Καταγγελίες για νέα κόκκινα δάνεια «πολυτελείας» φτάνουν στο ΣΔΟΕ και στο υπουργείο Ανάπτυξης, γεγονός που έχει ανησυχήσει και τις τράπεζες, οι οποίες για την ώρα δεν γνωρίζουν την έκταση του φαινομένου.
Οι υποθέσεις που έγιναν γνωστές από καταγγελίες, πιθανότατα ανταγωνιστών, έχουν ανησυχήσει παράλληλα τις φορολογικές αρχές όσο και την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, καθώς υπάρχει και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Πρόκειται για εταιρείες «καθώς πρέπει», τουλάχιστον όπως εμφανίζονται απέναντι στην Εφορία και στις τράπεζες, αλλά στην πραγματικότητα μόνο υγιείς δεν είναι.
Απώτερος στόχος, δεν είναι άλλο παρά η λήψη τραπεζικού δανείου, το οποίο φυσικά, κατά το μεγαλύτερο μέρος, θα διοχετευτεί στους προσωπικούς λογαριασμούς των μεγαλομετόχων και δεν θα αποπληρωθεί ποτέ.
Οι τράπεζες που τα χορήγησαν αργότερα, μόλις αρχίσουν τα δύσκολα και σταματήσει η εξυπηρέτηση του δανείου, θα κάνουν αυτό που κάνουν και σήμερα, δηλαδή να κατάσχουν... ντουβάρια, εάν υπάρχουν, ενώ οι μεγαλομέτοχοι θα έχουν οχυρωθεί και θα παραμείνουν αλώβητοι και πλούσιοι.
Οι αρχικές καταγγελίες που έγιναν στα τέλη του 2019 στο ΣΔΟΕ και η έρευνα που ακολούθησε, δεν συνέτισε τις τράπεζες, οι οποίες εξακολουθούν να είναι ευκολόπιστες απέναντι σε νέες εταιρείες που παρουσιάζουν δυναμική ανάπτυξη κ.λπ. κ.λπ.
Την ίδια ώρα βέβαια, κρατούν κλειστές τις στρόφιγγες των δανείων για την πλειοψηφία των επιχειρήσεων, ειδικά των μικρομεσαίων, σε μια περίοδο που έχουν ανάγκη τη χρηματοδότηση.
Υπό το φόβο των ελεγκτών του SSM και της ΕΚΤ για τη δημιουργία νέων κόκκινων δανείων, απορρίπτουν τις αιτήσεις των μικρομεσαίων και πέφτουν στην παγίδα επιτήδειων που εμφανίζονται να ζητούν χρηματοδότηση για «εταιρείες διαμάντια», καθώς με τα στοιχεία που προσκομίζουν είναι υγιέστατες και με προοπτικές.
Οι καταγγελίες
Στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Κυκλώματα «καθώς πρέπει» επιχειρηματιών θέτουν σε εφαρμογή βραχυπρόθεσμα σχέδια, με στόχο τη λήψη δανείου, την πτώχευση και την εξαφάνιση.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχουν γίνει στο ΣΔΟΕ, μία από τις πρακτικές είναι η ακόλουθη. Ιδρύεται μια startup, που είναι και της «μόδας» με ειδίκευση σε software ή γενικά σε καινοτομικές δράσεις ή εναλλακτικά αλυσίδα καταστημάτων εστίασης.
Κατόπιν, εμφανίζουν αυξημένους τζίρους, ενδεχομένως και πέραν των πραγματικών πωλήσεων, τους οποίους τους δηλώνουν κανονικά στην Εφορία.
Πληρώνουν δε, κανονικά τους φόρους, καθώς, άλλωστε, για τα πρώτα έτη υπάρχει σημαντική ελάφρυνση και γενικά στις φορολογικές τους υποχρεώσεις είναι άψογοι.
Το ίδιο άψογοι εμφανίζονται και απέναντι στις οφειλές τους προς ΕΦΚΑ.
Έχοντας έτσι, τόσο φορολογική όσο και ασφαλιστική ενημερότητα, αλλά και υψηλούς και αναπτυσσόμενους τζίρους, προσέρχονται στην τράπεζα, για τη λήψη δανείου προκειμένου να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο την επιχείρησή τους.
Από τη στιγμή που θα λάβουν το δάνειο, αρχίζουν τα «κόλπα». Καθυστερούν πληρωμές προς την Εφορία και τον ΕΦΚΑ και φυσικά, αφού φεσώσουν και την τράπεζα, εξαφανίζονται.
Εφορία, ΕΦΚΑ και τράπεζες αναζητούν απεγνωσμένα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών τους, τα οποία δεν υπάρχουν και έχουμε ένα ακόμη κόκκινο δάνειο και κόκκινες οφειλές προς το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ.
Το κόλπο με τις θυγατρικές
Μια άλλη μέθοδος είναι η διασπάθιση των δανείων μέσω θυγατρικών σε Βαλκάνια, Κύπρο ή Μάλτα.
Η επιχείρηση λαμβάνει το δάνειο, αλλά στη συνέχεια ανακαλύπτει πως η θυγατρική της στο εξωτερικό, έχει ταμειακά προβλήματα και την ενισχύσουν από το ποσό του δανείου.
Οι συναλλαγές της μητρικής εταιρείας, με τη θυγατρική είναι καθ΄ όλα νόμιμες και διαφανείς και δεν προκαλούν την παραμικρή υποψία, μέχρι να σκάσει το «κανόνι». Τα κεφάλαια, φυσικά, καταλήγουν στους λογαριασμούς των ίδιων των μεγαλομετόχων.
Μια τρίτη μέθοδος είναι το δάνειο για την εξαγορά κερδοφόρας εταιρείας στο εξωτερικό.
Ιδρύουν μια εταιρεία στο εξωτερικό, σε χώρα με χαμηλή φορολογία, όπως η Κύπρος και η Βουλγαρία, η οποία... καλπάζει σε τζίρους και κέρδη.
Παράλληλα έχουν ιδρύσει και εταιρεία στην Ελλάδα, μέσω της οποίας πηγαίνουν στην τράπεζα και ζητούν δάνειο για την εξαγορά της. Η τράπεζα χρηματοδοτεί την ελληνική εταιρεία για να εξαγοράσει την ξένη, χωρίς να γνωρίζει όμως στην ουσία, η ξένη εταιρεία ανήκει στο ίδιο κύκλωμα.
Έτσι, τα κεφάλαια της εξαγοράς καταλήγουν σε τραπεζικούς λογαριασμούς των μεγαλομετόχων και η τράπεζα φορτώνεται ένα ακόμη «κόκκινο» δάνειο και αρχίζει να κυνηγά τους επιχειρηματίες που το έλαβαν, ανεπιτυχώς, όπως έχει δείξει η εμπειρία.