Στην πολιτική και την Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υπάρχει πάντα μια διάδοχη κατάσταση. Στιβαρή, υβριδική ή έκτακτης ανάγκης. Οι τελευταίες μέρες αποτελούν τις δυσκολότερες για τον φέρελπι, μέχρι πρότινος, Εμανουέλ Μακρόν.
Το γεγονός ότι ο Μακρόν αποτέλεσε την λογική και φιλόδοξη προοπτική για την Γαλλία και την Ευρώπη, ως απάντηση στα «βαλτωμένα» κόμματα της Σοσιαλδημοκρατίας και της πατροπαράδοτης Δεξιάς, δεν σημαίνει πως έλαβε και «λευκή επιταγή» από τους πολίτες.
Το αφήγημα του μεταρρυθμιστή πολιτικού που μπορεί να συγκεράσει την πρόοδο, την αλληλεγγύη και την μακροημέρευση της Ε.Ε (με τις υπάρχουσες δομές;) δείχνει να ξεθωριάζει απότομα.
Οι προκλήσεις παραμένουν τεράστιες, οι φυγόκεντρες και ξενοφοβικές δυνάμεις στην Γηραιά Ήπειρο πληθαίνουν και οι ηγέτες της Ε.Ε συνεχίζουν να λειτουργούν περισσότερο ως «πυροσβέστες» εστιών με άγνωστες ακόμα συνέπειες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Η σημαντικότητα των τελευταίων εξελίξεων με το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» έγκειται, σε πρώτη ανάγνωση, σε τρία βασικά σημεία:
- Αρχικά, ο Μακρόν αποτελεί ή τουλάχιστον «βαπτίσθηκε» ως η διάδοχη, τρόπον τινά, λύση για την σταθερότητα στην Ε.Ε, στην θέση της Άνγκελα Μέρκελ η οποία οδεύει προς την Δύση, πλέον, της πολιτικής της καριέρας. Οι βίαιες συγκρούσεις και η ευθεία αμφισβήτηση της κυβέρνησης του αποτελούν κορυφαίο «παράδειγμα» για τους θιασώτες της αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
- Παράλληλα, η Γαλλία που είναι συνυφασμένη με κοινωνικούς αγώνες - που απλές διαμαρτυρίες μετατρέπονται σε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις - θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο εξελίξεων και σε άλλες χώρες.
- Τέλος, σημαντικό στοιχείο είναι επίσης πως οι εν λόγω διαμαρτυρίες δεν προέρχονται από συγκεκριμένους εργασιακούς κλάδους ή κινήματα. Τα μέτρα Μακρόν και οι φόροι στα καύσιμα φαντάζουν ως «κορυφή του παγόβουνου» των έντονων κλυδωνισμών που έχει υποστεί η μεσαία τάξη.
Άξια αναφοράς είναι τα ευρήματα δημοσκοπήσεων καθώς το 80% των Γάλλων υποστηρίζει τα «Κίτρινα Γιλέκα», τα οποία επιχειρούν να οργανωθούν ώστε να μπορέσουν να εκπροσωπηθούν. Το κίνημα έκανε μία προσπάθεια με οκτώ εκπροσώπους από διάφορες περιοχές, ωστόσο δεν έχει ακόμα κατάφερε να σταθεί στα πόδια του.
Ακροδεξιά και στην Ανδαλουσία
Ένα μικρό ακροδεξιό κόμμα στην Ισπανία, το Vox, εισήλθε δυναμικά στο τοπικό κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας, κερδίζοντας 12 έδρες στις περιφερειακές εκλογές που διεξήχθησαν, δίνοντας την πλειοψηφία στα κόμματα της δεξιάς σε αυτή την περιοχή της νότιας Ισπανίας, η οποία διοικείται επί 36 χρόνια από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Είναι η πρώτη φορά που ένα κόμμα της άκρας δεξιάς εισέρχεται σε περιφερειακό κοινοβούλιο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ισπανία και τον θάνατο του Φρανθίσκο Φράνκο το 1975.
Οι εξελίξεις στην Ε.Ε αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το 2019. Brexit, Ιταλία, Ορμπάν και άλλες ακραίες φωνές, έρχονται να συνθέσουν ένα δυσεπίλυτο παζλ για τους ηγέτες της Ε.Ε. Πόσο μάλλον αν η δυσαρέσκεια εκφραστεί έντονα (με εκ νέου άνοδο της ακροδεξιάς) εκεί που μπορεί να υπάρξει η χαλαρή ψήφος διαμαρτυρίας, με πιο εύκολο τρόπο: Στις ευρωεκλογές.