée ήταν αφιερωμένο στην τέχνη της Αφρικής και Ωκεανίας (το μεγαλύτερο μέρος αυτών των συλλογών έχει μετακομίσει στο μουσείο Quai Branly).
Παραδέχεται ότι, παιδάκι, «φοβόταν πολύ» να μπει μέσα έως ότου πείστηκε από την αδελφή του να περάσει το κατώφλι, σε ηλικία εννιά χρονών. Γοητεύτηκε από τις μάσκες των φυλών και από αρχαία αιγυπτιακά τεχνουργήματα και τον συνεπήρε το ενυδρείο στο υπόγειο: «Ήταν ο πρώτος μου τρόπος να ταξιδέψω πριν έχω την ευκαιρία να το κάνω στην πραγματική ζωή, και με ενέπνευσε» είπε.
Εκεί είδε το πρώτο σχέδιο υποδήματος στη ζωή του. Ήταν μια γόβα με τακούνι σε στυλ της δεκαετίας του 1950, πάνω σε σήμα το οποίο απαγόρευε στους επισκέπτες του μουσείου να εισέλθουν φορώντας ψιλοτάκουνα, για να μη φθείρεται το μωσαϊκό του δαπέδου. Σε αυτό το ασυνήθιστο για ένα αγόρι που μεγάλωνε τη δεκαετία του 1970 σχήμα παπουτσιού ο Louboutin πιστώνει την κλίση του.
Οι πηγές έμπνευσής του που εκτίθενται είναι από μια συλλογή πορσελάνες Wedgwood μέχρι ένα έργο του Damien Hirst, από έναν πάγκο του Oscar Niemeyer μέχρι pop art (στα τελευταία περιλαμβάνεται και ένα έργο του Άντι Γουόρχολ από τη σειρά του «Λουλούδια»).
Το πρώτο υπόδημα το οποίο κόσμησε με την κόκκινη σόλα - το σήμα κατατεθέν του - ήταν ένα πρωτότυπο με αγκράφα που είχε εμπνευστεί από ένα «λουλούδι» του Warhol. Λέγεται ότι ο Louboutin αναφώνησε «εύρηκα!» βλέποντας τη βοηθό του να βάφει τα νύχια της με κόκκινο μανό, και δανείστηκε το μανό για να βάψει τη σόλα του παπουτσιού.
Σε ερώτηση για το τι είδους καλλιτεχνήματα τον εμπνέουν, απάντησε ότι όλα είναι δουλειές που μιλούν στο παιδί που «κρύβεται μέσα του». «Με ελκύουν περισσότερο πράγματα στην τέχνη που δεν είναι τόσο ώριμα για να μην εξακολουθούν να μπορούν να μιλήσουν σε ένα παιδί. Πρέπει να υπάρχει κάτι στον κόσμο του καλλιτέχνη που να είναι προσβάσιμο» εξήγησε και είπε ότι τον τραβούσε πάντα το γελοιογραφικό ύφος καλλιτεχνών σαν τους Clovis Trouille και Eyvind Earle (ο δεύτερος ήταν από τους πρώτους σκιτσογράφους του Walt Disney).
«Πάντα αμφισβητούσα αυτό το στοιχείο σεβασμού για τη μεγάλη, ευγενή τέχνη που εξαρτάται από το ότι να είναι αποκομμένη από κάθε λειτουργικότητα» υπογράμμισε. Θύμισε την περίπτωση των αδελφών Τζακομέτι και το ότι ο Ντιέγκο εκτιμάται λιγότερο από τον μεγαλύτερο, τον Αλμπέρτο, επειδή έκανε «τέχνη πάνω στην οποία μπορείς να καθίσεις». «Πραγματικά, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το να έχει μια λειτουργικότητα ένα έργο τέχνης το κάνει λιγότερο ευγενές» είπε. Τόνισε ότι έχει με τα υποδήματα την ίδια σχέση που έχει με τα έργα τέχνης, και διευκρίνισε ότι θεωρεί τον εαυτό του «εφηρμοσμένο καλλιτέχνη».
Δεν θεωρεί τον εαυτό του συλλέκτη. «Ο συλλέκτης είναι κάποιος που με έναν τρόπο θέλει να δώσει παράσταση, κάποιος που έχει μεγάλη εμμονή με ένα έργο που ταιριάζει στη συλλογή του» διευκρίνησε. Και πρόσθεσε ότι ποτέ δεν πούλησε έργο από τη δική του συλλογή: «Εγώ; Αν μου αρέσει ένα κομμάτι ή ένας πίνακας, μπορεί να το αγοράσω. Αλλά ποτέ σε σχέση με κάποιο άλλο έργο ή επειδή θέλω τον καλύτερο πίνακα αυτού ή του άλλου καλλιτέχνη. Είναι στιγμή ενστικτώδους αντίδρασης».
Συνεργάστηκε με καλλιτέχνες για την έκθεση και δήλωσε «έκπληκτος» με το αποτέλεσμα της συνεργασίας, μιας συνεργασίας συγκερασμού των απόψεών του με τις απόψεις των δημιουργών. «Όταν συνεργάζεσαι με καλλιτέχνες δεν μπορείς να τους οδηγείς, ειδάλλως γιατί δεν το κάνεις μόνος σου; Αν έχεις τη δυνατότητα να δουλέψεις με έναν καλλιτέχνη, πρέπει να τους αφήσεις να είναι ελεύθεροι» τόνισε. Ο Λουμπουτέν πιστεύει πως κάθε συνεργασία στην οποία συμμετέχει «πρέπει να είναι φυσική»: «Πρέπει να είναι οργανική. Ποτέ δεν είχα μια συνεργασία για τη συνεργασία. Έχω ένα εμπορικό σήμα, αλλά ποτέ δεν το αντιμετώπισα με αυτόν τον κυνικό τρόπο».
Παραδέχεται, όμως, ότι μπορεί να είναι «ενοχλητικό» αν ένας καλλιτέχνης ή ένα εμπορικό σήμα αντιγράψει τα σχέδιά του ή τα χρησιμοποιήσει με όχι κολακευτικό τρόπο. Η εταιρεία του είναι γνωστή για το σθένος με το οποίο υπερασπίζεται το εμπορικό σήμα της, αν και ο Louboutin δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να εμπλέκεται προσωπικά με όσους έκαναν την παράβαση.
«Είμαι πολύ ενθουσιώδης άνθρωπος και πολύ θετικός χαρακτήρας, άρα μπροστά σε ό,τι αρνητικό γίνομαι λίγο στρουθοκάμηλος. Καλύτερα να μην το βλέπω. Αυτός είναι κατά μία έννοια ο τρόπος μου να μην αισθάνομαι ιδιαίτερα ενοχλημένος με αυτά τα πράγματα, όπως το να αντιγράφεις τη δουλειά κάποιου άλλου. Μερικές φορές δεν είναι αυτό που περιμένεις για τη δουλειά σου και απλά προτιμώ να μην το βλέπω» εξομολογήθηκε.
Η έκθεση «L' Exhibition[iste]» στο Palais de la Porte Dorée ολοκληρώνεται στις 26 Ιουλίου.
